Η «Σαλαμάνδρα» αυτής της εβδομάδας δεν έχει χαβαλέ. Όσοι κλικάρατε για αυτό το λόγο, επειδή σας έχουμε καλομάθει, καλύτερα να αποχωρήσετε ευθύς αμέσως. Ουστ χαβαλέδες! Σοβαρευτείτε επιτέλους.
Αυτό το κείμενο θα βγάλει πόνο. Είναι ένα μνημείο γκρίνιας για τη μία και μοναδική εβδομάδα που πήγαμε όλη κι όλη φέτος διακοπές (στο τέλος Ιουλίου) και μας βγήκε από τη μύτη.
Και το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν είχαμε τα φράγκα για να περάσουμε καλά. Μην τα ρίχνουμε όλα στην κρίση. Άλλωστε, όλοι μου οι φίλοι είναι γόνοι πλούσιων οικογενειών και εγώ τους κάνω παρέα για να με κερνάνε. Δεν ήταν λοιπόν τα λεφτά που μας έλειπαν. Τα bars λείπανε από τα νησιά που πήγαμε. Και πήγαμε σε τρία νησιά παρακαλώ! Όχι σε ένα. Έχω δηλαδή ένα ικανό στατιστικό δείγμα για να σας τα πρήξω.
Αν δεν έχετε καταλάβει ακόμη τι εννοώ (είναι γνωστό πως δεν είστε και τίποτα ιδιοφυίες) αναφέρομαι στη μάστιγα της Νέας τάξης πραγμάτων, που έχει καταργήσει τα μπαρ.
Ναι βρε κουτό, το ξέρω. Αλκοόλ μπορείς να βρεις να πιεις παντού και μάλιστα σε πολύ ακριβές τιμές. Μπάρα να κάτσεις δεν έχει μείνει όρθια! Ξέρετε, αυτές οι παραδοσιακές ξύλινες μπάρες με τα σκαμπό απ΄ έξω στα οποία κάθονται άνθρωποι! Τι σας θύμισα ε;
Εμ, βλέπετε τώρα είναι στη μόδα τα μαγαζιά με την αδιάφορη ψαγμένη μουσική (μέχρι και Μόνικα άκουσα κάπου στην Τζιά… α πα πα, μην σας τύχει), τις ξαπλώστρες και τις καρέκλες του σκηνοθέτη για να αράζετε και να πίνετε τα κοκτέιλ σας. Σε όλα αυτά προσθέστε κάτι μαξιλάρες στο πάτωμα και φυσικά δωρεάν wifi για να κάνετε τσεκ ιν και να ποστάρετε selfies με τα μοχίτο σας στο φέσιμπουκ. Με λίγα λόγια όλα τα γκομενάκια «χαμένα» στον κυβερνοχώρο! Σημασία δεν μας έδωσαν σύντροφοι…
Κι εσύ πώς να πας να τους την πέσεις;
-«Με συγχωρείτε μπορώ να κάτσω στο τραπέζι σας;» Μιλάμε για την απόλυτη εξαθλίωση του καμακιού. Σαν να κάνεις καμάκι σε ζαχαροπλαστείο!
Cocktails, αυτή η μάστιγα…
Σα να μην έφτανε αυτό, για να φτιάξει ο γόης ο μπάρμαν όλη αυτήν την υπερπαραγωγή των κοκτέιλ θέλει χώρο… Τι κάνει λοιπόν; Μετατρέπει την μπάρα σε πάγκο εργασίας (δεν έχετε το Θεό σας ιερόσυλοι) και όταν πας εσύ να κάτσεις είσαι περιτριγυρισμένος από διάφορα κουτάκια αναψυκτικών, φλούδες πεπονιών, διάφορα σέικερ και πολλές πιτσιλιές από αναμεμειγμένα ποτά.
Της Παναγιάς τα μάτια βάζουν επάνω στα ποτά πια κι εμείς με τη βότκα λεμόνι (σε χαμηλό ποτήρι) ντρεπόμαστε να κυκλοφορήσουμε…
Και συγγνώμη, τι το λες «μπαρ» το μαγαζί σου ρε φίλε, αν κάθε φορά που κάποιος τολμάει να κάτσει στην μπάρα σου και όχι στο τραπεζάκι με τις καρέκλες του σκηνοθέτη τον κοιτάς περίεργα; Μήπως σου πιάνουμε χώρο και σε ενοχλούμε να φτιάξεις τα βρωμοκοκτέιλ σου;
Παρόλα αυτά, εμείς δεν το βάλαμε κάτω. Προσπαθήσαμε να αντισταθούμε σε αυτή τη μάστιγα και αποφασίσαμε να πηγαίνουμε να καθόμαστε στις μπάρες, έστω και μόνοι μας. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πως μας κοιτούσαν αγαπητοί φίλοι… Σαν εξωγήινους! Λες και είχαμε μπει στο μαγαζί τους με στρινγκάκια και μπλουζάκια που έγραφαν «Έχω έμπολα»!
Άλλη μία μπάρα που μαραζώνει σε κάποιο ελληνικό νησί
Συνεχίζω το παραλήρημά μου με μία αναφορά στο ατυχές πέρασμά μου από την Κύθνο (μην με κατηγορείτε άδικα, πέρασα αναγκαστικά για να πάω Σέριφο). Εκεί να δείτε κατάντια… Μπαίνουμε σε ένα άδειο μπαρ. Κόσμος πουθενά, ούτε στα τραπεζάκια. Ψυχή δεν υπήρχε. Μπαίνουμε λοιπόν, καθόμαστε στη μπάρα και αφού πρώτα μας αντιμετωπίζει με τη γνωστή πια καχυποψία, ο μπάρμαν μας βάζει να πιούμε. Και μετά τι κάνει ρε σεις το άτομο; Σηκώνεται και ΦΕΥΓΕΙ! Φεύγει από το μπαρ και μας αφήνει ολομόναχους εκεί μέσα. Δηλαδή πρέπει να πιάσουμε τραπέζι και να παραγγείλουμε caipirinha για να θεωρηθούμε πελάτες; Τελικά, μας ξαναθυμήθηκε όταν του ζητήσαμε να πληρώσουμε… Πάλι καλά! Το μπαρ, πάντως, λέγεται «Αμορούζα». Μην πάτε!
Έχω στείλει φυσικά συγκεντρωμένα τα παράπονά μου με mail στην Όλγα Κεφαλογιάννη, αλλά ακόμη δεν έχω πάρει απάντηση. Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο βέβαια είναι η ένοχη σιωπή του Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο επίσης έχω ενημερώσει σχετικά. Δηλαδή, σε τόσο κόσμο έχει μοιράσει υποσχέσεις. Τόσα «κακώς κείμενα» έχει καταγγείλει. Για εμάς τους λάτρεις της μπάρας τίποτα;
Ντάξει, δεν τον κόβω και για σοβαρό πότη βέβαια. Μάλλον της σεζλόνγκ είναι κι αυτός, αλλά πίστευα πως για μερικές ψήφους ακόμη, κάπως θα βοηθούσε στο πρόβλημά μας.
Ο ιδιοκτήτης αυτού του σιχάματος ισχυρίζεται πως έχει “μπαρ”
Πριν κλείσω, θα ήθελα να απευθυνθώ και σε όσους έχουν μαγαζιά και να τους ενημερώσω πως αν δεν δουλεύει η μπάρα τους δεν πρόκειται να βγάλουν ποτέ σοβαρά λεφτά. Δεν πίνει ποτά ο κόσμος και δεν κερνάει αν δεν υπάρχει περίπτωση να γαμήσει κάποια στιγμή μέσα στο βράδυ… Δεν θέλει πολύ μυαλό. Μετά σας φταίει ο Σαμαράς! Πώς να έχουμε ανάπτυξη αν δεν σας κόβει λίγο…
Νομίζω γκρίνιαξα αρκετά και μπήκατε στο νόημα. Όσοι συμφωνείτε με το Κίνημά μας δεν έχετε παρά να μοιραστείτε τις τραυματικές σας εμπειρίες κι ελπίζω πως σύντομα θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μία ΜΚΟ για την προστασία της μπάρας. Περιμένουμε τις καταγγελίες σας. Όσο πιο πολλοί, τόσο καλύτερα.
Αν πάλι διαφωνείτε να πάτε να πνιγείτε μέσα στα κοκτέιλ σας!
ΥΓ: Δύο πράγματα μου δίνουν κουράγιο για να συνεχίσω τον αγώνα διάσωσης της μπάρας. Η πολυαγαπημένη μου Σέριφος και η Ηλιάνα, σερβιτόρα στην Τζιά, η «πίσω πλευρά» της οποίας ήταν το ωραιότερο «ηλιοβασίλεμα» που είδαμε φέτος στις διακοπές μας.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.