Δεν είναι δα και καμία φοβερή διαπίστωση ότι, κατά την δεκαετία της κρίσης, τα αφεντικά αποκτηνώθηκαν. Λίγο οι νομοθετικές πρωτοβουλίες (sic) που καταβαράθρωσαν τα εργασιακά δικαιώματα, λίγο η ανεργία που έφτασε στο ζενίθ, λίγο ο καημός της μεσαίας τάξης που βρέθηκε στο χαμηλό μαξιλαράκι… Δεν ήθελε πολύ· στον εργασιακό στίβο, είμαστε όλοι αναλώσιμοι.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, λοιπόν, τα αφεντικά ξεσάλωσαν, τους ανήκουν τα πάντα, δεν οφείλουν τίποτε, κάφροι που απομυζούν ΕΣΠΑ και κρατικές επιχορηγήσεις, την ίδια στιγμή που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποκρύψουν εισοδήματα και να αποστραγγίσουν τον εργαζόμενο. Παράλληλα, θεωρούν φυσικά εαυτούς ως τους πλέον αδικημένους, τους επιτιθέμενους, τα υπέρτατα θύματα μιας αδυσώπητης κρίσης.
Ξεχωρίσαμε το Top 5 των πιο μισητών αφεντικών, αυτών που στην σκέψη τους και μόνο σφυροκοπούν οι Pantera μες στο κεφάλι μας και η «εσωτερική φωνή» μας ουρλιάζει «What did you say? ARE YOU TALKING TO ME???!!!»:
5. Ο Ξέρερ
Γνωρίζει τα πάντα. Μισεί την υποψία ότι μπορεί να είσαι καταρτισμένος, ότι μπορεί να φέρεις περγαμηνές, σιχαίνεται το Πανεπιστήμιό σου, το γεγονός ότι σπούδασες, το γεγονός ότι έχεις άποψη, το γεγονός ότι δεν τον προσκυνάς και δεν τρέφεσαι από το λόγο σου ωσάν να ήταν νέκταρ. Πρέπει να αισθανθείς βαθιά πόσο τιποτένιος είσαι.
Είναι εκείνος που «έστυψε την πέτρα» (i.e.: βρήκε καλό λογιστή-αλχημιστή) , ο «αυτοδημιούργητος» (i.e.: κρατική επιχορήγηση, κομματικό πελατάκι), που «η κρίση δεν τον έβαλε κάτω» (i.e.: έβαλε ο ίδιος κάτω καλά τους υπαλλήλους του).
Εννοείται πως οποιαδήποτε ιδέα σου καταφέρει να διαπεράσει τον πλατύ, χοντρό υμένα που περιβάλλει το «εγώ» του πολύ γρήγορα θα μετουσιωθεί σε προσωπική του επιφοίτηση.
4. Ο Νταής
Πρόκειται για το πιο οld school αφεντικό, ο αλά παλαιά, δεν θα διστάσει να σου μιλήσει με τον πιο απαξιωτικό τρόπο. Θα σε απειλήσει με απόλυση σε κάθε ευκαιρία, οι φωνές είναι βασικό συστατικό της βέλτιστης διαχείρισης προσωπικού, νομίζει ότι όσο ανεβαίνουν τα decibel, όσο περισσότερο σε υποτιμήσει, τόσο υψηλότερες θα είναι στο τέλος οι επιδόσεις σου.
Είναι φριχτά εκνευριστικός, παίζει σκληρό ροκ με τις ευαίσθητες χορδές των ορίων σου, προβαίνει σε καταχρηστικές και ταπεινωτικές συμπεριφορές που συνιστούν ηθική παρενόχληση (Mobbing) στο χώρο εργασίας.
Από την άνιση μεταχείριση και τις προσβολές, μέχρι την εξώθηση σε σφάλματα και σχόλια για την δήθεν ελλιπή απόδοση, η ηθική παρενόχληση έχει προκαλέσει πολύ σοβαρά ψυχοσωματικά προβλήματα σε εργαζόμενους, που φτάνουν ακόμη και στον αυτοκτονικό ιδεασμό.
3. Ο δουλοκτήτης
Ανήκει στο top 3 των μισητών αφεντικών. Του ανήκεις εσύ, ο ελεύθερος χρόνος σου (ποιος;;), οι ιδέες σου, ακόμη και οι γονείς σου. Δεν είσαι υπάλληλός του, δουλεύεις για αυτόν και τούτο όριο δεν έχει. Υπό το μαστίγιό του, θα δεις πολύ γρήγορα το καθηκοντολόγιό σου να διογκώνεται, δεν θα διστάσει να σε καλέσει οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και της νύχτας, για να σου πει να κάνεις αυτό το «πολύ επείγον» και «πολύ σημαντικό» που δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι αύριο.
Κυριολεκτικά, δεν δικαιούσαι ποτέ άδεια ή ρεπό, τα Σαββατοκύριακα αποτελούν θαυμάσια ευκαιρία για δημιουργική απασχόληση, θα σου ζητήσει να τον ταΐσεις, να τον ποτίσεις, να του κάνεις ψυχοθεραπεία και να τον πας και βόλτα. Αν παραπονεθείς για το μηνιάτικο που δεν κατατέθηκε, θα αναρωτηθεί αγανακτισμένος αν δεν μπορούν να σε βοηθήσουν οι γονείς σου.
«Γιατί ήσουν έξω;», «θα είσαι υπ’ ατμόν 24 ώρες το 24ωρο, το ακούς;», «τι έκανες χθες το βράδυ;» είναι μερικές από τις αδιανόητες -και πολύ πραγματικές- ατάκες που θα ακούσεις από αυτό το ον, που έσκασε σαν κομήτης από την Λουιζιάνα του 1803 και νομίζει πως ο βασικός μισθός είναι αρκετός για να ανταλλάξεις τη ζωή σου.
2. Ο βιαστής
Καλό είναι να ξεκινάμε από την ίδια αφετηρία: Κάθε σεξουαλική παρενόχληση συνιστά βιασμό. Ο σεξισμός στην εργασία είναι μια απειλή την οποία αντιμετωπίζει κάθε γυναίκα, ανεξαρτήτως ηλικίας ή ταξικής προελεύσεως. Μια απειλή που ανατροφοδοτείται συστηματικά τόσο από τα αφεντικά, όσο και από τους συναδέλφους. Μια απειλή που ανατροφοδοτείται μάλιστα ακόμη και από αφεντικά θηλυκού γένους, αλλά αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο αξίζει να επανέλθουμε αργότερα.
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για τον εργοδότη – βιαστή. Σε όλες μας έχει τύχει να μας πιάνει χτυποκάρδι μην τυχόν ξεμείνουμε μόνες στο γραφείο μαζί του. Να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για επιβολή ορίων, να διεκδικούμε την ανθρώπινη και επαγγελματική μας υπόσταση. Να έχουμε καταγγείλει περιστατικό παρενόχλησης, μόνο και μόνο για να βρεθούμε απολογούμενες στο τέλος.
Η ουσία είναι ότι η σχέση εργοδότη – υπαλλήλου είναι εξ ορισμού μια βαθιά εξουσιαστική σχέση, μια σχέση εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου. Αυτή λοιπόν η σχέση, φοράει τον μανδύα του εργατικού δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μέχρι εκεί τα έχουμε καταφέρει και τίποτε πέρα από αυτό. Όμως εκεί έχουν τεθεί οι κόκκινες γραμμές.
Στη δεύτερη θέση, λοιπόν, των πιο μισητών αφεντικών, είναι ο βιαστής, ο ζωώδης εξουσιαστής που δεν διστάζει την εκμετάλλευση να την προχωρήσει αρκετά βήματα παραπέρα, να πατήσει πάνω στο ένστικτο της επιβίωσης του εργαζομένου και με όχημα την απειλή για αποστέρηση του δικαιώματος στην εργασία, να επιδιώξει να υφαρπάξει κάθε ικμάδα αξιοπρέπειας του υπαλλήλου του.
Η σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας αποτελεί ευθεία απειλή στην αξία του ανθρώπου, βάναυση κατάχρηση εξουσίας και όλοι οι εργαζόμενοι οφείλουν να έχουν μηδενική ανοχή απέναντί της.
1. Ο φασίστας
Είναι αυτή η ζοφερή περίπτωση αφεντικού που δεν θα διστάσει να προβάλει την μυϊκή μάζα των επιχειρημάτων του. Ας μην το λέμε κομψά, είναι στυγνός μαφιόζος, ο κοινός ποινικός που συχνά είδαμε να παίρνει σάρκα και οστά στα εργοδοτικά προφίλ εργολάβων και ιδιοκτητών καταστημάτων σίτισης.
Ο μπράβος του θα σε συνοδεύσει στο ATM για να πάρει πίσω το μισθό που κατέθεσε στο λογαριασμό σου. Είναι ο… «εργοδότης» που γρονθοκοπά τον ντελιβερά επειδή πήρε αναρρωτική άδεια και απειλεί το ανήλικο παιδί του.
Είναι αυτός που πρέπει να εκλείψει -χθες-, είναι αυτός που η ύπαρξή του και μόνο αποτελεί ευθεία απειλή για κάθε εργαζόμενο, είναι αυτός που πρέπει να μαυρίζουν οι καταναλωτές, είναι ο εργοδότης – φασίστας, είναι αυτός που δεν χωράει ΠΟΥΘΕΝΑ!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.