Mία από τις πλέον συνηθισμένες απαντήσεις, που μπορεί να λάβει κάποιος από έναν καλλιτέχνη, όταν τον ρωτήσει που κατηγοριοποιεί το είδος της μουσικής που παίζει, είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα όχι και τόσο φιλικό κοίταγμα, το οποίο θα συνοδευτεί από ένα σχόλιο του τύπου “το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να σκαρώνει διαφορών ειδών ταμπέλες“.
Παρόλα αυτά, εκείνες υπάρχουν. Μας αρέσει να στοιβάζουμε τις μελωδίες σε ξεχωριστά πακέτα. Ακόμα και έτσι όμως, αυτές παραμένουν άτακτες. Μεταπηδούν από εδώ και από εκεί. Ανάλογα είναι λοιπόν και τα συναισθήματα που προκαλούν. Δεν επιδέχονται κάποιο συγκεκριμένο τίτλο. Απλώς πετούν από τη μία σκέψη στην άλλη, υφαίνουν ένα δάκρυ, η ένα χαμόγελο. Οι σημερινές μας μουσικές προτάσεις, εμπλέκουν, εμπλέκονται και δημιουργούν ανυπόφορα όμορφες και δυσάρεστα γλυκές καταστάσεις. Πάντοτε βάσει του πως ηχούν στα ώτα του γράφοντος.
Πρόταση Νο1
Υπάρχει η αντίληψη, πως για να μπορέσει κάποιος να ταυτιστεί με ένα τραγούδι, θα πρέπει να υπάρχουν εκτός μίας ελκυστικής σειράς από νότες, στίχοι που θα συμμερίζονται τον πόνο ή τη χαρά του. Με άλλα λόγια μία μουσική χωρίς λεκτικές εκφράσεις, μοιάζει φτωχή. Αν συμβαδίζαμε πάντοτε με τον γενικό κανόνα, θα χάναμε την αίσθηση του να γευτούμε το ζουμί της εναλλακτικής όψης. Και πολλές φορές αυτό είναι και το πιο νόστιμο. Οι explosions in the sky μιλούν χωρίς λόγια. Αποτελούν έναν εκ των καλύτερων εκπροσώπων της λεγόμενος post rock σκηνής. Θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω ως ποιητές της παρτιτούρας.
Πρόταση Νο2
Ένα εκ των βασικών συστατικών της επιτυχίας για μία ταινία, είναι οι μουσικές της υποκρούσεις. Επαΐων στο να τσιγκλάει διαφορών λογής συναισθήματα από τον θεατή, ο Yann Tiersen. “Ντύνει” ιδανικά το σενάριο, μεταφέρει τον αποδέκτη, εντός του παρασκήνιου, ενώ του δημιουργεί την ανάγκη να ταιριάξει στιγμές της δικής του ζωής, με ένα από τα soundtrack, που έτυχε να συγκρατήσει στο μυαλό του. Το “summer 78” είναι ένα δείγμα γοητείας του και γράφτηκε για την ταινία “Goodbye Lenin”, επίσης ιδιαίτερα αξιόλογη…
Πρόταση Νο3
Εν αντιθέσει με τα δύο προηγούμενα κομμάτια, στο συγκεκριμένο, παρατηρεί κανείς ότι ανάμεσα στις μελωδίες του, ξεπηδούν και στίχοι. Η φωνή μοιάζει με αναπόσπαστo, αναγκαίο κομμάτι της σύνθεσης των Interpol, που μοιάζουν να έχουν καταφέρει την μετατροπή της φωνής σε μουσικό όργανο με σκοτεινές προεκτάσεις στη χροιά της. Το “Untitled”, από το οποίο εμπνεύστηκα και τον τίτλο, είναι κομμάτι του πρώτου τους δίσκου “Turn On the Bright Lights”, που κυκλοφόρησε το 2002. Η εικόνα ενός ασπρόμαυρου φιλμ, με πρωταγωνιστή ένα αμάξι, που επιταχύνει προς το άγνωστο, αναπόφευκτη.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.