Δευτέρα πρωί, δυο μέρες μετά την εξαπλή επίθεση στο Παρίσι. Στο δρόμο για το σχολείο αναρωτιέμαι αν φτάνοντας εκεί θ’ ακούσω κάποια συζήτηση για τα γεγονότα και πως άραγε θα τα αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι. Για τα παιδιά δεν είμαι σίγουρη αν τα πήραν χαμπάρι.
Πίνοντας την πρώτη γουλιά καφέ ακούω και το πρώτο σχόλιο. «Σοκαρίστηκα με όσα έγιναν το Σάββατο….». «Σοκαρίστηκα» κι εγώ ακούγοντας το σχόλιο, αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα ξανακούσει κάποιον να σοκάρεται με τα πνιγμένα μωρά στο Αιγαίο, με τους βομβαρδισμούς στη Γάζα, με τον πόλεμο που μαίνεται ακόμα στο Αφγανιστάν, τη Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία και τόσα άλλα σοκαριστικά γεγονότα που συμβαίνουν στο κόσμο.
Χτύπησε το κουδούνι και διέκρινα μιαν «ανησυχία» στο προαύλιο. Ήρθε μια πιτσιρίκα και πρότεινε να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για τα γεγονότα στη Γαλλία, το δεχτήκαμε αλλά είναι αδύνατο να κρατήσουν -όχι ενός λεπτού, ενός δευτερολέπτου- ησυχία 200 έφηβοι οπότε αφού προσπάθησε για λίγο να πείσει τους συμμαθητές της χωρίς αποτέλεσμα, τα πήρε η πιτσιρίκα στο κρανίο, τους έκραξε κι έφυγε. Κάποιος φώναξε «αποχή…» αλλά δεν βρήκε ένα πειστικό επιχείρημα να στηρίξει την πρότασή του οπότε οι υπόλοιποι, αφού το σκέφτηκαν για ένα δυο λεπτά, τον αγνόησαν και μπήκαν στις τάξεις για μάθημα.
Τρίτη διδακτική ώρα και κανένα άλλο σχόλιο ή συζήτηση για τα γεγονότα δεν έπεσε στην αντίληψή μου. Την ώρα του μαθήματος, δεν θυμάμαι με ποιαν αφορμή, πετάει ένας μαθητής την ατάκα: «Εγώ θα γίνω τζιχαντιστής και θα σας τινάξω όλους στον αέρα». Έμεινα με την κιμωλία στον αέρα.
Ο νεαρός είναι ένας από τους “μάγκες” του σχολείου και συνηθίζει τις προβοκατόρικες δηλώσεις του τύπου «όταν μεγαλώσω θα γίνω μοντέλο, δολοφόνος ή έμπορος όπλων και ναρκωτικών…», παρ’ όλα αυτά η δήλωσή του πως θα γίνει τζιχαντιστής, δυο μέρες μετά απ’ όσα έγιναν στο Παρίσι, με εξέπληξε. Πέρα από τη ανοησία της δήλωσης και την άγνοια που εμπεριείχε ως προς το τι ακριβώς δήλωσε, μου έκανε εντύπωση πως αυτό ήταν το μόνο που του έμεινε από τα γεγονότα του Παρισιού. Όχι οι νεκροί, ο φόβος που σκορπίστηκε στην πόλη και μεταδίδεται παντού, όχι η βία μιας τέτοιας πράξης αλλά η «μαγκιά» του τζιχαντιστή. Κάτι σαν πύρινος εκδικητής που σαρώνει στο διάβα του τα πάντα όσα τον ενοχλούν, χωρίς να ενδιαφέρεται για το δίκαιο ή το άδικο της πράξης του. Κάτι σαν τον υπερήρωα των παιχνιδιών που παίζει στον υπολογιστή του.
Οι τζιχαντιστές, στα μάτια κάποιων δεκατετράχρονων, μοιάζουν για επαναστάτες κι όχι δολοφόνοι και αυτές τις δηλώσεις, με ύφος Τσε Γκεβάρα τουλάχιστον, τις έκανε όχι κάποιο παιδί άνεργων μεταναστών αλλά ένα καλομαθημένο ελληνόπουλο που αρνείται την ιδέα πως υπάρχει πιθανόν κάτι ενδιαφέρον στο σχολείο, που βαριέται τη ζωή, που παίζει μετά μανίας LOL και πετάει ασύνδετες επαναστατικές ατάκες χωρίς κάποια συνέχεια ή ειρμό.
Τον ρώτησα εντελώς σοβαρά να μου εξηγήσει πως και γιατί αποφάσισε κάτι τέτοιο αλλά δεν πήρα λογική απάντηση. Προφανώς ήταν μια ακόμα προβοκατόρικη δήλωση για να γίνεται κουβέντα και να κάνει εντύπωση αλλά παρ’ όλα αυτά με εξακολουθούσε να είναι μια εντυπωσιακή δήλωση, δύο μέρες μετά όσα έγιναν και με πάνω από 100 νεκρούς και μάλιστα σε χώρο στο οποίο θα μπορούσε να είχε βρεθεί και ο ίδιος.
Συνάδελφοι μου είπαν αργότερα πως και στα δικά τους σχολεία βρέθηκαν μαθητές που δήλωναν πως θα γίνουν τζιχαντιστές για να τινάξουν τα πάντα στον αέρα αλλά δεν τους ρώτησα την κοινωνική και οικονομική κατάσταση αυτών των παιδιών.
Άρθρο της Δόμνας Μπογδάνου (εκπαιδευτικός).
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.