Ποιο είναι άραγε μεγαλύτερο σοκ; Αυτό του ότι χτυπήθηκε ένας άνθρωπος αναίτια ή της αδιαφορίας γι’ αυτό που του συνέβη;
Ξημερώματα Κυριακής και γυρίζω με τα πόδια στο σπίτι. Η απόσταση που έπρεπε να διανύσω για να φτάσω, ήταν αρκετά μεγάλη. Τόση ώστε, να μπορέσω να χαθώ λίγο στις σκέψεις μου και να κάνω ένα μίνι απολογισμό της μέρας. Λίγα λεπτά αφότου ξεκίνησα θυμήθηκα ότι κάποτε, όταν περπατούσα στο δρόμο δεν κοιτούσα τριγύρω μου ανήσυχος. Έστω και με τα πολλά προβλήματα του το κέντρο δεν με φόβιζε. Το ένιωθα οικείο. Πλέον αυτή η αίσθηση δεν υπάρχει. Αυτοαποκαλούμενοι σερίφηδες τριγυρίζουν στην πόλη και επιβάλλουν την τάξη. Τουλάχιστον αυτό νομίζουν.
Κάποιες ώρες νωρίτερα βρισκόμουν στην Αττική. Καθώς ανεβαίνω ένα κάθετο δρόμο στην Λιοσίων αντικρίζω στα 50 μέτρα μια ομάδα δέκα μαυροφορεμένων τύπων. Οι φίλοι μου δεν δείχνουν να ανησυχούν. Ψιθυρίζω “Φασίστες είναι”. Με το που τελειώνει η φράση μου ακούγονται κραυγές. Επιταχύνουμε το βήμα μας και βλέπουμε τους δύο από τους δέκα να δέρνουν αλύπητα ένα μετανάστη ηλικίας 40-45 χρόνων. Μια φίλη μου φωνάζει. Η προσοχή τους αποσπάται για λίγο και ο άτυχος άνδρας βρίσκει την ευκαιρία να φύγει.
Κοιτάμε αποσβολωμένοι. Οι δύο δράστες της επίθεσης επιστρέφουν. Ο ένας… εξηγεί πως «δεν έγινε τίποτα. Απλώς του δώσαμε τα ρέστα του». Οι κάτοικοι δεν δίνουν σημασία.
Ποιο είναι άραγε μεγαλύτερο σοκ; Αυτό του ότι χτυπήθηκε ένας άνθρωπος αναίτια ή της αδιαφορίας γι’ αυτό που του συνέβη;
Ένας παππούς σταματά και μας λέει «άρχισαν να τον δέρνουν χωρίς την οποιαδήποτε πρόκληση. Ο άνθρωπος απλώς περνούσε».
Δεν μας προκάλεσε έκπληξη η μαρτυρία του. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι φασίστες επιτίθενται απρόκλητα. Για την ακρίβεια δεν αναζητούν καν κάποια αφορμή. Απλώς χτυπούν. Και πλέον δολοφονούν. Δεν τους νοιάζει αν κάποιος κοιτά. Η δράση τους σταδιακά νομιμοποιείται. Έχει βρει το δικό της χώρο στην καθημερινότητα μας.
Συνηθίζεται όμως η βία; Συνηθίζεται ο εξευτελισμός; Συνηθίζεται η απάθεια, η αδιαφορία, η επίδειξη ανοχής σε μια εγκληματική συμπεριφορά; Αν ναι, τότε είμαστε απλώς άξιοι της μοίρας και των επιλογών μας.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.