Ένα πρωινό στην Αθήνα κατά τις 8 και κάτι βρισκόμουν στο κέντρο της Αθήνας. Μόλις βγαίνω από το μετρό του συντάγματος μια ομολογουμένως εντυπωσιακή και πρόσχαρη παρουσία με σταματά και με ρωτά:
– Ψάχνεις δουλειά;
– Όχι παραδόξως γιατί θα φύγω στο εξωτερικό, τι είδους δουλειά όμως;
– Γνωρίζεις κάποιον φίλο σου που να ψάχνει δουλειά;
– Ε προφανώς πολλοί ψάχνουν δουλειά αλλά δεν μου είπες (ο ενικός της αμεσότητας) τι είδους δουλειά;
– Ανοίξαμε γραφεία εδώ στην Αθήνα, είμαστε μια εταιρία τροφίμων (δεν είπε ποια) και ψάχνουμε κόσμο για τα γραφεία.
– Είναι full ή part time;
– Και τα δύο, είναι στο χέρι σου!
– Μισθό;
– Φτάνει τα 500+ εξαρτάται.
– Μάλιστα, και τι ακριβώς θα κάνει κάποιος στα γραφεία σας;
– Έχουμε 2 επιλογές! Μπορεί είτε να είναι στο χώρο διανομής (;) ή να επιβλέπει (;)
Λίγο το ότι δεν ήταν διατεθειμένη να μιλήσει ανοιχτά και ξεκάθαρα για την «δουλειά» λίγο το ότι βιαζόμουν, μου ζήτησε το τηλέφωνο μου για να την ενημερώσω αν θα ενδιαφέρεται τελικά κάποιος φίλος μου. Της είπα να με πάρει τέλος της επόμενης, με πήρε την Δευτέρα.
Ενημερώνω έναν φίλο μου που ψάχνει εδώ και καιρό απεγνωσμένα για δουλειά και της δίνω τον αριθμό του. Βρεθήκαν μετά από δύο μέρες στα «γραφεία» τους μαζί με όλους τους άλλους που είχε μαζέψει η όμορφη και πρόσχαρη για να τους παρουσιάσει τη δουλειά!
Guess what! Η εταιρία ήταν γνωστότατη και η δουλειά ήταν –τύπου πωλητής – . Τύπου γιατί χρειαζόταν εγγραφή 115 € ;! Και ο μισθός σου αυξάνεται αν βάλεις και άλλον στην εταιρία να πληρώσει εγγραφή και αν βάλει εκείνος άλλον και ο άλλος άλλον και … όπως είχα αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο, ΠΥΡΑΜΙΔΑ!
Το αντιλαμβάνεται ο φίλος μου, βγαίνει για τσιγάρο και μπαίνοντας της λέει:
– Σας ευχαριστώ πολύ αλλά δεν ενδιαφέρομαι, ψάχνω για πραγματική δουλειά.
– Πότε πρόλαβες να αλλάξεις άποψη; Όσο έκανες το τσιγάρο σου έξω;
– Τι έγινε την ρίξαμε τη μάσκα με το χαμόγελο τώρα; Καλημέρα σας.
Το πιο εξοργιστικό στην παρούσα κατάσταση δεν είναι η κοροϊδία. Είναι η υποβάθμιση του όρου –δουλειά –. Δεν σημαίνει ούτε εργασία ούτε απασχόληση. Είναι ένα μίγμα χρησιμοποιώ τον πόνο σου και την απόγνωση σου για να υπάρξω σαν εταιρία παρασιτικά στην οικονομία. Διότι ούτε εισόδημα για να επιβιώσεις προσφέρει ούτε σοβαρή προοπτική εξέλιξης έχει ούτε επενδύσεις ούτε καινοτομίες. Ένα ούτε γενικά.
Τέτοιες «δουλειές» και οι υποστηρικτές τους είναι κάτι σαν τα αγριόχορτα που φυτρώνουν δίπλα σε λουλούδια που έχουμε προ πολλού παραμελήσει. Αυτοί τα αγριόχορτα και τα παραμελημένα-μαραμένα ο/η/το _________.
Tip: Στο κενό υπάρχει πάνω από μία (1) σωστή απάντηση. Συμπληρώνετε ελεύθερα στο #paramelimenamaramena
Νίκος Γκολφινόπουλος
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.