Οι πρώτες μου αναμνήσεις με τη μουσική του Manu Chao και των Mano Negra μετρούν πάνω από μια δεκαετία. Στα 10 μου ήξερα (στο περίπου) τους στίχους του “Me Gustas Tu” και μέχρι τα 14 ολόκληρη τη δισκογραφία του. Δεν πρόκειται για hipster κοινοτοπία, ούτε είχα χίπηδες γονείς. Στην προκειμένη περίπτωση η εξήγηση έγκειται στο ότι είχα την τύχη να έχω εξοχικό πάνω ακριβώς από beach bar. Και όλοι γνωρίζουν τη θέση που έχει ο Manu Chao στο καθιερωμένο playlist των μπιτσόμπαρων της υφηλίου.
Έτσι λοιπόν ο Manu Chao θα είναι για πάντα συνδεδεμένος με τα καλοκαιρινά μεσημέρια στην Αίγινα, που αν και με έσερναν οι γονείς να φύγουμε από τη θάλασσα, η μουσική του θα με ακολουθούσε και μέσα στο σπίτι για ατέλειωτες ώρες, μέχρι να φύγει και ο τελευταίος λουόμενος από την παραλία της Αιγινήτισσας.
Όπως κι εγώ, έτσι και οι 45.000 άνθρωποι που βρέθηκαν στη συναυλία του στη Θεσσαλονίκη έχουν μια δική τους ιστορία να διηγηθούν, με soundtrack τις μουσικές του Manu Chao. Μια συναυλία «γεμάτη» από κάθε άποψη.
Καταφέραμε να φτάσουμε στο χώρο του λιμανιού αφού είχαν τελειώσει την εμφάνισή τους οι Active Member και μόλις λίγα λεπτά πριν ανέβει στη σκηνή ο Manu και οι La Ventura. Τη στιγμή που ακούστηκαν χειροκροτήματα και ο κόσμος άρχιζε να προετοιμάζεται για να τους υποδεχθεί είναι που βρεθήκαμε και στο μάτι του κυκλώνα, αφού ξαφνικά άρχισαν να εκσφενδονίζονται πέτρες, μπουκάλια μπύρας και φωτοβολίδες που προκάλεσαν σκηνές πανικού. Τρέχοντας προς το stage για να ξεφύγουμε συνειδητοποιήσαμε και πόσο ακριβώς κόσμο είχε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, καθώς οι μπροστινοί δεν είχαν αντιληφθεί το παραμικρό από το χάος που συνέβαινε πιο πίσω.
Όταν πια ηρέμησαν τα πράγματα ξεκίνησε ο πραγματικός γολγοθάς της βραδιάς, η πορεία δηλαδή προς τα κάγκελα. Από τις 22:00 που ανέβηκε στη σκηνή ο Manu Chao και για μιάμιση σχεδόν ώρα περπατούσαμε αδιάκοπα στην ευθεία.
Σε όλη αυτή την πορεία χαθήκαμε μεταξύ μας, ξαναβρεθήκαμε, τραγουδήσαμε το Clandestino και το Welcome to Tijuana, χορέψαμε ζαλισμένες από τη ζέστη και το χόρτο στην ατμόσφαιρα και ζήσαμε τη στιγμή. Σε ολόκληρη τη διάρκεια της συναυλίας έλαβαν χώρα παρεμβάσεις ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική και στην ιδιωτικοποίηση του νερού, αλλά και για τους Ζαπατίστας και την απεργία πείνας των κρατουμένων σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Παρεμβάσεις για τις οποίες ο Manu Chao είχε εκφράσει την αμέριστη υποστήριξή του, επιτρέποντας μάλιστα την ανάρτηση πολλών διαφορετικών πανό σε όλο το stage.
Όταν πια φτάσαμε σε ικανοποιητικό σημείο μπροστά από τη σκηνή και απολαύσαμε άλλη μία ώρα συναυλίας καταλάβαμε και τι είναι αυτό που κάνει τον Manu Chao να είναι τόσο αγαπητός στο κοινό. Η επικοινωνία του με τον κόσμο, το γνήσιο κέφι του και η σεμνότητά του που μεταφράστηκε στην αναπαραγωγή της φράσης «ευχαριστώ Σαλονίκη» για πάνω από 50 φορές, είναι που έκαναν τον ίδιο και τους La Venturaνα επιστρέψουν αμέτρητες φορές για encore, προκαλώντας υστερία στον κόσμο που κυριολεκτικά κυκλοφορούσε γυμνός.
Η καλύτερη στιγμή της βραδιάς δε θα μπορούσε να είναι άλλη από το παίξιμο του Mala Vida, που δεν προκάλεσε μόνο χορό και ξέφρενο sing-along, αλλά έφερε και δάκρυα στα μάτια πολλών, με την μπροστινή μου κοπέλα μάλιστα να ξεσπά σε λυγμούς.
Παρά λοιπόν την τραγική διοργάνωση, την ανύπαρκτη φύλαξη του χώρου που οδήγησε και στο σοβαρό τραυματισμό ενός ανθρώπου και τις συνεχείς λιποθυμίες του κόσμου, αυτό που έμενε από αυτή τη συναυλία ήταν ένα αίσθημα πληρότητας. Μια πληρότητα που σήμανε την επίσημη έναρξη του καλοκαιριού και που μόνο έχοντας ταξιδέψει 504 χιλιόμετρα από το σπίτι σου μπορούσες πραγματικά να καταλάβεις.
Ναταλία Πετρίτη
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.