Άραγε πόσα ακόμα χαράματα θα ζήσουμε μέχρι να δούμε όντως μια άλλη μέρα να χαράζει; Συνήθισε ο Έλληνας να περιμένει την αυγή αλλά πάντα τη στιγμή που είναι να ανατείλει ο ήλιος, το ρολόι ξαναγυρνά στο μαύρο του μεσονυχτίου. Ξανά αυτή τη φορά, περιμένοντας να χαράξει, ήρθαν νέοι κανονισμοί, με ένα μεγάλο Πολυνομοσχέδιο.
Τη μέρα θα τη φέρουν οι καινούριοι κανόνες. Αφορούν το Δημόσιο, τις Ιδιωτικοποιήσεις, το φορολογικό μας σύστημα με το χαράτσι σε ένα πακέτο που ονομάζεται μεταρρύθμιση. Καταφέραμε να έχουμε παραπάνω μεταρρυθμίσεις από ότι αλλαγές και αποτελέσματα. Δεν θέλω τόσο να κουράσω με τις Διατάξεις και τα 109 νέα άρθρα, όσο να συζητήσω το αν τελικά καταφέρνουμε κάτι ή περιμένουμε για ακόμα μια φορά να νυχτώσει πριν το πρωί.
«Είμαι εντυπωσιασμένη με την Ελλάδα» αναφέρει η Christine Lagarde, γιατί είμαστε στον σωστό δρόμο και εντός του Ευρωπαϊκού σχεδίου. Θα πάρουμε και δώρο γι’ αυτή μας την επίτευξη, δόση της επόμενης δόσης. Έχουν περάσει 5 χρόνια που η Ελλάδα είναι μία κρίσης νάρκη, και αναρωτιέμαι αν εντυπωσιάζεται από το «πυροτέχνημα» ή από την εξουδετέρωση. Αυτή η νάρκη πάντως είναι ενεργή, τώρα που ξανά είναι χαράματα.
Τι πραγματικά συμβαίνει όμως στις 4 – 5 πμ. τα χαράματα, ώρα Ελλάδος; Δεν είναι η σκουπιδιάρα που αδειάζει τους κάδους αλλά πολίτες. Δεν είναι μόνο αλλοδαποί, δεν είναι μόνο Γύφτοι – με «Γ» γιατί δεν το εννοώ ρατσιστικά – , δεν είναι μόνο γάτες και ποντίκια, είναι και Έλληνες συνταξιούχοι, άνεργοι, παιδιά. Όλοι είμαστε πολίτες και στην Ελλάδα ζούμε κάτω από αυτό τον κίνδυνο… Αύριο να μη ξημερώσει μετά τα χαράματα, μόνο να γυρίσουμε σπίτι νύχτα για να φάμε ότι βρούμε από τους κάδους της γύρω γειτονιάς. Ο πρώτος πληθυντικός πονάει, αλλά oι ώρες είναι κοινές για όλους. Ίσως και σήμερα τον γλυτώσουμε τον κίνδυνο, αύριο; Μεθαύριο;
Όλα αυτά συνδέονται με το πολυνομοσχέδιο καθότι περιλαμβάνει ρυθμίσεις που θέτουν δημοσίους υπαλλήλους εκτός εργασίας, φόρους οι οποίοι λειτουργούν για την επίτευξη δημοσιονομικής ισορροπίας. Στην συνάρτηση, όμως, ο παράγοντας “διαβίωση” δεν έχει συμπεριληφθεί. Στο σύνθημα «Θυσίες πρέπει να γίνουν» δεν είμαι αντίθετος. Όμως με τον όρο θυσίες εννοούμε να κοπούν πολυτέλειες, όχι να βάζουμε τελείες σε πολίτες και νοικοκυριά. Γι’ αυτό με τρομάζει το πολυνομοσχέδιο, πως στις 19 Ιούλη να ψηφιστεί, θα είμαστε άλλο ένα βήμα κοντά στο χάραμα που νυχτώνει;
Ευτυχώς υπάρχει και αντίδραση, αυτή τη φορά από μια ολόκληρη Περιφέρεια. Σύσσωμη η Δυτική Ελλάδα καταγγέλλει το νέο χαράτσι καθότι το κρίνει αντισυνταγματικό. Το σύνταγμα άλλωστε το παραβλέψαμε πολλές φορές, το πρόβλημα είναι κοινωνικό. Φόρο – διότι για φόρο πρόκειται – ακίνητης περιουσίας μέσω της ΔΕΗ μπορούν να πληρώσουν και φέτος όλοι; Εκείνοι που είναι «τσίμα-τσίμα» για να φάνε δεν είναι ένα βήμα πριν από ένα τέτοιο χάραμα; Αντέδρασε όμως η περιφέρεια που βρίσκεται στην δεύτερη θέση από το τέλος του κατακεφαλήν ΑΕΠ, πάνω από την Ήπειρο, και πολύ κάτω του μέσου όρου των περιφερειών της Ευρώπης – σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat για τις Ευρωπαϊκές Περιφέρειες.
Μιλώντας για την Ευρώπη, εμένα – εν αντιθέσει με την κυρία Lagarde, μου κάνει μεγάλη εντύπωση που δεν υπάρχει κάποια άμεση δόση για τους άπορους, άνεργους, κάτω του ορίου φτώχειας. Χρήματα σε μορφή επιδότησης, με ευρωπαϊκό ελεγκτικό μηχανισμό, για όσους πολίτες πραγματικά έχουν ανάγκη και δεν λέει να ξημερώσει. Τότε οι θυσίες θα είχαν νόημα. Διότι, μια Ε.Ε. που σέβεται τον πολίτη, της αξίζει εμπιστοσύνη. Ένα παράδειγμα έρχεται από την Σαουδική Αραβία όπου ενέκρινε την χορήγηση βοήθειας 5 δις. Δολαρίων εκ των οποίων το 1 δις είναι δωρεά. Αν το 1/5 της Ευρωπαϊκής «βοήθειας» πήγαινε στην άνωθεν ομάδα τότε ίσως η κρίση στην Ελλάδα να ήταν οικονομική και όχι διαβίωσης.
Στο χάραμα, αναγνωρίζω την επιτακτικότατα των αλλαγών ακόμη και αν είναι εκφρασμένες με αυτό το πολυνομοσχέδιο. Αλλά πρέπει να εκφράζεται με μια λειτουργικότητα και όχι με κανονισμούς επί κανονισμών και φόρους επί φόρων. Πολύ συγκεκριμένοι φόροι, σε πολύ συγκεκριμένες ομάδες – με διαφάνεια – , συγκεκριμένες ιδιωτικοποιήσεις πάνω σε κομβικούς τομείς με αξιολόγηση.
Θα μπορούσε η ερχόμενη ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου να είναι τέτοια που θα το απαλλάξει από την αναποτελεσματικότητα του κράτους, με την προϋπόθεση όμως ότι αυτός είναι και ο σκοπός. Αν δρούμε ευκαιριακά, για να προλάβουμε διατάξεις που θα μας εξασφαλίσουν δόση, τότε αυτή η αφύσικη συνέχεια στο ρολόι με την νύχτα να διαδέχεται τα χαράματα, δεν θα σταματήσει.
Πράγματι, δεν θα σταματήσει. Στην ουσία αποτελεί μέρος του φαινομένου. Γίνεται η Ελλάδα ο ζητιάνος τα χαράματα στους κάδους της Ευρωπαϊκής γειτονιάς ψάχνοντας για μια δόση, δίνοντας όσο-όσο ό,τι έχει. Αμφιβάλλω λοιπόν αν αυτό θα είναι το χάραμα που θα ξημερώσει… Γιατί ακόμη και αν η μέρα χαράξει, το φώς θα είναι για λιγότερους.
Νίκος Γκολφινόπουλος
Πηγή: http://epp.eurostat.ec.europa.eu/portal/page/portal/product_details/dataset?p_product_code=TGS00006
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.