Γράφει η Νεάνις Προπέτισσα
Κρατική βία, καταστολή, χημικά, ξύλο. Εικόνες από καθόλου μακρινές και διόλου λαμπρές εποχές της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας, έκαναν το θλιβερό τους come back το απόγευμα της Κυριακής, κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης ενάντια στο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Γεγονότα που για πολλοστή φορά παντρεύονται στα social media με τη φράση «πρώτη φορά Αριστερά», γράφοντας ένα ακόμη κεφάλαιο στην «Ανθολογία του Μαύρου Χιούμορ» του αγαπημένου Μπρετόν. Ο υπερρεαλισμός, πάντα επίκαιρος, πάντα εφαρμόσιμος, ανεξαρτήτως χωρο-χρόνου, είναι εδώ.
Κι όπως ο Σακελλάριος σχολίαζε καυστικά τα σημεία του καιρού του, λέγοντας πως «το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», κάποιος θα πρέπει να επισημάνει στην ελληνική κυβέρνηση ότι το ξύλο και τα χημικά σε διαδηλωτές, όπως και οι συλλήψεις στο σωρό, δεν αποτελούν «προϊόν εκβιασμού» των θεσμών, αλλά σαφή πολιτική επιλογή καταστολής των κινημάτων.
Η «ελπίδα» ακόμη έρχεται και αυτή η λέξη έχει φυτέψει τον σπόρο της πολύ βαθιά σε πολλές καρδιές και μυαλά, που πεισματικά ανεμίζουν λευκά μαντήλια σε λιμάνια, πλατείες κι αυλές, καθώς τα μέτρα λιτότητας, καταθέτονται και ψηφίζονται από χέρια που συνήθιζαν να σηκώνονται στον αέρα με σφιγμένη τη γροθιά.
Το απόγευμα της Κυριακής, χτυπήθηκε κόσμος στους δρόμους της Αθήνας. Το μονοπώλιο της βίας ανήκει στο κράτος και την Κυριακή, το αξιοποίησε ενάντια σε κόσμο που βγήκε στους δρόμους για να διαδηλώσει κατά της λιτότητας, της επιτροπείας, της ήττας, του εκβιασμού.
Έκαναν ακριβώς εκείνο που λίγα χρόνια πριν, ο νυν πρωθυπουργός είχε προκρίνει ως τη βέλτιστη πολιτική στάση ενός δρώντος πολιτικού υποκειμένου, είχε μάλιστα παραινέσει τον κόσμο σε μια τέτοια στάση, η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από μια φιλο-λαϊκή κυβέρνηση ως διαπραγματευτικό χαρτί απέναντι στους εκβιαστές.
Κάποτε φωνάζαμε «η δημοκρατία σας βρωμάει δακρυγόνο», τότε, την χρυσή εποχή των κινημάτων, κατά την οποία «η γενιά του καναπέ» έγινε «η γενιά του άρθρου 16», οι πλατειακοί του 2007, οι εξεγερμένοι του 2008, οι «Αγανακτισμένοι» λίγα χρόνια μετά.
Το να αντιμετωπίζονται οι διαδηλωτές ως μιερά έντομα, είναι μια τακτική που θίγει στον πυρήνα της τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αξία της ανθρώπινης ζωής. Κι αν η αστυνομία είναι εστία παρακρατικών και προβοκατόρων, οφείλει να αποτελεί πολιτική προτεραιότητα ο εκδημοκρατισμός της.
*Το σκίτσο είναι του Τάσου Αναστασίου, ΑΥΓΗ, 10.05.2016.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.