Το Συμβούλιο Εφετών απέρριψε το αίτημα αποφυλάκισης της Ηριάννας με το σκεπτικό ότι το διδακτορικό της είναι σε αρχικό στάδιο οπότε και «δεν στοιχειοθετείται υπέρμετρη και ανεπανόρθωτη βλάβη» και πως «αν αφεθεί ελεύθερη είναι πολύ πιθανό να τελέσει νέα όμοια αδικήματα». Την ίδια στιγμή περίπου η Μαρία Σκλαβάκη, καταδικασμένη για την υπόθεση Energa-Hellas Power και ήδη μια φορά δραπέτης (είχε αφαιρέσει το βραχιολάκι γεωεντοπισμού επιχειρώντας να διαφύγει στο εξωτερικό όταν η κράτησή της αντικαταστάθηκε από το επιεικέστερο μέτρο του κατ’ οίκον περιορισμού), αποφυλακιζόταν με το σκεπτικό ότι πρέπει να φροντίσει τη μητέρα της που πάσχει από ψυχιατρική ασθένεια. Η ίδια κατηγορούμενη δηλαδή που επιχείρησε να διαφύγει στο εξωτερικό εγκαταλείποντας τη μητέρα της στη μοίρα της.
Έχει σημασία να σημειωθεί ότι για την υπόθεση Energa-Hellas Power είχε ασκήσει έφεση υπέρ του νόμου ο εισαγγελέας Πεπόνης θεωρώντας τις πρωτόδικες ποινές προκλητικά επιεικείς. Ο εισαγγελέας Πεπόνης είναι γνωστός όχι μόνο για την προτίμηση που δείχνει στη δίωξη οικονομικών εγκλημάτων αλλά και επειδή είναι ο πρώτος εισαγγελέας που αποδόμησε -από τέτοια θέση- το αφήγημα της «αντιτρομοκρατικής» υπηρεσίας, προτείνοντας την απαλλαγή το 2014 των αναρχικών κατηγορούμενων για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης από την επιπλέον κατηγορία της συμμετοχής στη ΣΠΦ. Η απαλλαγή αυτή είχε ως συνέπεια να παρασυρθούν μια σειρά σχετικών μετέπειτα δικαστικών αποφάσεων, αφήνοντας εκτεθειμένους συγκεκριμένους εισαγγελικούς και δικαστικούς κύκλους που εξαρτούσαν την καριέρα τους από την «αντιτρομοκρατική» σταυροφορία.
Όπως η αποφυλάκιση της Σκλαβάκη έτσι και η απόρριψη του αιτήματος αποφυλάκισης της Ηριάννας και του Περικλή είναι καθαρά μικροπολιτικές αποφάσεις. Έχουν σημασία, μεταξύ άλλων, και επειδή αποκαλύπτουν ενδοεξουσιαστικούς ανταγωνισμούς που ξεκινούν από την κεντρική πολιτική σκηνή και προεκτείνονται στο δικαστικό σώμα. Γιατί σε μεγάλο βαθμό ήταν αυτοί οι μικροπολιτικοί ανταγωνισμοί που στέρησαν στην Ηριάννα και τον Περικλή την ελευθερία τους, αφού η αποτυχημένη επικοινωνιακή ντρίμπλα της κυβέρνησης στην απέλπιδα και μάταιη προσπάθειά της να ρετουσάρει το δικαιωματικό της προφίλ οδήγησε τους συγκεκριμένους -ανταγωνιστικούς σ’ αυτήν- δικαστικούς κύκλους στην προκλητική αυτή απόφαση ως μια ξεδιάντροπη επίδειξη δύναμης.
Την ίδια στιγμή ο σουρεαλιστής Κοντονής αντί να καταργήσει τον τρομονόμο και να βάλει συγκεκριμένους όρους στην ανεξέλεγκτη χρήση του DNA ως στοιχείου, κάνει κριτική σε δικαστικές αποφάσεις σαν να μην είναι υπουργός Δικαιοσύνης που νομοθετώντας μπορεί να περιορίσει την ασυδοσία των φονταμενταλιστών της ποινικής καταστολής αλλά κάποιος καθημερινός χρήστης των social media.
Όμως το πεδίο της ποινικής καταστολής δεν μπορεί να είναι απλά μια ενδοεξουσιαστική σύγκρουση με παράπλευρες απώλειες ούτε μια παρτίδα πόκερ μεταξύ εκπροσώπων αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας στην οποία ποντάρονται ανθρώπινες ζωές. Οφείλει να είναι ένα πεδίο αγώνα, μέσα στο οποίο το κίνημα αλληλεγγύης θα είναι μια διακριτή μεταβλητή η οποία θα ξεκινάει από τον έλεγχο της συνέπειας της αστικής δικαιοσύνης σε σχέση με τις διακηρύξεις της και θα φτάνει μέχρι την πλήρη αμφισβήτησή της.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.