*Αυτό που με ξέρει σαν κάλπικο νόμισμα,
αυτό που δεν ξέρω να περιγράψω σωστά,
αυτό που δεν ξέρεις ούτε συ που μ’ αγάπησες…
αυτό μου ζητάει να τραγουδήσω ξανά
Την Τετάρτη (23/9) ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ολοκλήρωσε στο θέατρο Βράχων τις καλοκαιρινές του συναυλίες -έστω και αν έχουμε μπει για τα καλά στο φθινόπωρο- κλείνοντας έτσι ένα κύκλο εκεί, από όπου ξεκίνησε στις 3 Ιουνίου.
Ήταν πολλοί εκείνοι που δεν αποθαρρύνθηκαν από τον καιρό και βρέθηκαν στον Βύρωνα. Τζογάρισαν στην τύχη τους και στην αγάπη για τον Θανάση που όλα τα νικά και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε. Τόσο που απόλαυσαν τον αγαπημένο Θανάση, την αγαπημένη Ματούλα και τη μπάντα τους με ολοκάθαρο ουρανό και φόντο το φεγγάρι, από κάποια ώρα κι έπειτα.
Το γιατί αξίζει να πας ξανά και ξανά σε συναυλία του Θανάση, το έχουμε αναλύσει και στο παρελθόν, όταν ξεκινούσε τη φετινή του περιοδεία, που περιελάμβανε πολλούς σταθμούς, παράλληλα με πολλά σημαντικά πολιτικά γεγονότα, που δεν έκαναν όμως τις συναυλίες να στερούνται νοήματος. Τα τραγούδια του είναι πάντοτε ένα χρήσιμο “σχόλιο” πάνω στην επικαιρότητα αλλά και μια ενδιαφέρουσα θεώρηση πάνω σε πράγματα που διαχρονικά μας απασχολούν. Η μουσική βρίσκεται σε παράλληλη πορεία με το στίχο. Στον “Στυλίτη”, τα μουσικά γυρίσματα σου δίνουν την αίσθηση ότι έχουν να πουν περισσότερα ακόμη και από τους ποιητικούς στίχους.
Έχει όμως αξία να γραφτεί κάτι γι’ αυτό το μοναδικό δέσιμο καλλιτέχνη και κοινού, που δεν οφείλεται μόνο στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Ο Θανάσης είναι τόσο αγαπητός, γιατί είναι ανθρώπινος. “Έχει όψη δημόσιου υπαλλήλου”, έπιασα κάποιον να λέει και είναι αλήθεια ότι η συμβατική του όψη δεν σε ξενερώνει. Νιώθεις αντίθετα, ότι κάποιος “δικός” σου είναι πάνω στη σκηνή που τραγουδά και για σένα. Όχι πως οι “δικοί” μας ταυτίζονται με το προφίλ του δημόσιου υπαλλήλου, όμως η συνηθισμένη απόσταση μεταξύ του καλλιτέχνη σταρ με το κοινό στην προκειμένη δεν υπάρχει χάρη σε αυτή την “απλότητα”.
Όπως και το παρακάτω περιστατικό φανερώνει αυτή την ωραία “απλότητα”. Αφού έχει πει μερικά τραγούδια, ο Θανάσης πετάει το πουκάμισό του στο stage και απελευθερώνεται. “Σήμερα φόρεσα πουκάμισο να κρύψω τη στομάχα, αλλά είπαμε να είμαστε ο εαυτός μας”, λέει και το κοινό γουστάρει. Αυτόν τον τύπο θα τον ήθελε η κάθε παρέα.
Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που έγραψαν καλά τραγούδια, αλλά η προσωπική τους διαδρομή σε “άδειαζε”. Με τον Θανάση νιώθεις ότι τα τραγούδια του σ’ αγγίζουν όχι γιατί τ’ άκουσες όσο χρειαζόταν από τους συμφωνημένους ραδιοφωνικούς σταθμούς, αλλά γιατί έχουν αυθεντικότητα.
Την ψυχή των τραγουδιών του την είδα ξανά στις υψωμένες αριστερές γροθιές, μετά το “Αερικό”, στα κινητά που δεν τα σηκώνει ο κόσμος ως τους σύγχρονους αναπτήρες, αλλά για ν’ ακούσουν τα φιλαράκια τους που δεν κατάφεραν να πάνε, στα μπουκάλια νερού και μπύρας που χόρευαν στο δικό τους ρυθμό, δροσίζοντας τους πάντες με φόντο τους καπνούς από τα αναμμένα καπνογόνα.
Πολλές φορές προσπάθησα
μα αυτά τα γαμημένα
αντί να βγουν στα χείλη
μου σφηνώνουν στον αυχένα
Αυτά τα γαμημένα τα ξεστόμισαν οι χιλιάδες που βρέθηκαν στον Βύρωνα που χάρη σε μια συναυλία σήκωναν ξανά το κεφάλι και έβλεπαν ουρανό. Τα γαμημένα που σφηνώνουν στον αυχένα σε συνθήκες ρουτίνας, απελευθερώθηκαν, νιώσαμε ελαφρύτεροι και λυτρωμένοι. Έτοιμοι να πιάσουμε από ένα καλύτερο σημείο ξανά τα πράγματα από την αρχή, μπας και βρούμε του νήματος την άκρη.
Την ερχόμενη Παρασκευή ο Θανάσης θα δώσει το παρών στη συναυλία της Μελίνας Κανά, μαζί με τον έτερο αγαπημένο του είδους, τον Σωκράτη Μάλαμα και την επόμενη μέρα θα παίξει στον Άγιο Δημήτριο για την ενίσχυση του τοπικού κοινωνικού παντοπωλείου. Αυτές θα είναι οι τελευταίες ζωντανές του εμφανίσεις και μετά θα ακολουθήσει περίοδος παύσης.
Ο επίλογος έχω την αίσθηση ότι γράφτηκε νωρίτερα όμως, την Τετάρτη. Και μετά από αυτή τη συναυλία, μπορούμε να πούμε ότι αποχαιρετάμε επισήμως το καλοκαίρι, οπλισμένοι με αναμνήσεις και με ανυπομονησία για το επόμενο μουσικό σάλπισμα που θα διακηρύσσει την αρχή πάλι της ξεγνοιασιάς, από τον πιο δικό μας άνθρωπο στη μουσική σκηνή.
*Οι στίχοι στην εισαγωγή είναι από το τραγούδι “Αυτό”. Είναι το τραγούδι με το οποίο προσπάθησε ο Θανάσης, όπως είπε, να εξηγήσει στη γυναίκα του γιατί αγαπά τόσο τη μουσική και ασχολείται μαζί της, παρότι φάλτσος.
**H φωτογραφία είναι του Δημήτρη Κοκοτίνη
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.