Η εποχή της Γώγου, του Άσιμου και του Παύλου, για όσους δεν την έζησαν μοιάζει σκοτεινή. Ένα μυστήριο παρελθόν που ξεδιπλώνεται μέσα από στίχους. Ένα περίπλοκο κουβάρι που δεν έχει τέλος. Στα ποιήματα της Γώγου, μπορούσε κανείς να διακρίνει την απογοήτευση, αλλά και την αγωνιστικότητα, το πάθος για ζωή, αλλά και τη διάθεση για παραίτηση. Η φωνή της παρότι πέρασαν χρόνια από το θάνατό της, δεν έχει σιγήσει. Παραμένει ζωντανή μέσα από τους πιτσιρικάδες που έχουν τις ίδιες ανησυχίες κι αναζητούν τα βιβλία της.
Στη συλλογή των 20 μελοποιημένων ποιημάτων της Κ. Γώγου «Πάνω κάτω η Πατησίων», που κυκλοφόρησε το 2012, την αισθανθήκαμε ξανά κοντά μας. Ο Τάκης Γραμμένος, ένας από τους συνθέτες που πάντρεψαν μελωδίες με τα λόγια της, μοιράζεται μαζί μας την ιστορία για το ένα από τα κομμάτια. Παράλληλα μας προτείνει τα δικά του αγαπημένα ακούσματα. Όσο για μας, ακούμε ξανά και ξανά Υπόγεια Ρεύματα. Όπως φαίνεται κι από τα τραγούδια του τώρα, τις λέξεις που επιλέγουν οι καλλιτέχνες η σκοτεινή πραγματικότητα που σκεφτόμαστε όταν μας έρχεται στο νου η Γώγου, ίσως αποτελεί και τη δική μας πραγματικότητα.
ΜusicStories…
Στα τραγούδια που γράφω τη μουσική, τα λόγια έχουν γράψει οι καλοί μου φίλοι και συνοδοιπόροι ο Κωνσταντίνος Πάπαρης και η Ειρήνη Ευθυμάκη. Έχω αρκετά τετράδια με στίχους τους και κάποιες στιγμές που τα συναισθήματα είναι έντονα, τότε το πάθος για δημιουργία έχει το λόγο και ο ακροατής την δικιά του προσωπική ιστορία.
Η τελευταία μου δουλειά ήταν η συμμετοχή μου στο βιβλίο-cd ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ “Πάνω κάτω η Πατησίων” (11/2012) από τις εκδόσεις “οδός Πανός” στο ποίημα “Πώς με κοιτάζει έτσι”. Κάποια στιγμή μού ήρθε ένα μήνυμα στο myspace από τον “myspace friend” και πλέον φίλο, τον Γιώργο Κορδέλα, που μου έλεγε να ανταμώσουμε για να συζητήσουμε. Και έτσι έγινε. Βρεθήκαμε σε ένα καφέ στην Καισαριανή και μου μίλησε για την ιδέα που είχε να φτιαχτεί ένα βιβλίο-cd για την Κατερίνα Γώγου με μελοποιημένα ποιήματα της.
Η Κατερίνα ήταν και σύντροφος του Γιώργου για 6 χρόνια και το είχε από καιρό στο νου του να γίνει αυτό. Μιλήσαμε για μουσικές, για την Κατερίνα, τον Νικόλα, τον Παύλο, για την πλατεία Εξαρχείων… που είχα την τύχη να προλάβω στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Καθώς συζητούσαμε, παρατήρησα στο χέρι του Γιώργου ένα όμορφο ταττού όμοιο με εκείνο της Κατερίνας, έναν υπέροχο αετό που είχαν φτιάξει και οι δυο τους και στη συνέχεια τού έδειχνα τα σημάδια από ένα δικό μου γλαροπούλι που είχα φτιάξει και ένα μισοφέγγαρο…
Μου έδωσε ένα φάκελο με 40 ποιήματα της Κατερίνας και μου είπε να διαλέξω όποιο γουστάρω. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα η πρόσκληση που μου έκανε ο Γιώργος και από ό,τι μου είπε ήμουν η δεύτερη του επαφή. Είχε κάνει άλλη μια επαφή με τον Κατσιμίχα και σίγουρα θα ακολουθούσαν κι άλλες επαφές με πολλούς δημιουργούς. Προφανώς είχε ακούσει κάποια τραγούδια μου, που είχα ανεβάσει στο myspace και στο youtube. Η επιλογή ήταν δύσκολη και κράτησε μέρες, γιατί γνώριζα πολλά από τα ποιήματα της Κατερίνας Γώγου, τα οποία και είχα αγαπήσει από χρόνια.
Η ακουστική μου κιθάρα και τα ποιήματα της Κατερίνας μόνιμη συντροφιά για αρκετά βράδια, παρέα στο μισοσκότεινο δωμάτιο μου, η τσιγαρίλα και το πιοτό και αυτά πάντα εκεί. Κάποια στιγμή η επιλογή έγινε μόνη της και άρχισα να σιγοτραγουδάω το “Πώς με κοιτάζει έτσι”. Νομίζω ότι με βοήθησε η Κατερίνα, ένιωθα την παρουσία της μέσα στο δωμάτιο.. Όχι μόνο από τα λόγια της, αλλά από την ίδια, να στέκει εκεί, δίπλα μου και να με βοηθάει. Έφτιαξα ένα τραγούδι που να γουστάρει η Κατερίνα και να γουστάρω κι εγώ.
Ο Τάκης Γραμμένος ακούει στο repeat…
Ένα τραγούδι που ακούω εδώ και χρόνια είναι το “Set The Controls For The Heart Of The Sun” των Pink Floyd. Το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν και είναι σχολείο για μένα. Το σκοτεινό μουσικό πάντρεμα της Δύσης με την Ανατολή ήταν το στοιχείο που πάντα έγραφε μέσα μου.
Άλλο ένα κομμάτι που ακούω συχνά τον τελευταίο καιρό είναι το “Wander I Go” της αγαπημένης μου Patti Smith.
Eμείς ακούμε στο repeat…
Ανήκει στην τριάδα των νέων συνθέσεων από τα Υπόγεια Ρεύματα, που διατηρούν το στυλ για το οποίο αγαπιούνται χρόνια τώρα και θέτου μέσα από τους στίχους, τους προβληματισμούς του τώρα. Στίχοι όπως «Τρέμει η ζωή και χαίρεσαι κι όλο νομίζεις φτάνεις μα όπου και να καίγεσαι την ίδια φωτιά θα κάνεις» μάλλον θα μας βρίσκουν σύμφωνους. Εικόνες με «πρόσωπα ραγισμένα» στους δρόμους και «άδεια κορμιά να σέρνονται σε πόλεις τρομαγμένες», σίγουρα τις έχουμε δει και ίσως και να πρωταγωνιστούμε σε αυτές.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.