Επιτρέψτε μου να σας ξανασυστηθώ…
ονομάζομαι Λίνα Φούντογλου, 25 ετών. Ό,τι έχω καταφέρει σε αυτά τα χρόνια, οι χαρούμενες στιγμές και οι υγιείς σχέσεις που έχω με τους γύρω μου οφείλονται στους δύο ανθρώπους που με φέρανε σ΄ αυτή τη ζωή και με μεγάλωσαν με ανιδιοτελή, αμέριστη αγάπη. Ίσως μετά από χρόνια επιστημονικές έρευνες ανακαλύψουν πως το φαγητό ακόμη και το νερό έρχονται δεύτερα στον αγώνα για επιβίωση μπροστά στην αγάπη. Δεν είμαι παιδί του Θεού, καθώς πέραν πολλών, είναι εξουσιαστής, είμαι απ΄ αυτούς που στέκονται περήφανα πλάι στους αδικημένους και τους απόκληρους αυτού του κωλόκοσμου.
Θα πάω λίγο πίσω…
πριν 20 χρόνια, σχεδόν μωρό, είχα βρει ένα νεογέννητο σπουργίτι σε μια πλατεία, είχε πέσει από τη φωλιά του. Τότε ήρθε ένας άντρας και μου υποσχέθηκε πως θα το βάλει πίσω στη φωλιά. Τον εμπιστεύτηκα. Αυτός πέταξε το σπουργίτι ψηλά και όταν αυτό έπεσε κάτω το πάτησε μ΄ όλη του τη δύναμη. Λίγα χρόνια αργότερα, θυμάμαι όταν έβγαινα βόλτα με τη μητέρα μου, παίζαμε με αδέσποτα σκυλιά με αποτέλεσμα να μας ακολουθούν μέχρι την είσοδο του σπιτιού. Ήταν από τις πιο χαρούμενες στιγμές μου. Όταν όμως φτάναμε, οι στριμμένες γειτόνισσες φωνάζανε να μην μαζεύουμε τους σκύλους στη γειτονιά. Θυμάμαι το θλιμμένο βλέμμα της μαμάς μου και την ψυχή μου που μαύριζε. Ας μην σας κουράσω ωστόσο με ανάλογες ιστορίες. Ευτυχώς κατάφερα να μεγαλώσω παρέα με κατοικίδια και πιστεύω είναι ένας από τους παράγοντες που επίσης βοήθησαν να αγαπώ κι εγώ με ανιδιοτέλεια.
Και επιμένω στην ιστορία…
δεν μπορώ να σας μεταφέρω πόση οργή έχω ακόμη γι΄ αυτό τον τσόγλανο που σκότωσε το σπουργίτι. Και θα μου πεις εσύ, ενήλικε λογικέ άνθρωπε, κάτοικε του πλανήτη Γη, εδώ σκοτώνουνε παιδιά. Ναι, αλλά τι εμποδίζει έναν άνθρωπο που σκοτώνει ένα ανυπεράσπιστο πλάσμα να σκοτώσει ένα παιδί; Η γραμμή είναι επικίνδυνα λεπτή.
Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού Χωριστή Δράμας μάλλον δεν το γνώριζαν αυτό, αφού κάνανε τα στραβά μάτια ενόσω ένας άντρας κακοποιούσε σκυλιά και γάτες δένοντάς τα με σύρμα από τα παράθυρα του σπιτιού του μέχρι να πεθάνουν. Αυτή η ιστορία επαναλαμβανόταν μέχρι που κάποιος φιλόζωος από το σωματείο “Φίλοι των Ζώων Δράμας” ανακάλυψε, τον Μάρτιο του 2012, τι συνέβαινε. Όταν μάλιστα ο δράστης αντιλήφθηκε την παρουσία των μελών του σωματείου βγήκε από το σπίτι του ουρλιάζοντας και κρατώντας… τσεκούρι.
Οι γείτονες άρχισαν σιγά-σιγά να λένε πως γνώριζαν ότι ο δράστης άφηνε τα ζώα χωρίς φαγητό μέχρι να πεθάνουν κι έπειτα τα αντικαθιστούσε με άλλα. Νωρίτερα βέβαια όχι μόνο δεν προσπάθησαν να τα σώσουν αλλά ούτε μιλούσαν. Ο δράστης που πάσχει από ψυχολογικά προβλήματα αναμένεται να δικαστεί από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Δράμας την Τετάρτη, 1 Οκτωβρίου 2014.
Αυτό βέβαια εμένα προσωπικά δεν με παρηγορεί. Η οργή μου για τέτοιους τύπους δε θα περιμένει κανένα σωματείο και ούτε θα αρκεστεί σε μηνύσεις.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.