Warrior

Το Warrior (2011) του Gavin O’ Connor είναι οικογενειακό δράμα όσο είναι και ταινία πολεμικών τεχνών. Το περίεργο είναι ότι υπηρετεί αυτά τα δύο genres όχι μόνο πιστά, αλλά και περίτεχνα, αποφεύγοντας τα κλισέ με τα οποία συνδέονται. Πράγμα όχι εύκολο, καθότι και τα δύο είδη χαρακτηρίζονται συχνά από την άκρατη χρήση στερεοτύπων και τον φτηνό συναισθηματισμό.

Η ταινία παρακολουθεί δύο αδέρφια, τον Tommy (Tom Hardy, φαντάζομαι θα τον θυμάστε από το Inception και το The Dark Knight Rises) και τον Brendan (Joel Edgerton, που δε νομίζω να τον έχετε δει κάπου εκτός αν παρακολουθείτε αυστραλέζικο κινηματογράφο) καθώς ο καθένας, για τους δικούς του λόγους, αποφασίζει να πάρει μέρος σε ένα τουρνουά MMA (Mixed Martial Arts), βάρβαρο, δύσκολο, πολυαναμενόμενο στους αντίστοιχους κύκλους και με πολύ μεγάλο χρηματικό έπαθλο για τον νικητή.

O Tommy εμφανίζεται ξαφνικά έξω από το σπίτι του βετεράνου προπονητή πατέρα του, Paddy(Nick Nolte), όπου, έκπληκτος, διαπιστώνει ότι έχει γίνει θρήσκος και ότι έχει σταματήσει να πίνει. Ο Brendan, αποξενωμένος κι αυτός από τον πατέρα του, είναι καθηγητής Φυσικής σε σχολείο, παντρεμένος με δύο παιδιά και αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την τράπεζα, τόσο που κινδυνεύει μέσα στις επόμενες εβδομάδες να χάσει το σπίτι τους.

Μαθαίνουμε ότι ο Tommy το έσκασε με τη μητέρα του από το σπίτι όταν ήταν παιδί, για να γλυτώσουν από τον αλκοολικό Paddy του που τους κακοποιούσε. Ότι δυσκολεύτηκαν πολύ, ότι δεν είχαν χρήματα, ότι η μητέρα του αρρώστησε και την φρόντιζε εκείνος, ότι τελικά πέθανε κι έμεινε μόνος του, ότι έγινε πεζοναύτης, ότι έχασε τον καλύτερό του φίλο στον πόλεμο. Μαθαίνουμε, επίσης, ότι ο Brendan, 16 τότε, αποφάσισε να μην τους ακολουθήσει για να μείνει με την Tess (Jennifer Morrison, η Dr Cameron στη σειρά House), το κορίτσι που αγαπούσε και που τελικά παντρεύτηκε. Ο Tommy δεν έχει συγχωρέσει τον Brendan που προτίμησε την Tess από αυτούς και ο Brendan δεν έχει συγχωρέσει τον Tommy που δεν επικοινώνησε ποτέ μαζί του και που του στέρησε την ευκαιρία να δει τη μητέρα τους πριν πεθάνει. Περιέργως, ο Paddy είναι ο μόνος που φαίνεται να έχει συμφιλιωθεί κάπως με το παρελθόν, να έχει δουλέψει με τις τύψεις και τις ενοχές του και ο μόνος που επιδιώκει, σχεδόν ζητιανεύει, μια πιο ουσιαστική επαφή με τους γιους του. Οι τρεις τους βρίσκονται στο Atlantic City για το τουρνουά, όπου ήταν σαφές από την αρχή της ταινίας, ότι τα δυο αδέρφια θα βρεθούν αντιμέτωπα. Ο Tommy, αμίλητος και μυστηριώδης, ρίχνει τους αντιπάλους του knock out σχεδόν αμέσως. Από την άλλη, ο Brendan κερδίζει με μεγάλη δυσκολία, αλλά εξίσου θριαμβευτικά, ξεσηκώνοντας τους μαθητές του, το πλήθος που παρακολουθεί και τους σχολιαστές, που ποτέ δεν πίστευαν ότι θα κρατούσε πέρα από τον πρώτο γύρο.

Στις αλλεπάλληλες προσπάθειες του Paddy, που έχει γίνει προπονητής του, να πλησιάσει τον TTommy, αντιμετωπίζεται με πολύ σκληρά λόγια, χλεύη και κυνισμό. . Μέχρι το πρωί, που μετά από ένα τέτοιο περιστατικό, ο Tommy βρίσκει τον πατέρα του να παραληρεί μεθυσμένος στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Τελικά αυτό χρειαζόταν, η αδιαμφισβήτητη εικόνα ενός εξαθλιωμένου ανθρώπου, της κατάντιας ενός πατέρα αντιμέτωπου με τις συνέπειες της βαρβαρότητας και της αδιαφορίας του απέναντι στην οικογένειά του, η γνήσια, σπαραχτική μετάνοια και, εν τέλει, η παραδοχή της αποτυχίας, για να βγει στην επιφάνεια η καταπιεσμένη από τον θυμό αγάπη, η κατανόηση, η ανάγκη για επαφή.

Έχει έρθει η στιγμή του τελικού που βρίσκει τα δυο αδέρφια στο ring, ή μάλλον καλύτερα, στο κλουβί. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα κινηματογραφικό ποίημα. Ο Brendan, τη στιγμή που προχωράει προς την αναμέτρηση, έχει την αγάπη της γυναίκας του, του προπονητή του, των συναδέλφων και των μαθητών του. O Tommy, μια σκυφτή, μοναχική φιγούρα, δεν έχει κανέναν πέρα από τους πεζοναύτες και τους θεατές, που δεν τον γνωρίζουν προσωπικά και δεν φαίνεται να τον αγγίζουν κιόλας.

Ο αγώνας ξεκινάει και ο Tommy μοιάζει με αγρίμι καθώς χτυπάει τον Brendan αλύπητα και με μανία. Υπάρχει τόση οργή και λύσσα στο βλέμα του που μοιάζει με ταύρο έτοιμο να επιτεθεί. Όπως χτυπούσε με τα λόγια του τον πατέρα του όλους τους μήνες της προπόνησης, έτσι χτυπάει κυριολεκτικά τώρα τον αδερφό του. Μέχρι που στο τέλος του δεύτερου γύρου, αντιστρέφονται οι όροι, και τραυματίζεται σοβαρά στον ώμο. Στον τρίτο γύρο, ο Tommy γίνεται πάλι ένα μικρό και απροσταύτευτο παιδί και ο Brendan γίνεται επιτέλους ο μεγάλος του αδερφός, που είναι πιο δυνατός, που τον αγαπάει και που αναλαμβάνει επιτέλους το χρέος του να τον προστατεύσει. Δείτε το γιατί η σκηνή όπου ο Tommy αγκαλιάζει τον πατέρα του και τον παρηγορεί, χαϊδεύοντας να μαλλιά του, σκεπάζοντάς τον ψιθυρίζοντάς του καθησυχαστικά, είναι από τις πιο συγκινητικές σκηνές σε ταινία τα τελευταία χρόνια. Δείτε το επίσης, αν σας αρέσουν οι ταινίες με πολεμικές τέχνες, αλλά είστε και σινεφίλ και δυσκολεύεστε να βρείτε κάποια που να μην υποτιμά τη νοημοσύνη σας. Τέλος, δείτε την για να πειστείτε ότι υπάρχουν πάρα πολύ καλοί ηθοποιοί – οι συγκεκριμένοι παίζουν πολύ και στο θέατρο – οι οποίοι στην όψη μόνο ηθοποιούς δεν θυμίζουν. Κι αν την δείτε και σας αρέσει, σειρά έχει το The Wrestler (2008) του Aronofsky, το The Fighter 2010) του Russell και το The Boxer (1997) του Sheridan. Warrior, Wrestler, Fighter, Boxer. Νομίζω κάπου εδώ εξαντλήθηκε η φαντασία των παραγωγών.