Άρσεναλ και Λίβερπουλ μετά από αρκετό καιρό έχουν κάθε δικαίωμα να χαμογελούν, έστω και αν κάποιες σφαλιάρες παραμένουν δυσκολοχώνευτες.
Πώς μπορεί κάνεις να ξεχάσει άλλωστε την ισοπεδωτική εμφάνιση της Γιουνάιτεντ, ή το γεγονός πως για ακόμα μία χρονιά η παρέα του Στίβεν Τζέραρντ παίζει με τη φωτιά και στην προκειμένη περίπτωση με το αν θα καταφέρει να παίξει στην Ευρώπη; Παρόλα αυτά οι τελευταίες ημέρες τους ανήκουν, οι υποστηρικτές τους μπορούν να νιώθουν ικανοποιημένοι και να γιορτάσουν ορισμένες σημαντικές από πλευράς γοήτρου περισσότερο, επιτυχίες σε διάφορα επίπεδα, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Ας ξεκινήσουμε αλφαβητικά και με την ομάδα που μάλλον δέχτηκε τόση κριτική όσο είχε υποστεί μαζεμένη όλα τα υπόλοιπα χρόνια της θητείας του Βενγκέρ και ομολογουμένως όχι άδικα. Δεν είναι μόνο η 8άρα από την Μάντσεστερ, ούτε η τεσσάρα από την Μίλαν, ούτε καν οι κατά καιρούς ταπεινώσεις από διάφορους μικρομεσαίους αντιπάλους στην Πρέμιερ Λιγκ. Πρόκειται για συνηθισμένο φαινόμενο στην Μεγάλη Βρετανία να προκαλούνται όλεθροι ή ήττες από το πουθενά, με τα αουτσάιντερ να πραγματοποιούν άξια για έπη εμφανίσεις. Από την άλλη μεριά αυτό που πονά περισσότερο τους κανονιέρηδες, είναι η άτιμη αδυναμία τους να σηκώσουν μία κούπα.
Πάνε 7 χρόνια (2005) από την τελευταία φορά. Το ακόμα χειρότερο είναι πως πλέον η ομάδα δεν μοιάζει ικανή να παίξει το ποδόσφαιρο, για το οποίο έχει γίνει παράδειγμα σε σεμινάρια στο πρόσφατο παρελθόν. Δηλαδή, ποδόσφαιρο κατοχής, θεάματος και πολλών γκολ, με την άμυνα πάντοτε να κρατά τα προσχήματα. Αντ’ αυτού η λέξη που σκιαγραφεί το 70-80% των παιχνιδιών της Άρσεναλ είναι μία ανυπόφορη φλυαρία…Δεν είναι τυχαίο ότι για πρώτη φορά η καρέκλα του Βενγκέρ άρχισε να αισθάνεται κάποιους απαλούς τριγμούς, ούτε ότι για πρώτη φορά η Άρσεναλ έδειξε να νιώθει πως γίνεται ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων και χαμηλού για τα δεδομένα της βεληνεκούς.
Ένα ματς όμως, μία ανατροπή και μία μεγαλειώδης εμφάνιση αρκούσαν για να μπουν όλα στο συρτάρι. Η επιβλητική νίκη με 5-2 απέναντι στην ισχυρή και μισητή Τότεναμ, αποτέλεσε τρόπο ενθύμησης του τι εστί Άρσεναλ. Οι οπαδοί μετά από καιρό ένιωσαν περηφάνια, αλλά και αισιοδοξία για το μέλλον. Όχι μόνο λόγω της διαφαινόμενης αγωνιστικής βελτίωσης, αλλά και λόγω του ότι όπως ανακοίνωσε η διοίκηση, λεφτά πλέον υπάρχουν. Κάτι που συνεπάγεται ότι η παραμονή του Φαν Πέρσι δεν αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός, ενώ αν πιστέψουμε τη Bild ο Ποντόλσκι πρέπει να θεωρείται ήδη κάτοικος Λονδίνου. Εξαιρετική μεταγραφή ενός παίκτη που αν μείνει και ο Ολλανδός, μπορούν να φέρουν και πάλι την άνοιξη.
Στα της Λίβερπουλ η κατάκτηση ενός τίτλου πάντα είναι ικανή να θεραπεύσει τις πληγές που υπάρχουν. Σίγουρα το Λιγκ Καπ δεν είναι η σπουδαιότερη διοργάνωση, όμως αυτό δεν αναιρεί τη σημασία του να εμπλουτίζεται η τροπαιοθήκη μίας ομάδας. Η αλήθεια είναι πάντως, πως ποτέ η Λίβερπουλ δεν είχε πρόβλημα στην περισυλλογή τροπαίων. Αυτό που αγνοεί εδώ και αρκετά χρόνια είναι το να βρει έναν τρόπο σταθεροποίησης της απόδοσης της, ούτως ώστε να διεκδικήσει επιτέλους το πρωτάθλημα και κατ’ επέκταση να το κατακτήσει.
Μέχρι τότε όμως έχει κάθε λόγο να χαίρεται με αυτά που έχει και αποκτά, επιδεικνύοντας πάθος και αγωνιστικότητα. Η Κάρντιφ δεν συνιστά κανά μεγαθήριο, αλλά σε έναν τελικό η ζυγαριά μετρά διαφορετικά…
Από τον τελικό βέβαια έχουμε να θυμόμαστε και μία όμορφη ιστορία, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης κάποια στιγμή για μία από τις πολλές και κατά πλειονότητα όμορφες αθλητικές στιγματισμένες από έναν ιδιαίτερο ρομαντισμό ταινίες. Η αναμέτρηση μεταξύ των Κάρντιφ-Λίβερπουλ εκτός της δυσκολίας του Μπέλαμι να νικήσει την αγαπημένη του ομάδα στο βωμό του επαγγελματισμού, περιείχε την κόντρα των ξαδέρφων Τζέραρντ. Αυτός της Λίβερπουλ αστόχησε στο πρώτο πέναλτι. Αυτός της Κάρντιφ κλώτσησε μία ευκαιρία για έναν από τους λίγους θριάμβους που μετρούν οι Ουαλοί. Η ιστορία όμως γράφτηκε με τον δυνατό να υπερισχύει και να ανασαίνει…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.