Από μικρά μας μαθαίνανε ότι τα βραβεία Νόμπελ αποτελούσαν την μεγαλύτερη διάκριση που θα μπορούσε να δεχτεί κάποιος άνθρωπος.Αυτά μέχρι να μεγαλώσουμε και να καταλάβουμε την χαζομάρα του όλου θέματος. Αυτά κάποια χρόνια πριν ο θεσμός των Νόμπελ -που έτσι κι αλλιώς καμία ουσία και αξία δεν είχε- χάσει όση υπόληψη τού είχε απομείνει και η «περίφημη» επιτροπή αρχίσει να μοιράζει τα βραβεία ειρήνης σε ανθρώπους και θεσμούς που την ειρήνη την έχουν ακουστά μόνο σαν λέξη.
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Νέλσον Μαντέλα, Μητέρα Τερέζα, Διεθνής Αμνηστία, Γιατροί χωρίς σύνορα…Ομπάμα (;). Δεν χρειάζεται και πολύ να καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά – τα τελευταία κυρίως χρόνια- με την επιτροπή των Νόμπελ ειρήνης. Δύο τινά λοιπόν: ή μας κοροϊδεύουν ή απλά θέλουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Όταν πριν δυο χρόνια έδωσαν στον φρεσκοεκλεγμένο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μπάρακ Ομπάμα το Νόμπελ της Ειρήνης όλοι μείνανε κάγκελο. Ο Ομπάμα το μόνο που είχε κάνει ήταν να υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του ότι θα αποσύρει τα στρατεύματα από το Ιρακ και το Αφγανιστάν… σταδιακά. Δεν είχε μιλήσει για καμία παγκόσμια ειρήνη ή για καμία ειρηνική πολιτική. Πολλά στρατεύματα μπορεί να αποχώρησαν αλλά η παρουσία των Αμερικανών συνέχισε στο Ιράκ και το Αφγανιστάν αποδεικνύοντας το ανόητο της βράβευσης. Πώς γίνεται να προωθεί την ειρήνη ο πρόεδρος της μεγαλύτερης ιμπεριαλιστικής δύναμης στον κόσμο όταν το πρώτο του μέλημα είναι η προώθηση των συμφερόντων της Αμερικής;
Το 2010 ήταν η χρονιά που αναρωτιόντουσαν τι έχει στο κεφάλι της αυτή η επιτροπή των Νόμπελ, μέχρι σήμερα βέβαια που αποφάσισε να δώσει το Νόμπελ ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Κεραυνός εν αιθρία εν μέσω της χειρότερης κρίσης όχι μόνο οικονομικής, αλλά κυρίως πολιτικής κοινωνικής και αξιακής. Αν η επιτροπή δεν το ‘χει ρίξει στην πλάκα τότε είναι ίσως το πιο υποκριτικό και απαράδεκτο βραβείο των δεκαετιών. Η επιτροπή δικαιολογεί την απόφασή της στο ότι οι 25 χώρες της ένωσης συνυπάρχουν ειρηνικά, ξεχνώντας βέβαια τον ακήρυχτο πόλεμο των Ευρωπαϊκών μεγαλοσυμφερόντων στους εργαζομένους και ξεχνώντας ότι η εφαρμοζόμενη ευρωπαϊκή πολιτική μόνο την ειρήνη δεν προωθεί, καθώς έχει μετατρέψει τις χώρες του νότου σε πειραματόζωα της οικονομική λιτότητας και τις χώρες του Βορρά σε οικονομικούς δανειστές και επιτηρητές τους.
Άλλωστε μπορεί η επιτροπή να μην έχει μνήμη ή έτσι θέλει να δείχνει, αλλά οι Ευρωπαίοι ακόμα δεν έχουν ξεχάσει την επέμβαση στην Λιβύη, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και πιο παλιά τη Γιουγκοσλαβία, το ξύλο στις διαδηλώσεις της Ισπανίας και της Ελλάδας, την καταστολή, τις διώξεις την κατάργηση μισθών και συντάξεων, τα πογκρόμ κατά των μεταναστών και των προσφύγων. Μειοψηφία ή πλειοψηφία, Ευρωπαίοι πολίτες τα ζούνε στο πετσί τους και μέρα με την μέρα νιώθουν ότι βρίσκονται σε μια εμπόλεμη ζώνη.
Κι αυτό γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι αυτό που οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι θέλουν να είναι και να γίνει, πόσο μάλλον δεν είναι για βράβευση.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.