Ένα παλιό εργοστάσιο που έγινε πάρκο, μια γειτονιά που «καταδικάστηκε» στην πολυχρωμία.
Επιστρέφω από το σούπερ μάρκετ με τα πόδια και διασχίζω το πάρκο. Όταν εγκαινιάστηκε το 2008 βαφτίστηκε επίσημα «Βασίλης ...
«Εγώ δεν μπορώ να μείνω, έχω τον σύζυγο στο κρεβάτι, αλλά εσύ πήγαινε και πες του να βάλει παγκάκι στη στάση», μου λέει η κυρία Τούλα. Την συναντώ στο δρόμο για το καφενείο «Ο Απόλλων», όπου αναμένεται από στιγμή σε στιγμή ο Γιώργος Καμίνης.
Αυτό ήταν: αυθεντικό μπακάλικο-μανάβικο-παντοπωλείο, από εκεί ψώνιζε τα πάντα, δηλαδή τα βασικά, η γιαγιά μου. Όπως και όλη η γειτονιά, μέχρι πριν λίγα χρόνια, που ήρθε ο "Βερόπουλος" στην Ηρακλείου.
Η Ριζούπολη μοιάζει μια πολύ ήσυχη γειτονιά. Με εξαίρεση το αγωνιστικό κρεσέντο κάποιων Κυριακών στο γήπεδο του Απόλλωνα, οι μέρες κυλούν ράθυμα και οι νύχτες μοιάζουν έρημες. Κάπου εκεί, ένας καπνιστής ζει τη δική του περιπέτεια, ανάμεσα στο συνοικιακό μπακάλικο και το νέο περίπτερο.