Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς έβαλε ένα ακόμα κύπελλο στο σακούλι και το πρώτο του με τη Φενέρμπαχτσέ. Σ’ ένα συγκλονιστικό τελικό με τη Γαλατάσαράι για το τουρκικό Σούπερ Καπ, ο Ζοτς βρήκε τον τρόπο, έλυσε τον γόρδιο δεσμό του Αταμάν στην άμυνα με πρωτοστάτη τον Τζαμόν Γκόρντον (τον οποίο είχε αντιμετωπίσει και με τον Παναθηναϊκό) και πανηγύρισε τον τίτλο, ξεκινώντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη σταδιοδρομία του στη γείτονα χώρα. Αυτή είναι η 6η διαφορετική ομάδα, σε συλλογικό επίπεδο, με την οποία φτάνει στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Το 3pointmagazine.gr θυμάται και παρουσιάζει τις υπόλοιπες πρώτες του επιτυχίες.
Παρτιζάν Βελιγραδίου (1992)
Τίτλος: Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας
Η πρώτη φορά που σήκωσε κούπα ο Ζοτς ήταν πριν 21 χρόνια. Όχι όμως στην Κωνσταντινούπολη μ’ εκείνο το αλησμόνητο τρίποντο του Τζόρτζεβιτς, όπως μάλλον πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά λίγα χιλιόμετρα πιο δυτικά, στη Νις της Γιουγκοσλαβίας. Λίγες μέρες πριν την μεγαλύτερη πρόκληση της ιστορίας της (Final 4), δεδομένου ότι είχε πρωτάρη στον πάγκο, δύο μονάχα μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες (Ντανίλοβιτς και Τζόρτζεβιτς) και τα Βαλκάνια ζούσαν ημέρες πολέμου, η Παρτιζάν αντιμετώπισε τη Μπόσνα Σεράγεβο για τον τελικό του Κυπέλλου. Όπως θα δείτε και στο βίντεο, ο Ζοτς από τότε αναψοκοκκίνιζε και δύσκολα καθόταν στον πάγκο. Εκείνη την ημέρα δεν χρειάστηκε ν’ ανησυχήσει και πολύ. Η Παρτιζάν κέρδισε άνετα με 105-79 κι έκανε το πρώτο βήμα για το τρεμπλ.
Μπανταλόνα (1994)
Τίτλος: Ευρωλίγκα
Τίποτα δεν έδειχνε στην αρχή της σεζόν πως η Μπανταλόνα θα μπορούσε να φτάσει στο Final 4 της Ευρωλίγκα, πόσω μάλλον να το πάρει. Η πορεία των Ισπανών πριν τα ημιτελικά, φανέρωνε μια ομάδα με μεγάλη αστάθεια στο παιχνίδι της, μετρώντας ούτε λίγο ούτε πολύ 5 ήττες στην πρώτη φάση, τερματίζοντας στην τρίτη θέση κάτω από Εφές Πίλσεν και Παναθηναϊκό. Η συνέχεια ήταν καλύτερη. Όπως διαπιστώσαμε άλλωστε και τα επόμενα χρόνια, οι ομάδες του Ζοτς κατά κανόνα έβρισκαν το ρυθμό τους την κατάλληλη στιγμή. Στους “8” η Μπανταλόνα έριξε στο καναβάτσο με δύο νίκες τη Ρεάλ (88-69 και 71-67), κέρδισε ακόμα έναν εμφύλιο στον ημιτελικό και κράτησε το καλύτερο για το τέλος, σκοτώνοντας τον Ολυμπιακό με τρίποντο του Κορνίλιους Τόμπσον 16 δευτερόλεπτα. Ο Πάσπαλι αστόχησε κι ο Ομπράντοβιτς κατέκτησε τον δεύτερο ευρωπαϊκό του τίτλο.
Ρεάλ Μαδρίτης (1995)
Τίτλος: Ευρωλίγκα
Ο Ζοτς άλλαξε ξανά ομάδα, όχι όμως γιατί έψαχνε να βρει το δικό του λιμάνι. Απλώς ήταν ο καλύτερος νέος κόουτς κι ομάδες όπως η Ρεάλ τον ήθελαν στον πάγκο τους. Παρότι και με τη Βασίλισσα δεν κατάφερε να πάρει κάποιο εγχώριο τίτλο, μπόρεσε να την οδηγήσει στην κορυφή του ευρωπαϊκού Έβερεστ. Στον δρόμο του ξανά ο Ολυμπιακός, ξανά ο Γιάννης Ιωαννίδης. Αυτή τη φορά, όπως και καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν πήρε πολύ πιο εύκολα αυτό που ήθελε. Με τον Αρβίντας Σαμπόνις να δεσπόζει στο παρκέ η Βασίλισσα πήρε έναν τίτλο που ακόμα τη στοιχειώνει…
Μπενετόν Τρεβίζο (1997)
Τίτλος: Σούπερ Καπ
Όπως και με τη Φενέρ, το επίσημο ντεμπούτο του Ομπράντοβιτς στον πάγκο της Μπενετόν ήταν θριαμβευτικό. Μεγάλη σε αξία και εύρος νίκη επί της παντοδύναμης τότε Κίντερ Μπολόνια, που είχε στις τάξεις της ονόματα όπως οι Ντανίλοβιτς, Αμαέτσι, Ριγκοντό, Σκονοκίνι, Σάβιτς και Νεστέροβιτς. Τη δουλειά όπως και το ’95 την έκανε πάλι ψηλός, με τον Ντένις Μαρκονατο στα καλά του τότε, να αναδεικνύεται πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα, έχοντας 14 πόντους και 10 ριμπάουντ. Το τελικό 78-58 αποτελεί σίγουρα μια από τις πλέον εμφατικές νίκες του Ζοτς, προκαλώντας την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για τον τότε προπονητή της Κίντερ Λίνο Φρατίν, τον οποίο και διαδέχτηκε για μια πενταετία ένα άλλο “θύμα” του Σέρβου, ο Ετόρε Μεσίνα.
Παναθηναϊκός (2000)
Τίτλος: Ευρωλίγκα
Η άφιξή του στον Παναθηναϊκό αποτέλεσε την αρχή της μεγάλης πράσινης αυτοκρατορίας, για την οποία βέβαια είχε φροντίσει να βάλει σημαντικές βάσεις κι ο Λευτέρης Σούμποτιτς με την κατάκτηση δύο σερί πρωταθλημάτων. Στο τριφύλλι έψαχναν το κάτι παραπάνω. Στο πρόσωπο του Ζοτς το βρήκαν. Έχοντας για τρίτη φορά υπό τις οδηγίες του τον Ζέλικο Ρέμπρατσα (είχαν προηγηθεί Παρτιζάν και Μπενετόν) και στη φαρέτρα του πρωτοκλασάτους παίκτες όπως οι Μποντιρόγκα και Κάτας, δημιούργησε μια ομάδα που παρότι διέθετε ισχυρές προσωπικότητες, στηριζόταν ακόμα και σε πιτσιρικάδες 18χρονους όπως ο Φώτσης. Το Final 4 στη Θεσσαλονίκη βάφτηκε πράσινο και η πρώτη λαμπρή σελίδα της νέας του εποχής, κερδίζοντας την Μακάμπι με 73-67, ήταν γεγονός. Την ίδια χρονιά ακολούθησε το πρωτάθλημα και μετά ουκ ολίγοι τίτλοι και διακρίσεις.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.