Στους περισσότερους στην Ελλάδα το όνομα Ντέρεκ Τζίτερ λέει απολύτως τίποτα. Επιχειρήστε, όμως, την ερώτηση σε έναν οποιονδήποτε περαστικό στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και πιθανότατα θα δείτε ένα μεγάλο χαμόγελο να σχηματίζεται στο πρόσωπό του.
Λίγο πριν ξεκινήσει η σεζόν 2014 του Αμερικανικού πρωταθλήματος μπέιζμπολ (MLB), ο Τζίτερ ανακοίνωσε πως αυτή θα ήταν η τελευταία της καριέρας του. Μια καριέρα που
ξεκίνησε το 1995 και που στην πορεία τον είδε να γίνεται ένα από τα πιο αγαπητά πρόσωπα στις ΗΠΑ.
Τα επιτεύγματά του με την στολή των Γιάνκις της Νέας Υόρκης υπήρξαν σπουδαία: Πέντε φορές πρωταθλητής, 14 φορές All-Star, από πέντε βραβεία Gold Golve και Silver
Slugger (αποδίδονται στον καλύτερο παίκτη ανά θέση σε άμυνα και επίθεση αντίστοιχα) και επί 12 συναπτά έτη αρχηγός της ομάδας. Και στα πλέι-οφ ανέβαζε ακόμα περισσότερο την απόδοσή του, γεγονός που του είχε χαρίσει το παρατσούκλι “Captain Clutch”.
Ωστόσο δεν ήταν μόνο αυτά που τον ανύψωσαν σε θρυλικό στάτους. Το κυριότερο ήταν η σοβαρότητα και ο επαγγελματισμός που ενέπνεε κάθε δήλωσή του και κάθε πράξη του, εντός και εκτός γηπέδου. Η τρομακτική του συνέπεια σε ένα εξοντωτικό πρόγραμμα 162 αγώνων, που διαρκεί από τον Απρίλιο ως τον Σεπτέμβριο, καθώς μόλις τρεις φορές έπαιξε σε λιγότερα από 148 παιχνίδια.
Γι΄ αυτόν τον λόγο, σε όλη τη διάρκεια του 2014, οι φίλαθλοι του μπέιζμπολ γέμιζαν τα γήπεδα της χώρας για να τον δουν να κουνά το μπαστούνι του και να ρίχνει με το γάντι του για μια τελευταία φορά. Οι αντίπαλες ομάδες διοργάνωναν αποχαιρετιστήριες τελετές προς τιμήν του και του χάριζαν αναμνηστικά δώρα.
Είναι δύσκολο να συλλάβει κανείς το μέγεθος της τιμής, ειδικά αν διακατέχεται από την Ευρωπαϊκή φίλαθλη νοοτροπία. Για τον Τζίτερ, πάντως, ήταν η καλύτερη ανταμοιβή των
κόπων του κατά τα τελευταία 20 χρόνια.
“Αισθάνομαι πολύ περήφανος που έκανα τη δουλειά μου και που έβγαινα εκεί έξω κάθε μέρα”, είπε μετά το τελευταίο παιχνίδι του. “Πιστεύω πως αν το κάνεις αυτό, τότε ο κόσμος ίσως σε σεβαστεί. Μπορεί να μην φωνάζουν υπέρ σου και να σε υποστηρίζουν, αλλά νομίζω έχουν σεβασμό για σένα. Και μου έδειξαν μπόλικο σεβασμό κατά τη διάρκεια της χρονιάς”.
Η τελική παράστασή του στο γήπεδο των Γιάνκις είχε ένα φινάλε βγαλμένο από κινηματογραφικές ταινίες. Στο ένατο ίνινγκ το σκορ με τους Μπάλτιμορ Όριολς ήταν ισόπαλο 5-5.
Ο Τζίτερ ανέβηκε στο plate, με έναν συμπαίκτη του να βρίσκεται στη δεύτερη βάση.
Στην πρώτη ρίψη του αντίπαλου πίτσερ βρήκε στόχο με το μπαστούνι και έστειλε το μπαλάκι ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη βάση. Οι αντίπαλοι δεν κατάφεραν να το επιστρέψουν στο plate εγκαίρως και οι έτσι οι Γιάνκις σκόραραν το νικητήριο run. Ο Τζίτερ είχε μόλις δώσει την νίκη στην ομάδα του με το λεγόμενο walk-off hit, εν μέσω ξέφρενης αποθέωσης.
Τα τελευταία τρία ματς της σεζόν έμελλε να γίνουν στο Φένγουεϊ Παρκ, την ιστορική έδρα των Ρεντ Σοξ. Η ομάδα της Βοστώνης διατηρεί μια πικρόχολη έχθρα με τους Γιάνκις από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Αφορμή αποτέλεσε η πώληση του Μπέιμπ Ρουθ στους Γιάνκις έναντι του ποσού των 100.000 δολαρίων το 1919, ένα κομβικό γεγονός στην ιστορία και των δύο ομάδων. Οι Ρεντ Σοξ, που είχαν πέντε τίτλους ως τότε, δεν πήραν άλλον τίτλο ως το 2004, ενώ οι Γιάνκις κέρδισαν τέσσερα πρωταθλήματα με τον Ρουθ και έβαλαν τις βάσεις για τη δημιουργία της αυτοκρατορίας τους, με τις 27 κατακτήσεις συνολικά.
Βάσει των παραπάνω, θα περίμενε κανείς οι Βοστωνέζοι να υποδεχθούν τον Τζίτερ με μια πιο συγκρατημένη διάθεση σε σχέση με άλλες ομάδες. Λάθος. Ο αρχηγός των Γιάνκις άκουγε και εκεί το όνομά του ρυθμικά από την εξέδρα, σε κάθε εμφάνισή του με το ρόπαλο. Πριν από το τελευταίο ματς της σεζόν οι παίκτες των Ρεντ Σοξ, με πρωτεργάτη τον Νταβίντ “Big Papi” Ορτίθ, μαζεύτηκαν στο κέντρο του γηπέδου και σήκωσαν μια υπογεγραμμένη από όλους τους ταμπέλα που ανέγραφε “RE2PECT”, αναφερόμενη στον αριθμό με τον οποίο αγωνίζεται ο Τζίτερ.
Ο βετεράνος κάτσερ των Ρεντ Σοξ, Ντέιβιντ Ρος, ζήτησε από τον προπονητή του να τον βάλει να παίξει, παρότι ήταν προγραμματισμένο να ξεκουραστεί. Αργότερα δήλωσε: “Ήταν απίστευτα, μια υπέροχη μέρα από άποψη ατμόσφαιρας, με τις sold-out εξέδρες. Και μπόρεσα να παίξω σε ένα ματς σαν αυτό, όπου ο Ντέρεκ Τζίτερ, ένα είδωλο για το άθλημά μας για τον οποίο τρέφουμε μεγάλο σεβασμό, έπαιζε για τελευταία φορά. Ήταν ένα δώρο για μένα”.
Στην οριστική του εμφάνιση με το μπαστούνι, ο Τζίτερ πέτυχε το hit νούμερο 3.465 της καριέρας του. Είναι τα περισσότερα στην ιστορία του MLB για παίκτη στη θέση του
(shortstop) και τα περισσότερα για Γιάνκι. Επιπλέον, έχει τον μεγαλύτερο αριθμό συμμετοχών στην ιστορία των Γιάνκις (2.747 ματς).
Μακριά από τα γήπεδα ο Τζίτερ κατάφερε να κρατήσει τη ζωή του ιδιωτική, παρότι κατά καιρούς διατηρούσε σχέση με διάσημες γυναίκες. Ανάμεσά τους ήταν η ντίβα της ποπ μουσικής Μαράια Κάρεϊ, η πρώην Μις Κόσμος Λάρα Ντούτα και οι ηθοποιοί Τζέσικα Μπίελ και Τζορντάνα Μπρούστερ (η τελευταία γνωστή από τη σειρά ταινιών Fast and Furious).
Κατάφερε, επίσης, να μείνει μακριά από κάθε είδους σκάνδαλο (π.χ. αναβολικά, καυγάδες σε κλαμπ) και γενικά να μην δώσει αφορμή στα ταμπλόιντ της Νέα Υόρκης να ασχοληθούν μαζί του για οτιδήποτε άλλο πέρα από το μπέιζμπολ, σε αντίθεση με ό,τι συνηθίζουν να κάνουν με άλλα μεγάλα αστέρια.
Στα αποδυτήρια των Γιάνκις υπήρξε υπόδειγμα συμπαίκτη και αρχηγού. Εξίσου αξιέπαινη ήταν η συμπεριφορά του προς τους φιλάθλους, καθώς δεν αρνούνταν να μιλήσει και να φωτογραφηθεί με οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί νεότεροι παίκτες του MLB δηλώνουν ότι έχουν τον επαγγελματισμό του ως παράδειγμα προς μίμηση.
Με την αποχώρηση του Τζίτερ κλείνει ένας τεράστιος κύκλος για τους Γιάνκις. Ήταν το τελευταίο και ίσως πιο λαμπρό στέλεχος μιας γενιάς, που περιελάμβανε τον κάτσερ Χόρχε Ποσάδα, τον αρχικό πίτσερ Άντι Πέτιτ και τον καλύτερο closer όλων των εποχών Μο Ριβέρα.
Το 2 που φορούσε ήταν το τελευταίο μονοψήφιο νούμερο που δεν είχαν αποσύρει ως τώρα οι Γιάνκις. Αλλά πολύ σύντομα πρόκειται να τοποθετηθεί στον ειδικό τιμητικό χώρο
του Γιάνκι Στέιντιουμ, κάνοντας παρέα στο 3 του Μπέιμπ Ρουθ, στο 4 του Λου Γκέρινγκ, στο 5 του Τζο ΝτιΜάτζιο, στο 7 του Μίκι Μαντλ και στο 8 του Γιόγκι Μπέρα, μεταξύ άλλων.
Ο Τζίτερ μπορεί να μην ήταν καλύτερος στο μπέιζμπολ από όλους αυτούς, ήταν όμως ο πιο αγαπητός αθλητής της εποχής του σε όλα τα σπορ των ΗΠΑ και μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες του παγκόσμιου αθλητισμού. Δικαιωματικά, λοιπόν, “RE2PECT”.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.