Το αυτο-οργανωμένο αθλητικό σωματείο Τηγανίτης για το «No Politica» της ΕΠΣΗ

Με αφορμή τη στάση της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ηρακλείου-ΕΠΣΗ στα γήπεσα, το αυτο-οργανωμένο αθλητικό σωματείο Τηγανίτης τονίζει ότι «είναι σαφές πως η ΕΠΣΗ μην παίρνοντας θέση για κοινωνικά ζητήματα εντός κι εκτός του χώρου των γηπέδων, παίρνει ευθέως θέση υπέρ φιλελεύθερων κι αντικοινωνικών πρακτικών, που στόχο έχουν να μετατρέψουν τους φίλαθλους σε πιόνια των ΠΑΕ και να εμπορευματοποιήσουν τον αθλητισμό».

Όπως αναφέρει, «οι τοπικές ενώσεις ποδοσφαιρικών σωματείων αποπολιτικοποιώντας τις κερκίδες των αγωνιστικών χώρων, αφενός διευκολύνουν την εισβολή των πολυεθνικών στον αθλητισμό κι αφετέρου ενισχύουν τον εκφασισμό και την πλήρη κομματοποίηση της κοινωνίας. Με άλλα λόγια το no politica, αποτελεί ένα κραυγαλέο politica, αυτό του κοινωνικού σκοταδισμού και της αποκτήνωσης. Εμείς, ως φίλαθλοι, παίκτες και παίκτριες της ομάδας του Τηγανίτη, στεκόμαστε ενάντιοι σε τέτοιου είδους πρακτικές. Με όπλα μας την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση, τον αντιφασισμό και τον αντισεξισμό θ’ αντιστεκόμαστε στη σαπίλα του μοντέρνου ποδοσφαίρου και τους θιασώτες του».

Η ανακοίνωση του Τηγανίτης Α.Σ.Η.:

ΕΠΣΗ: No Politica ή η πολιτική του no politica;

Από τις αρχές του 20ου αιώνα τα γήπεδα αποτελούν τους ανά των κόσμο χώρους αναψυχής, εκτόνωσης, αλλά και πολιτικής όσο και κοινωνικής ζύμωσης για τους κατά τόπους οπαδούς. Ο κόσμος των γηπέδων στηρίζει την αγαπημένη του ομάδα φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της ή κατά των αντιπάλων, μα δε λείπουν και οι φορές όπου σχολιάζεται ποικιλοτρόπως και η επικαιρότητα. Προσφιλής συνήθεια των φιλάθλων είναι και η ανάρτηση πανό στις κερκίδες, τα οποία δηλώνουν την αποδοκιμασία ή την επιδοκιμασία τους για τις διοικήσεις των ομάδων, αλλά κυρίως αποτελούν ευθεία σχόλια στο σύγχρονό τους πολιτικό σκηνικό. Με άλλα λόγια τα γήπεδα μπορούν να χαρακτηριστούν κι ως τόποι πολιτικής έκφρασης.

Το καλοκαίρι του 2010 όταν ο εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης αποκτούσε από τον Σωκράτη Κόκκαλη το πλειοψηφικό πακέτο της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, υιοθετήθηκε πλήρως από τον συγκεκριμένο αθλητικό σύλλογο το δόγμα του No Politica. «Ο Ολυμπιακός είναι πάνω από όλα τα κόμματα», σύμφωνα με τον Β. Μαρινάκη. Η ομάδα λοιπόν είναι πάνω από την πολιτική –και στην περίπτωση του Ολυμπιακού η ομάδα θα είναι αυτή που θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας- και η κερκίδα φέρεται πλήρως αποπολιτικοποιημένη, καθώς από εδώ και πέρα θ’ αρκείται σε αγνά σεξιστικά σχόλια για τις μάνες των αντίπαλων ομάδων. Το No Politica δεν αποτελεί ωστόσο ένα νέο φαινόμενο για τους θαμώνες των γηπέδων. Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 ξεκίνησε η εφαρμογή του από τους οπαδούς της ιταλικής Σαμπντόρια από την Γένοβα, οι οποίοι και επιθυμούσαν τη διακριτή διαφοροποίησή τους επί των αριστερών οπαδών της Τζένοα επίσης από την Γένοβα.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε ως μια ομάδα με σαφή ταξικά χαρακτηριστικά, ως ένα κανάλι έκφρασης της εργατικής τάξης των συνοικιών του Πειραιά και πέριξ. Με τη φανέλα του κατά καιρούς αγωνίστηκαν μέλη της Εθνικής Αντίστασης όπως ο Ανδρέας Μουράτης, αλλά και μέλη του Ε.Λ.Α.Σ. όπως ο εκτελεσθέντας Νίκος Γόδας. Φτάνοντας στο σήμερα ο Ολυμπιακός αποτελεί την ομάδα με τους περισσότερους οπαδούς πανελλαδικά. Είναι η ομάδα οι παράγοντες της οποίας ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις όπως τα πανό στην κερκίδα. Οι οπαδοί της ερυθρόλευκης ομάδας ως ένας στρατός πλήρως χειραγωγήσιμων ψηφοφόρων, χάρισαν με την ψήφο τους στον Γιάννη Μώραλη τη δεύτερη δημαρχιακή θυτεία του στο δήμο Πειραιά. Επιπλέον, η δυσαρέσκεια του Β. Μαρινάκη οδήγησε τους οπαδούς της ομάδας του να «μαυρίσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ και να στηρίξουν το κόμμα της ΝΔ στις τελευταίες εκλογές. Η επιλεκτική εφαρμογή του No Politica αποτελεί ξεκάθαρη ενδυνάμωση της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού στα γήπεδα, απότομα φρενάροντας εκείνους που αντιστέκονται αποζητώντας κοινωνική δικαιοσύνη.

Οι κερκίδες των ομάδων αποτελούν σταυροδρόμια διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων. Στην περίπτωση βέβαια του Ολυμπιακού φαίνεται πως τις τελευταίες δεκαετίες υπερτερούν οι εθνικιστικές φωνές. Είναι γνωστή άλλωστε η αδελφοποίησή του με τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου και τους οπαδούς του, τους Delije το ’86, αφού τους ένωσε η ορθόδοξη πίστη, τα χρώματα των ομάδων και ο άκρατος εθνικισμός. Έτσι μες στα χρόνια την κερκίδα του Ολυμπιακού κοσμούν πανό όπως “Kossovo is Serbia”, “Τούρκοι θα πεθάνετε σε χώμα ελληνικό” κτλ. Τα πανό με ακροδεξιό περιεχόμενο φαίνεται να μην ενοχλούν τη διοίκηση της ομάδας, ενώ τα αντιρατσιστικά και αντεθνικιστικά πανό παρουσιάζονται ως διασπαστικά για την ομάδα. Οι διοικήσεις του Ολυμπιακού τις τελευταίες δεκαετίες επιδίωξαν με κάθε μέσο τον έλεγχο των οργανωμένων οπαδών. Ο ΟΣΦΠ αποτέλεσε αντικείμενο πολύπλευρης εκμετάλλευσης για επιχειρηματικά συμφέροντα, όσο και ασπίδα προστασίας για παράνομες πράξεις. Τον Σεπτέμβρη του 2013 δολοφονείται ο Παύλος Φύσσας από τον χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά. Το θύμα και ο θύτης υποστήριζαν την ερυθρόλευκη ομάδα, ωστόσο ο Φύσσας ήταν αντιφασίστας και ο Ρουπακιάς είναι στην Χρυσή Αυγή. «Τον σκότωσαν για το ποδόσφαιρο», αναφώνησαν στον Σκάι. Οι οπαδοί της Λιβόρνο, της Τζένοα, της Ράγιε Βαγιεκάνο και της Μπρόνσχαϊ αντέδρασαν δείχνοντας την αλληλεγγύη τους, οι οργανωμένοι οπαδοί της Θύρας 7 σιώπησαν εκκωφαντικά.

Το No Politica ισχύει στις κατά τόπους ενώσεις ποδοσφαιρικών σωματείων κι εξαρτάται από την όρεξη του κάθε διαιτητή ή επόπτη για το αν θα τεθεί σ’ εφαρμογή κατά τη διάρκεια του αγώνα. Η ομάδα του Τηγανίτη υπάγεται σε μια από τις πλουσιότερες ενώσεις ποδοσφαιρικών σωματείων της χώρας, σ’ αυτήν του Ηρακλείου. Πρόεδρος της ΕΠΣΗ είναι ο Νίκος Τζώρτζογλου, εσχάτως υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ, για τον οποίο θα γίνει ιδιαίτερη αναφορά παρακάτω.

Τα πανό αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των δράσεων των αυτοοργανωμένων ομάδων. Σε κάθε ματς του Τηγανίτη από την κερκίδα κρέμονται πανό, το πολιτικό περιεχόμενο των οποίων απασχολεί την κεντρική συνέλευση της ομάδας. Δεν είναι λίγες οι φορές όπου τα πανό, τα οποία αναρτώνται κατά καιρούς από κόσμο της ομάδας του Τηγανίτη σε ματς εκτός έδρας εγείρουν ποικίλες αντιδράσεις που φτάνουν από διαιτητές ως και μέλη της ΕΠΣΗ. Έτσι λοιπόν, το πανό που κατά καιρούς συνοδεύει τα παιχνίδια με την ομάδα της Βιάννου: «Τη Βιάννο και τ’ Ανώγεια τα ‘κάψαν οι ναζί/ Φασίστες δε χωράνε σε τούτο το νησί», έχει προκαλέσει αντιδράσεις στα πλαίσια του No Politica τουλάχιστον δύο φορές. Οι διαιτητές αντέδρασαν ζητώντας να εφαρμοστεί ο κανονισμός της ΕΠΣΗ για τα πανό με πολιτικά συνθήματα, αν δηλαδή δεν κατέβαινε το συγκεκριμένο πανό, το περιστατικό θα γραφόταν στο φύλλο αγώνος και κατά συνέπεια θα οδηγούμαστε σε απολογία . Απείλησαν να διακοπεί ο αγώνας αν δεν κατέβαινε το αντιφασιστικό πανό, το οποίο και τοποθετήθηκε σ’ ένα χωριό το οποίο και είχε ισοπεδωθεί στην κατοχή από τους ναζί. Σε άλλο ματς στην Αλικαρνασσό ο επόπτης, ο οποίος ήταν ταυτόχρονα και αστυνομικός στο επάγγελμα, απείλησε να λήξει τον αγώνα αν δεν κατέβαινε πανό το οποίο εξέφραζε την αλληλεγγύη μας στον αναρχικό- κομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου, ο οποίος απειλούταν να ξαναδικαστεί για την ίδια υπόθεση, για την οποία στο παρελθόν είχε αθωωθεί. Φαίνεται λοιπόν πως τα πανό που αναδεικνύουν κοινωνικά ζητήματα ενοχλούν, ενώ αντίστοιχα η σωρεία διαφημιστικών μπάνερ στους χώρους των γηπέδων, όπου διαφημίζονται από ζαντολάστιχα μέχρι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, είναι αποδεκτά για την ΕΠΣΗ και τους παρατρεχάμενούς της. Τα γήπεδα δηλαδή «οφείλουν» να μετατραπούν αποκλειστικά σε τόπους, όπου θα προωθούνται αποκλειστικά τα συμφέροντα τοπικών κι όχι μόνο παραγόντων, απεμπολίζοντας κάθε προσπάθεια αντίδρασης στη συστημική κανονικότητα.

Στα πλαίσια των δημοτικών εκλογών, αλλά και των βουλευτικών του Ιουλίου, η ΕΠΣΗ διέρρευσε τα νούμερα των τηλεφώνων πολλών από εμάς, με αποτέλεσμα να βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από μηνύματα που μας προέτρεπαν να ψηφίσουμε τον έναν ή τον άλλο υποψήφιο. Οι πρακτικές αυτές αντίκεινται πλήρως με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (GDPR) σχετικά με την προστασία και διαχείριση προσωπικών δεδομένων. Ο νέος κανονισμός προβλέπει συγκεκριμένες αρχές που πρέπει να τηρούνται κατά την επεξεργασία των δεδομένων και ειδικότερα ως προς τα δικαιώματα των υποκειμένων των οποίων τα δεδομένα συλλέγονται και τα οποία πρέπει να γίνονται σεβαστά. Τις τελευταίες μέρες μάλιστα του Ιουλίου η κατάσταση έγινε αφόρητη, αφού εκτός των μηνυμάτων, δεχτήκαμε και κλήση από εργαζόμενη στην ΕΠΣΗ, η οποία ευθέως μας διεμήνυσε πως ο κύριος Τζώρτζογλου είναι υποψήφιος με τη ΝΔ και χρειάζεται τη στήριξή μας ως ομάδα με την ψήφο μας. Ο Νίκος Τζώρτζογλου λοιπόν, ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Εργοτέλης ως το 2000 και πρόεδρος της ΕΠΣΗ από το 2002, μέσω της ανεξάρτητης –υποτίθεται- αρχής της ΕΠΣΗ, ζήτησε την πολιτική μας στήριξη. Κατά τη διάρκεια των εκλογών ο Νίκος Τζώρτζογλου κατηγορήθηκε απο τον τοπικό τύπο πως έστειλε άτομα στα εκλογικά κέντρα του δήμου Ηρακλείου με σταυρωμένα ψηφοδέλτια με το όνομά του και πως στάλθηκαν μαζικά μηνύματα με την υποψηφιότητά του σε πολίτες, παραβιάζοντας τα προσωπικά τους δεδομένα, όπως άλλωστε συνέβη και σ’ εμάς. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι την υποψηφιότητα του Ν. Τζώρτζογλου στις εκλογές στήριξε ο νυν υφυπουργός αθλητισμού και βουλευτής της ΝΔ Λευτέρης Αυγενάκης. Οι πρακτικές που ακολουθούν κινούνται στο ίδιο πλαίσιο νωθείας και αήθειας. Ας μην ξεχνάμε πως όταν τον Σεπτέμβριο του 2014 δολοφονήθηκε ο φίλαθλος του Εθνικού Πειραιά Κώστας Κατσούλης σε ματς με τον Ηρόδοτο στο γήπεδο της Αλικαρνασσού, ο βουλευτής Λ. Αυγενάκης πήρε εμμέσως θέση υπέρ του Ηροδότου, συγκαλύπτοντας το περιστατικό. Κύριο μέλημά του ήταν ν’ απαλλαγεί ο Ηρόδοτος από οποιαδήποτε ποινή του επιβλήθηκε από την ΕΠΟ, κι όχι η απονομή δικαιοσύνης για τον νεκρό Κώστα Κατσούλη. Κερασάκι στην τούρτα αυτής της σκοταδιστικής πολιτικής υπήρξε η διοργάνωση το 2015 από κοινού των Ν. Τζώρτζογλου (ΕΠΣΗ) και Λ. Αυγενάκη, συνεδρίου κατά της βίας στα γήπεδα, το οποίο τελικά κατέληξε να στηρίζει την απαλλαγή του Ηρόδοτου από κάθε τιμωρία.

Είναι σαφές πως η ΕΠΣΗ μην παίρνοντας θέση για κοινωνικά ζητήματα εντός κι εκτός του χώρου των γηπέδων, παίρνει ευθέως θέση υπέρ φιλελεύθερων κι αντικοινωνικών πρακτικών, που στόχο έχουν να μετατρέψουν τους φίλαθλους σε πιόνια των ΠΑΕ και να εμπορευματοποιήσουν τον αθλητισμό. Οι τοπικές ενώσεις ποδοσφαιρικών σωματείων αποπολιτικοποιώντας τις κερκίδες των αγωνιστικών χώρων, αφενός διευκολύνουν την εισβολή των πολυεθνικών στον αθλητισμό κι αφετέρου ενισχύουν τον εκφασισμό και την πλήρη κομματοποίηση της κοινωνίας. Με άλλα λόγια το no politica, αποτελεί ένα κραυγαλέο politica, αυτό του κοινωνικού σκοταδισμού και της αποκτήνωσης. Εμείς, ως φίλαθλοι, παίκτες και παίκτριες της ομάδας του Τηγανίτη, στεκόμαστε ενάντιοι σε τέτοιου είδους πρακτικές. Με όπλα μας την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση, τον αντιφασισμό και τον αντισεξισμό θ’ αντιστεκόμαστε στη σαπίλα του μοντέρνου ποδοσφαίρου και τους θιασώτες του.