Η 48ωρη απεργία που προκήρυξε για τα ΜΜΕ η ΕΣΗΕΑ πρόκειται για μια ακόμη «τουφεκιά στον αέρα» και όχι για μια πραγματική κλιμάκωση αγώνα. Με μόλις λίγες ώρες προκήρυξής της κινητοποίησης, η ΕΣΗΕΑ περίμενε ευρεία ενημέρωση των μελών της, μεγάλη συμμετοχή στην κινητοποίηση, αλλά και περιφρούρηση στα ΜΜΕ που θα επιλέξουν την απεργοσπασπασία.
Όπως ήταν αναμένομενο όλα αυτά δεν έχουν συμβεί. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ΣΚΑΪ, που πραγματοποιεί κανονικά εκπομπές από το πρωί με συνδέσεις δημοσιογράφων. Γιατί δεν γίνεται σε λιγότερο από μία μέρα να προετοιμάσεις μια απεργία και να κινητοποιήσεις οποιονδήποτε εργαζόμενο. Γιατί πάλι η πλειοψηφία των ηλεκτρονικών ΜΜΕ θα είναι εκεί να σπάσουν την απεργία, παρά την πρόσφατη απόφαση της ΕΣΗΕΑ να δεχτεί στους κόλπους της τους εργαζόμενους στα site, τώρα που το Ταμείο της, ο ΕΔΟΕΑΠ πνέει τα λοίσθια.
Ενώ και το αίτημα της Ένωσης, που είναι η διάσωση του ΕΔΟΕΑΠ, δεν απασχολεί την πλειονότητα των εργαζομένων στα ΜΜΕ που δουλεύουν «μαύροι», ανασφάλιστοι, ως υπάλληλοι γραφείου και όχι ως δημοσιογράφοι για 500 ευρώ, «μπλοκάκηδες» ή ακόμη κι αν τυγχάνουν να απολαμβάνουν τα οφέλη μιας δημοσιογραφικής σύμβασης, τότε μένουν απλήρωτοι γιατί ο εργοδότης δεν έχει να πληρώσει.
Και σου λένε «βάλε πλάτη για να μείνουμε ανοικτοί» και οι εργαζόμενοι βάζουν, ενώ δεν έχουν τον πλούτο των αφεντικών και ενώ το «μαγαζί» βέβαια δεν τους ανήκει. Ενώ όμως δεν έχουν συμμετοχη στην λήψη των αποφάσεων, τους ζητάται να έχουν μερίδιο στην ευθύνη, να πληρώσουν, να θυσιάσουν τους μισθούς τους για να μη θυσιαστούν τα κέρδη του ιδιοκτήτη. Σε πάμπολλες περιπτώσεις ο εργοδότης, αφού έχουν προηγηθεί οι θυσίες των εργαζομένων, εξαφανίζεται και οι εργαζόμενοι μένουν μετέωροι και απλήρωτοι.
Οι εργαζόμενοι όμως αντιδρούν. Γι’ αυτό και μάθαμε για την περίπτωση εργαζόμενων που τους προτάθηκαν ψίχουλα από νεοσύστατη εφημερίδα για να δουλεύουν 9ωρα με 330 ευρώ ή αλλιώς να παίρνουν κοντά 1,5 ευρώ για κάθε ώρα εργασίας τους.
Για να μπορέσει να υπάρξει μια αποτελεσματική αντίσταση στην συρρίκνωση των δικαιωμάτων των δημοσιογράφων χρειάζονται πιο οργανωμένες, συγκροτημένες και μαζικές προσπάθειες. Σε αυτόν τον τομέα η ΕΣΗΕΑ, έχει αποτύχει παντελώς. Το αποτέλεσμα είναι να απαξιώνει το ίδιο το σωματείο, την έννοια του σωματείου, αλλά και να ξεμένει από μέλη καθώς κάθε χρόνο οι δημοσιογράφοι που εντάσσονται στο σωματείο, λόγω και των παλαιολιθικών κριτηρίων, είναι ελάχιστοι. Την τελευταία φορά μόλις 60.
Ενόσω όμως η ΕΣΗΕΑ δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον ρόλο της, δημιουργείται ένα κενό που οι εργαζόμενοι έτσι κι αλλιώς πρέπει να καλύψουν. Ο αγώνας μέσα στους χώρους εργασίας είναι μια δύσκολη, αλλά πολύ σημαντική υπόθεση ώστε να ανατραπεί ή έστω να ανακοπεί η τωρινή ροή των πραγμάτων. Μια κινητοποίηση για παράδεισμα σε ένα μέσο μπορεί να επιδράσει θετικά όχι μόνο για το ίδιο το μέσο αλλά και για ένα ακόμη που δεν βρίσκεται σε κινητοποίηση, αλλά οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα. Αυτό διότι ο κάθε εργοδότης, θα ξέρει ότι είναι πολύ πιθανό να βρει αντιδράσεις και αντιστάσεις, προχωρώντας σε διαφόρων λογής παραβιάσεις δικαιωμάτων. Αντίθετα αυτό που έχει καλλιεργηθεί όχι μόνο στον δημοσιογραφικό αλλα σε πολλούς κλάδους είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο νόημα στην αντίδραση, καθώς «δεν θα αλλάξει κάτι», με αποτέλεσμα οι εργοδότες να κάνουν πάρτυ.
Την ίδια ώρα αναδεικνύεται η σημασία της λειτουργίας αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, που είναι η αντιπρόταση των εργαζομένων για το πώς μπορούν να δουλέψουν τα πράγματα. Τα τελευταία χρόνια γεννήθηκαν αρκετά εγχειρήματα και μέσα των εργαζομένων που έδειξαν το δρόμο της υγιους συνεργατικής σχέσης, της ελευθερίας έκφρασης και της πραγματικής δημοσιογραφίας. Η σημασία να δικτυωθούν τα εγχειρήματα και να υποστηριχθούν από το κοινό αναδεικνύεται σε κρίσιμο στοίχημα.
Εν κατακλείδι, εναπόκειται στη διάθεση και στις δράσεις των εργαζομένων να αλλάξουν το μέλλον τους. Μέλλον που δεν μπορεί να αλλάξει ένα σωματείο, που καλεί σε σποραδικές κινητοποιήσεις και χωρίς να αναγνωρίζει ως δημοσιογράφους τους περισσότερους εργαζόμενους στον κλάδο (εργαζόμενοι σε sites).
Μπορεί τα τωρινά δεδομένα να μην αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, όμως αυτός ο κόσμος δεν θα είχε αλλάξει ποτέ, ούτε χιλιοστό προς μιας καλύτερη κατεύθυνση, αν κάποιοι δεν αφοσιώνονταν να πετύχουν το φαινομενικά αδύνατο που μπορεί σήμερα να θεωρείται αυτονόητο κεκτημένο.
Από την πλευρά μας ως 3pointmagazine συμμετέχουμε στην απεργία και δηλώνουμε με αποφασιστικότητα ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για καλύτερες συνθήκες δουλειάς για τους συναδέλφους μας και μια διαφορετική δημοσιογραφία σε όλα τα επίπεδα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.