Είμαστε σε μια χώρα που αγαπά τα διλήμματα. Βουνό ή θάλασσα, τσίπουρο με γλυκάνισο ή χωρίς, αλλά και επίκαιρα, όπως Μνημόνια ή όχι, Ευρώ ή δραχμή; Ένα σύνηθες δίλημμα που τίθεται από την rock κοινότητα είναι το εξής : Led Zeppelin ή Pink Floyd; Δεν είναι το μοναδικό, αλλά είναι μακράν το πιο δύσκολο. Όπως και τα υπόλοιπα διλήμματα, μουσικά ή όχι, έρχονται να συγκρίνουν με λάθος τρόπο δύο πράγματα ή καταστάσεις που δεν μπορούν να απαντηθούν με την μία ή την άλλη επιλογή. Παρ’ όλα αυτά σε αυτό το άρθρο θα τεθεί ένα κάπως διαφορετικό δίλημμα.
Pink Floyd με ή χωρίς τον Syd Barrett; Ή καλύτερα επειδή την 30χρονή πορεία των Pink Floyd με τους Gilmour – Waters την γνωρίζουμε αρκετά καλά, θα μιλήσουμε για την πορεία των Pink Floyd του Syd Barrett. Μια πορεία ενός συγκροτήματος που με δύο άλμπουμ ήρθε να ταράξει τα νερά της μουσικής και να δημιουργήσει ένα ιδιόμορφο και ξεχωριστό ρεύμα. Αυτό της ψυχεδέλειας και του ‘‘παράξενου’’ ήχου.
Ο Roger Keith Barrett γεννήθηκε στις 6/1/1946 στο Cambridge της Αγγλίας. Δείγματα της καλλιτεχνικής και ανήσυχης φύσης του ήταν διακριτά από μικρή ηλικία, καθώς είχε κλίση στη ζωγραφική και τη μουσική. Το 1962 φτάνει στο Λονδίνο με όνειρο να γίνει pop star, θαυμάζοντας το άστρο των Beatles. Τρία χρόνια αργότερα και μετά από αλλαγή διάφορων μουσικών σχημάτων καταλήγει με τους συντοπίτες του Roger Waters, Richard Wright, Nick Mason στο εντυπωσιακό ξεκίνημα των Pink Floyd. Η μπάντα κάνει αμέσως αισθητή την παρουσία της στη μουσική σκηνή και ηχογραφούν τα τραγούδια τους στα θρυλικά studio της Abbey Road.
Οι Beatles, οι οποίοι ηχογραφούν σε διπλανό στούντιο ζητούν να γνωρίσουν τα μέλη των Pink Floyd και δηλώνουν θαυμαστές της μουσικής τους. Μια τόσο ευρεία αποδοχή όμως, φέρνει μαζί της και ικανές δόσεις πειρασμών και πιέσεων. Μπορεί ο Syd να είχε την προδιάθεση για περιπέτεια αλλά όλα αυτά που συνέβησαν και με την ταχύτητα που συνέβησαν ήταν ‘’πολλά’’ για έναν καλλιτέχνη που απλά ήθελε να γράφει μουσική με τον ίδιο τρόπο που έκανε ζωγραφιές.
Ο πρωτόγνωρα ψυχεδελικός χαρακτήρας του πρώτου δίσκου σε συνδυασμό με τους, πολλές φορές, χωρίς νόημα και ανεξήγητους στίχους των τραγουδιών του Syd έστησαν μια ολόκληρη σκηνή χάους και μυστηρίου γύρω από τις εμφανίσεις των Pink Floyd στις λονδρέζικες pubs. Ο κόσμος των ναρκωτικών και του LSD είχε ανοίξει τις πόρτες του για ένα παρατεταμένο ταξίδι του μυαλού και της ψυχής χωρίς να φαίνεται τρόπος γυρισμού. Η κατάχρηση ναρκωτικών, μαζί με την ολοένα και αυξανόμενη πίεση των υπολοίπων να γράφει τραγούδια χωρίς τόσους πειραματισμούς, τον οδήγησαν σε ψυχολογική κατάπτωση. Αδυναμία υποστήριξης συναυλιών, πολλές φορές πλήρη απουσία από το χώρο, έφεραν τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος σε πολύ δύσκολη θέση.
Αποκορύφωμα, η περιοδεία στις ΗΠΑ όπου ο Syd ανέβηκε στη σκηνή και στεκόταν ακίνητος, μοιάζοντας ανίκανος να παίξει κιθάρα, χαμένος σε ένα δικό του κόσμο. Κάπου εδώ έρχεται η στιγμή που χωρίζουν οι δρόμοι των Pink Floyd και του Syd τον Μάρτιο 1969. Αντικαταστάτης του ένας ακόμη συντοπίτης του, ο David Gilmour. Είναι τραγική ειρωνεία ότι έπειτα από αυτό οι Pink Floyd έγιναν ένα από τα πιο επιτυχημένα rock συγκροτήματα όλων των εποχών και ο Syd Barrett με τα βίας κατάφερε να ολοκληρώσει δύο προσωπικά άλμπουμ.
Ο Syd Barrett ζει ακόμη μέσα από τα τραγούδια των Pink Floyd. Κάνοντας τον συνήγορο του διαβόλου, η παρουσία του στο συγκρότημα ήταν προβληματική για το σύνολο. Όμως, το μουσικό ύφος, ο χαρακτήρας των τραγουδιών, η αντίληψη για τη rock, οι μουσικοί πειραματισμοί του ήταν μοναδικοί και πρωτοποριακοί. Πολλοί υποστηρίζουν ότι δεν υπήρχαν Floyd χωρίς τον Syd Barrett. Πως η φυγή του από την μπάντα αποτελεί το σταδιακό εκφυλισμό της και την κατάπτωση της.
Πράγματι θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος μιας και χωρίς εκείνον οι Floyd έκαναν στροφή 180 μοιρών ως προς τη μουσική που έγραψαν. Άφησαν πίσω τα τραγούδια που έγραψε μόνος του, άλλοτε φωτεινά και άλλοτε σκοτεινά αριστουργήματα, που φωνάζουν πως ο δημιουργός τους ήταν ένας σε βάθος καλλιτέχνης, που απολάμβανε το πόνημά του και απεχθανόταν τη διαδικασία που το συνόδευε. Απολάμβανε κάθε μέρα την ενασχόληση του με τη μουσική και το ταξίδι που την συντρόφευε. Είναι σίγουρο πως οι άνθρωποι θα ανακαλύπτουν μέσα από τα τραγούδια του ένα ταλέντο μεγαλύτερο από αυτό που τελικά κατέγραψε η ιστορική πραγματικότητα.
Υ.Γ. Μια σύντομη ιστορία. Το 1975 οι Pink Floyd ηχογραφούσαν το ‘’Shine on you Crazy Diamond’’. Εκείνη τη στιγμή κάνει την εμφάνισή του ένας άνδρας με ξυρισμένο κεφάλι και φρύδια. Τα μέλη της μπάντας δεν μπορούσαν αρχικά να διακρίνουν ποιος ήταν αυτός, αλλά λίγο αργότερα ανακάλυψαν πως ήταν ο Syd Barrett. Επικράτησε συγκίνηση από όλους και μετά από λίγα λεπτά ο Syd αποχώρησε. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδαν. Το τραγούδι ήταν αφιερωμένο στον Syd Barrett.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.