Ίσως περισσότερο κι από τη βαρβαρότητα της αστυνομίας, περισσότερο κι από την ακραία φασιστική και δολοφονική καταστολή που εφαρμόζεται όλο και πιο προκλητικά πλέον γύρω μας ώσπου να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα, με τρομάζουν εκείνοι που είτε τη δικαιολογούν είτε κάνουν πως δεν τη βλέπουν.
Πίσω από κάθε αυθαιρεσία, πίσω από κάθε περίπτωση κατάχρησης εξουσίας, βίας και παραλογισμού υπάρχει πλέον και μια εγκληματικά παιδαριώδης δικαιολογία. Η πανδημία. Δε θεωρώ, βέβαια, ότι υπήρχε βάσιμη ελπίδα συνολικής κοινωνικής αφύπνισης προ πανδημίας όμως τώρα πατώντας πάνω σε μια τόσο αβέβαιη κατάσταση που αφορά κάτι τόσο σοβαρό όσο η υγεία η κάθε μορφής εξουσία έχει καταφέρει ως έναν βαθμό να αφοπλίσει ακόμη και τη μερίδα εκείνη των ανθρώπων που αποτελούσαν υπολογίσιμη προσπάθεια αντίστασης. Δε φιμώθηκαν οι φωνές μας, έχουν όμως περιοριστεί ή και αποδυναμωθεί οι δράσεις μας.
Ωστόσο πλέον φαντάζουν πιο επικίνδυνοι από ποτέ όλοι εκείνοι που είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν και την ψυχή τους στον διάολο με πρόσχημα τον φόβο μα με πραγματικό κίνητρο τη λαγνεία τους απέναντι σε καθεστώτα τα οποία νοσταλγούσαν ήδη από χτες. Καθεστώτα που πάντα υπέβοσκαν έστω κι ως κατάλοιπα κι υπολείμματα στις διάφορες κοινωνίες και που πλέον απροκάλυπτα ανθίζουν υπό τη σκεπή της προστασίας μας μέσα από τακτικές οι οποίες τα αναγεννούν πιο δυναμικά από ποτέ στην αγκαλιά της “δημοκρατίας”.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι οι άλλοι. Οι “ουδέτεροι”. Οι αποστασιοποιημένοι. Οι αυτό-ονομαζόμενοι αντικειμενικοί. Εκείνοι που κάθε περιστατικό αστυνομικής ξεφτίλας το κουκουλώνουν κάτω από “ψύχραιμες” δηλώσεις του τύπου “δεν ήμασταν μπροστά για να ξέρουμε τι έγινε όντως”. Εκείνοι που αν τους δείξεις βίντεο με το εκάστοτε περιστατικό θα προσπαθήσουν να το εκλογικεύσουν σκεπτόμενοι ότι δεν ξέρουμε τι μπορεί να είχε προηγηθεί. Εκείνοι που κάθε καταγγελία την ονομάζουν δυνάμει ψεύτικη ακόμη κι αν έχει πια επιβεβαιωθεί. Εκείνοι που και αυτόπτης μάρτυρας να είσαι θα βρουν τρόπο να σε βγάλουν off γιατί τα πιστεύω σου δεν ταυτίζονται με τα δικά τους. Εκείνοι που θεωρούν δικαιότερο να βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τις θηριωδίες των ΜΑΤ με την όποια πιθανή “παράβαση” ίσως συνέβη εκ μέρους κάποιου πολίτη σε κάποια από τις τόσες περιπτώσεις αποδεδειγμένης βίας τους.
Πριν λίγες μέρες έπεσε νεκρός ένας άνθρωπος στην Αλβανία από πυρά μπάτσου. Πάλι. Στην καρδιά των ημερών που αποτελούν σύμβολο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για όλη την ανθρωπότητα. Γιατί αυτές οι μέρες δεν είναι μόνο του Αλέξη, είναι όλων των “Αλέξηδων” πού έχουν βρεθεί κατά καιρούς κάτω από την ασήκωτη μπότα της δολοφονικής εξουσίας. Είναι κι όλων των συνειδήσεων που βάλονται από εκείνα τα άλλα πυρά που έχουν στόχο το μυαλό. Κατά πόσο όμως έχουμε όντως όλοι το νου μας;
Ένας ακόμη άνθρωπος, λοιπόν, νεκρός. Από σφαίρα. Μπάτσου. Πάλι. Το όνομά του Κλοντιάν Ράσα. Η ηλικία του 25 χρόνων.
Εικόνες ξεφτίλας παράλληλα εξακολουθούν να εκτυλίσσονται σχεδόν καθημερινά πια με πρωταγωνιστές ερεθισμένους τραμπούκους σε κάθε γωνιά και της χώρας μας. Δίπλα μας. Στις γειτονιές μας. Σε κάθε δρόμο και πεζοδρόμιο που θα βγούμε για μια ανάσα μέσα από τη μάσκα ίσα για να ξεγελάσουμε τον εγκλεισμό. Πόση καταστολή δικαιολογεί ο ιός τελικά; Δικαιολογεί δολοφονίες; Δικαιολογεί ξυλοδαρμούς; Δικαιολογεί τραμπουκισμούς κάθε είδους; Δικαιολογεί παράνομες προσαγωγές; Δικαιολογεί παράνομες κρατήσεις; Δικαιολογεί αναίτιους ελέγχους; Δικαιολογεί προσβολές κάθε είδους; Δικαιολογεί αυτόν τον συρφετό από αρματωμένα κτήνη που ξαμολάει η κουστωδία της “δημοκρατικής” μας κυβέρνησης κάθε τόσο στους δρόμους;
Τι μπορεί ακόμη να ξεπλύνει μια πανδημία; Πολύ φοβάμαι ότι μπορεί πολλά δυστυχώς κι αυτό είναι κάτι που όταν φανεί καθαρά δε θέλω να σκέφτομαι ότι θα έχει γίνει πια ένα με το πετσί μας. Η καθημερινότητα δεν καταπολεμάται εύκολα κι έχει αποδειχτεί περίτρανα τούτη η σκέψη από τη μέχρι τώρα πορεία μας γενικά.
Και κάπως έτσι όντως αναρωτιέμαι πόσες ξεφτίλες θα μας έχουν γίνει συνήθεια αφού περάσει η πανδημία. Γι’ αυτό, ναι, περισσότερο κι από την ίδια τη βία των μπάτσων με τρομάζουν εκείνοι οι έτοιμοι να τα δικαιολογήσουν όλα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.