Πέρυσι τον Φεβρουάριο δημιουργήθηκε στα Εξάρχεια η κινηματογραφική λέσχη «το Καρπούζι». Μια παρέα σινεφίλ μετέφερε την αγαπημένη της συνήθεια από το σπίτι στη γειτονιά, προχωρώντας στην εξής πρωτοτυπία: οι θεατές συζητούν με τους δημιουργούς και συντελεστές των ταινιών μετά το τέλος κάθε προβολής.
Ένα χρόνο και λίγους μήνες μετά, η κινηματογραφική τους λέσχη, δεν είναι πια μόνο δική τους, καθώς απαριθμεί 75 μέλη, ενώ μετρά πολλές πετυχημένες προβολές. Οι ταινίες που επιλέγονται είναι κατά κύριο λόγο από τον ελληνικό κινηματογράφο και έτσι ο κόσμος έχει τη δυνατότητα μετά το τέλος της κάθε προβολής να συζητά με τους σκηνοθέτες και ηθοποιούς που έχουν προσκληθεί.
«Δεν υπάρχει το εισιτήριο στη μέση, συνεπώς δεν υπάρχει το οικονομικό ζητούμενο, αλλά το κοινωνικό. Η Τέχνη σε μια γειτονιά. Το καρπούζι λέει τον κόσμο ‘ελάτε να δούμε όλοι μαζί μια ταινία να γνωριστούμε’», μας τονίζουν η Μαρία, η Νάσια και ο Μάνος, που συμμετέχουν στο Καρπούζι. Τους συναντήσαμε σε έναν από τους χώρους που κάνουν τις προβολές, το κηπάκι της Τσαμαδού.
Φωτογραφία του Κίμωνα Αλέξη Κοκκινάρη.
Φωτογραφία του Κίμωνα Αλέξη Κοκκινάρη.
Πώς επιλέγουν τις ταινίες
«Συναποφασίζοντας μέσα από συνελεύσεις καταλήγουμε στις ταινίες που θέλουμε να προβάλλουμε. Βασικός μας στόχος είναι να συνδυάζεται το ποιοτικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα με το κοινωνικό μήνυμα», αναφέρουν τα παιδιά. Στις συνελεύσεις λαμβάνεται υπ’ όψιν η κοινωνική συγκυρία, ενώ επιδιώκεται να μην περιοριστεί η εκδήλωση σ’ αυτή καθ αυτή την προβολή αλλά να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να υπάρξει κουβέντα γύρω από την ταινία. «Όταν δείξαμε τη Στρέλλα, είχαμε προσκαλέσει την Lgbt ομάδα για να συζητήσουμε».
Οι ταινίες που έχουν προβληθεί μέχρι σήμερα
*Σπιρτόκουτο – δραματική ταινία ελληνικής παραγωγής του 2002, σε σενάριο των Γιάννη Οικονομίδη και Λένιας Σπυροπούλου και σκηνοθεσία του Γ. Οικονομίδη
*Στρέλλα – δραματική ταινία ελληνικής παραγωγής του 2009, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Πάνου Κούτρα
*Μόνος Εναντίον Όλων – δραματική ταινία γαλλικής παραγωγής του 1998, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γκασπάρ Νοέ.
*Γλυκιά Συμμορία – δραματική ταινία ελληνικής παραγωγής του 1983, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαϊδη.
*Η Χαμένη Τιμή της Καταρίνα Μπλουμ – δραματική ταινία γερμανικής παραγωγής του 1975, σε σενάριο των Φόλκερ Σλέντοφ, Μαρκαρέτε φον Τρότα, Χάινριχ Μπελ και σκηνοθεσία των Φ. Σλέντοφ και Μ. Τρότα
*Tungsten – δραματική ταινία ελληνικής παραγωγής του 2011, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Γεωργόπουλου
*Πες στη Μορφίνη Ακόμα τη Ψάχνω – δραματική ταινία ελληνικής παραγωγής του 2002, σε σενάριο των Γιάννη Φάγκρα και Νικόλ Ρούσσου και σκηνοθεσία του Γ. Φάγκρα.
*Βασιλιάς – δραματική ταινία ελληνικής παραγωγής του 2003, σε σενάριο των Νίκου Γραμματικού και Νίκου Παναγιωτόπουλου και σκηνοθεσία του Ν. Γραμματικού
*Το Μικρό Ψάρι – δραματική ταινία ελληνικής παραγωγής του 2014, σε σενάριο των Γ. Οικονομίδη, Χ. Κωνσταντακόπουλου, Χ. Λαγούση, Β. Μουρίκη, Θ. Ξηρός και σκηνοθεσία του Γ. Οικονομίδη
*Έχουν προβληθεί επίσης οι μικρού μήκους ταινίες «Το Παγόβουνο» και «Το Χαμομήλι» και το ντοκιμαντέρ ανεξάρτητης παραγωγής Sacred Stones στη βραδιά αυτοδιαχείρισης του 3pointmagazine για τη συμπλήρωση τριών χρόνων λειτουργίας του.
Πώς στήνουν τις προβολές
Το Καρπούζι το ξεκίνησε μια παρέα, «με ανησυχίες γύρω από τον Πολιτισμό» που ήθελε να καλύψει τη δική της ανάγκη έκφρασης. Δεν υπήρχαν και δεν υπάρχουν χορηγοί και επενδυτές που να υποστηρίζουν την πρωτοβουλία, η οποία δεν έχει επιχειρηματικό συμφέρον. Αυτό σημαίνει ότι τα πάντα ξεκίνησαν από το μηδέν και τα πάντα γίνονται από όλους.
Ο χώρος, ο προτζέκτορας, το πανί για τον προτζέκτορα, οτιδήποτε θα φάνταζε απλό ή αυτονόητο υπό επαγγελματικές συνθήκες, για εκείνους είναι η αρμοδιότητα που ο καθένας αναλαμβάνει μέσα από την κατανομή καθηκόντων που γίνεται στις συνελεύσεις. Κάποιος θα φτιάξει την αφίσα, κάποιος θα φέρει τον προτζέκτορα, άλλος θα αναλάβει το πανί, ενώ ως χώρο τους προσδιορίζουν τη γειτονιά.
Φωτογραφία του Κίμωνα Αλέξη Κοκκινάρη.
Η πρώτη προβολή πραγματοποιήθηκε στην Locomotiva και ακολούθησαν προβολές ακόμη στο Θέατρο Εξαρχείων, στο Στέκι Μεταναστών και σε άλλους χώρους με πιο πρόσφατη επιλογή τους στις 21 Μαΐου το κηπάκι της Τσαμαδού, που φαίνεται ότι τους ταιριάζει καλύτερα καθώς υπάρχει άμεση επαφή με τη γειτονιά.
Ο πεζόδρομος της Τσαμαδού σφύζει από ζωή με παιδιά, σκυλιά και γονείς που τρέχουν πάνω κάτω, ενώ βλέπεις και τους πιο χαλαρούς, που πίνουν το καφέ τους στο Αθήναιο ή παίζουν ρεμπέτικα όπως η παρέα που καθόταν δίπλα μας κατά τη συνέντευξη.
Το στιγμιότυπο
Βασικό μέρος των events που κάνει το Καρπούζι, είναι η συζήτηση που ακολουθεί τις προβολές. Όταν προβλήθηκε το Σπιρτόκουτο, υπήρξε ο εξής διάλογος μεταξύ μιας κοπέλας και του σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη, όπως μας τον περιγράφουν η Μαρία, η Νάσια και ο Μάνος: “Η κοπέλα ρώτησε αρχικά: Θέλετε να δείξετε κάτι συγκεκριμένο χρησιμοποιώντας τόσες βωμολοχίες; Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να δείξω τη μικρογραφία μιας κοινωνίας, απάντησε ο σκηνοθέτης. Η κοπέλα επέμεινε λέγοντας ότι είναι υπερβολή να διαδέχεται το ένα μπινελίκι το άλλο. Για να της απαντήσει με μια ερώτηση αυτή τη φορά ο Γ. Οικονομίδης: Εσύ όταν εκνευρίζεσαι δεν ξεφεύγεις;» Η κουβέντα συνεχίστηκε, μέχρι που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «αυτά συμβαίνουν, απλά στην ταινία αποτυπώνονται πιο έντονα».
Οι θεατές συζητούν μαζί με τον Νίκο Γραμματικό για τον “Βασιλιά”.
Οι συζητήσεις συνήθως κρατούν αρκετή ώρα. «Μπορεί η προβολή να τελειώνει στις 10 το βράδυ και ο κόσμος να κάθεται μέχρι μεσάνυχτα», λένε τα παιδιά. Η δίψα για κουβέντα είναι αμφίδρομη, καθώς και οι θεατές θέλουν να συζητήσουν πάνω σε αγαπημένες τους ταινίες ή ταινίες που είδαν πρώτη φορά στην προβολή του Καρπουζιού, αλλά και οι δημιουργοί θέλουν να ακούσουν μια γνώμη από άλλη οπτική πάνω στη δουλειά τους.
Τι θα ήθελαν
Μέσα από τη διαδικασία, το Καρπούζι αποκτά όλο και περισσότερη δυναμική. Ο κόσμος αφού έρθει σε επαφή με το εγχείρημα αρχίζει να βλέπει πώς μέσα από αυτό μπορεί να αξιοποιήσει και τις δικές του δημιουργικές τάσεις.
Στόχος που βάζει το Καρπούζι είναι πατώντας πάνω σε αυτές τις δημιουργικές τάσεις να μεγαλώσει πολιτιστικά, κάνοντας πέρα από κινηματογραφικές προβολές και συζητήσεις και άλλου περιεχομένου εκδηλώσεις. Άλλωστε πλέον στην πρωτοβουλία συμμετέχουν «φωτογράφοι, ηθοποιοί και άνθρωποι που ασχολούνται με διάφορα πράγματα».
Το σημαντικότερο που έχει ήδη πετύχει το Καρπούζι σύμφωνα με τα παιδιά, είναι ότι έκανε το φαινομενικά αδύνατο δυνατό. Σε μια περιοχή που η ιδέα της αυτοοργάνωσης ισχυροποιείται διαρκώς, καταφέρνει και γίνεται ενεργό κομμάτι της με μηδενικά οικονομικά μέσα, αλλά αστείρευτη θέληση. Με την ίδια αστείρευτη θέληση για δημιουργία, επιδιώκει να παρακινήσει και άλλους να ενεργοποιηθούν, εντός και εκτός του δικού του εγχειρήματος, εντός και εκτός Εξαρχείων.
H επόμενη προβολή στις 7 Ιούνη
“Ο εχθρός μου” του Γιώργου Τσεμπερόπουλου θα αποτελέσει την επόμενη προβολή που θα γίνει από το Καρπούζι σε συνεργασία με το περιοδικό pints.gr. Η προβολή θα γίνει στο πλαίσιο εκδήλωσης με θέμα την εικόνα του μετανάστη μέσα στον κινηματογράφο και θα πραγματοποιηθεί επίσης στο κηπάκι της Τσαμαδού
Το Καρπούζι μπορείς να το βρεις εδώ.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.