Σε κάτι λιγότερο από 24 ώρες ξημερώνει 6η Δεκεμβρίου. Μια ημερομηνία… άχαρη στην ελληνική ιστορία, όταν έρχεται η κουβέντα σε αυτήν. Ο κύριος λόγος για το περίεργο κλίμα της είναι πως την 6η Δεκεμβρίου του 1990...
Η δυναμική των Μουντιάλ και η ανάγκη για τα σκληρά καθεστώτα να προβληθούν μέσα από αυτό. Το είδαμε από τα πρώτα κι όλας Παγκόσμια Κύπελλα…
Το “άρτος και θεάματα” είτε βρίσκει, είτε δεν βρίσκει εφαρμογή, ε...
Αυτές τις μέρες σημειώνεται ένα πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα, κύμα αλληλεγγύης στους δοκιμαζόμενους από το πραξικόπημα Σαμαρά, εργαζόμενους της ΕΡΤ. Αυτή η πρωτοφανής αλληλεγγύη, η μαζική προσέλευση του κόσμου στο ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής, η ηχηρή παρουσία της νεολαίας, όπως επίσης και η εκπροσώπηση συνδικάτων, σωματείων, δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης και φορέων εισάγει νέα δεδομένα στον αγώνα της ελληνικής κοινωνίας.
Πριν 46 χρόνια, μια μέρα σαν σήμερα ξημέρωνε η 21η Απριλίου του 1967. Το ελληνικό σινεμά στα χρόνια που ακολούθησαν της δικτατορίας βρήκε έμπνευση στα γεγονότα εκείνης της περιόδου.
Και όταν θα δεις την αλήθεια, θα πάψεις επιτέλους να υποστηρίζεις ότι έχουμε χούντα και θα αγωνιστείς να ξαναχτίσεις από την αρχή τη δημοκρατία. Όπως ακριβώς θα κάνεις και με εσένα τον ίδιο. Αρκεί να σταματήσεις τις δικαιολογίες!
Τραγούδια που στην πλειοψηφία τους ακούμε από μικρά παιδιά, αλλά μεγαλώνοντας καταλάβαμε την πραγματική τους αξία. Τότε τα τραγουδούσαμε στη χορωδία του σχολείου μαζί με τους συμμαθητές μας, τώρα στους δρόμους στην επέτειο της 17η Νοεμβρίου.
Πως θα νιώσουμε αν τα μέλη μιας εγκληματικής οργάνωσης καταφέρουν να μπουν στη Βουλή και με το προσωπείο των “εθνικών σωτήρων” έχουν άποψη για το μέλλον μας;