Άλλο ένα Πάσχα έφυγε μαζί με τις απαίσιες ευχές των πολιτικών, που ήταν γεμάτες με τους γνωστούς θλιβερούς παραλληλισμούς των τελευταίων ετών. “Το Μνημόνιο είναι ο ατελείωτος Γολγοθάς του ελληνικού λαού”, “η τρικομματική κυβέρνηση μάς οδήγησε σε σταύρωση χωρίς Ανάσταση”, οι μεν, “δεν αργεί η Ανάσταση της ελληνικής οικονομίας”, “μαζί με τον Ιησού επιστρέφει στη ζωή και η παραγωγική δομή της χώρας”, οι δε.
Εγώ βέβαια δεν είδα τίποτα από όλα αυτά να συμβαίνει. Στην πλατεία του ορεινού χωριού όπου βρέθηκα, δεκαέξι αρνιά θυσιάστηκαν στη σούβλα από ταπεινούς Χριστιανούς την Κυριακή του Πάσχα υπό τους ενοχλητικούς πλην απαραίτητους ήχους του κλαρίνου. Γύρω-γύρω είχαν μαζευτεί το πολύ 30 νοματαίοι, κάτι που σημαίνει ότι ακόμη και στα χρόνια του Γολγοθά του Μνημονίου συνεχίζεται η ελληνική παράδοση που θέλει στον καθένα να αντιστοιχούν τουλάχιστον 5 κιλά αρνί. Η ατελείωτη ουρά στα διόδια το βράδυ της Δευτέρας και το γεγονός ότι -όπως έμαθα- η Αθήνα ήταν πιο άδεια και απ’ τον Δεκαπενταύγουστο, δείχνουν πως ακόμη και σε αυτούς τους καιρούς “αβάσταχτης λιτότητας”, είκοσι λίτρα βενζίνη τα έβαλε ο Έλληνας για να πάει στο χωριό να ανεβάσει τους δείκτες της χοληστερίνης του.
Όλα αυτά βέβαια δε σημαίνουν ότι ο εν λόγω Έλληνας βλέπει το αναστάσιμο φως στην άκρη του τούνελ. Είτε ο ίδιος, είτε η γυναίκα του είναι άνεργοι ή έχουν υποστεί σημαντικές μειώσεις στους μισθούς τους, ενώ πληρώνουν φόρους σαν να μην είχαν το σπίτι της γιαγιάς στο Κάτω Κατσικοχώρι, αλλά σαλέ στις ελβετικές Άλπεις. Πάντως φόρτωσαν στο αμάξι το αρνί, μαζί με τη γιαγιά και το παιδί, και ανέβηκαν τον Γολγοθά των διοδίων Σχηματαρίου.
Οι συνεχιζόμενες ανταγωνιστικές επιδόσεις μας στην κρεατοφαγία και την υπέρβαση του ορίου ταχύτητας στην Εθνική Οδό δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία διαθέτει ακόμη “λίπος” – σαν το αρνί καλή ώρα. Αποταμιεύσεις συρρικνώνονται, ακίνητα πωλούνται ή ενοικιάζονται κοψοχρονιά, η σύνταξη της γιαγιάς δεν λογίζεται πια μόνο ως χαρτζιλίκι για τα εγγόνια αλλά ως βασικό έσοδο στον οικογενειακό προϋπολογισμό: με όποιον τρόπο κι αν το κάνει, ο Έλληνας επιβιώνει ακόμα πάνω στον μνημονιακό Σταυρό.
Φυσικά υπάρχει πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης για ένα ποσοστό του πληθυσμού. Αλλά τρεις σταυρώσεις και Αναστάσεις μετά το πρώτο Μνημόνιο, η κοινωνική κατάρρευση δεν έχει έρθει και η “εξαθλίωση” δεν είναι εμφανής σε κάθε γωνία. Όσο ακόμη και οικογένειες με δύο και τρεις ανέργους τα βγάζουν πέρα κουτσά-στραβά, ο (όποιος) Γιάννης Στουρνάρας θα περηφανεύεται στα ξένα μέσα ότι “οι Έλληνες είναι υπομονετικοί […] Οι προβλέψεις ότι θα καιγόταν η Αθήνα στις διαδηλώσεις δεν επιβεβαιώθηκαν. Οι άνθρωποι έχουν γίνει ήρεμοι γιατί βλέπουν φως στην άκρη του τούνελ”.
Στο “λίπος” της ελληνικής οικονομίας βασίζεται ο υπουργός Οικονομικών και η κυβέρνηση. Στο “λίπος” κρύβεται και η απάντηση στην ερώτηση: “μα γιατί δεν κουνιέται φύλλο;”. Δεν θα υπάρξει κανένα κίνημα, καμία μαζικότητα, καμία διάθεση για αλλαγή, όσο στην άκρη υπάρχουν ακόμη λεφτά για να τρώμε αρνιά και να χορεύουμε τσάμικα. Ο εσταυρωμένος Έλληνας μπορεί να μην πιστεύει σε καμία Ανάσταση της οικονομίας, αλλά την καταστροφή δεν τη βλέπει. Θα παραμείνει εξαιρετικά στωικός όσο μπορεί να τσιμπολογάει το κοκορετσάκι του και να ελπίζει σε ακόμη περισσότερα αρνιά στην πλατεία για του χρόνου. Αν το συνειδητοποιήσουν αυτό όσοι θέλουν την αλλαγή, μπορεί να σταματήσουν να περιμένουν στη γωνία την πλήρη κατάρρευση και να αρχίσουν να κάνουν προτάσεις.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.