Για την ζωή, την πόλη και τους ανθρώπους που καίγονται μ’ αυτήν χωρίς να βγάζουν καπνούς.
Περπατώντας ένα βράδυ στην καρδιά της πόλης θα καταφέρεις, αν ακούσεις προσεκτικά, να διακρίνεις τους ήχους της. Χιλιάδες φωνές και ήχοι, εκατομμύρια άνθρωποι και εκατομμύρια λέξεις. Κι όμως αυτό που κυριαρχεί και απλώνεται πάνω στην πόλη μας είναι η σιωπή.
Μια κοπέλα μέσα σε ένα γυάλινο κουτί σε μια γκαλερί κάπου στου Ψυρρή εκτίθεται και αυτή ανάμεσα σε πίνακες που απεικονίζουν την πόλη. Καθώς χαζεύεις γύρω σου, εκείνη σου φωνάζει «μην κοιτάς την πόλη, η πόλη είναι οι άνθρωποι, η πόλη είμαι ΕΓΩ». Έτσι θα ξεκινήσει ένα ταξίδι στην πόλη και τους ανθρώπους καθώς η κοπέλα ονόματι Κορνέλια θα αρχίσει να εξιστορεί την δική της ιστορία.
Το πως έζησε έντονα στο πετσί της την πόλη και ακολούθησε το ρεύμα της μέχρι να χάσει την πορεία και την ισορροπία της. Γνώρισε και βρέθηκε με δεκάδες ανθρώπους όμως δεν κατάφερε να τους γνωρίσει στα αλήθεια. Έψαξε δεκάδες φορές την επαφή όμως ποτέ δεν κατάφερε να έρθει αληθινά βαθιά κοντά με τον άλλο.
Γιατί; Η Κορνέλια δίνει την καθημερινή όψη της πόλης και των ανθρώπων της. «Οι άνθρωποι κοιμούνται στα τρένα ταλαντευόμενοι από την ταχύτητα, σαν από μικρούς μηχανικούς σπασμούς. Θάβουν τα κεφάλια τους στις εφημερίδες με τα τρομαχτικά εξώφυλλα που αναλύουν την κρίση. Ξεκουράζουν τα κεφάλια στα χέρια τους, αποφεύγοντας σκοπίμως την οπτική επαφή με άλλους. Νομίζουν ότι όσο πιο απαρατήρητοι μένουν τόσο πιο ασφαλείς είναι, λες και η επαφή με τους άλλους θα μπορούσε να τους βάλει σε κίνδυνο, λες και οι άλλοι είναι πηγές έντασης. Σκέψου την μοναξιά του οδηγού στο μποτιλιάρισμα, της γριάς γυναίκας που διασχίζει τον δρόμο σιγά σιγά, σκέψου τον εαυτό σου, το φθονερό σου βλέμμα κάθε φορά που κρυφοκοιτάς μέσα από το παράθυρο κάποιου άλλου. Περπατάμε με κρεμασμένους τους ώμους και το κεφάλι κάτω σα να έχουμε χάσει κάθε ελπίδα ότι μπορούμε να αλλάξουμε το οτιδήποτε, ούτε καν την ίδια μας τη ζωή.
Περπατάμε στους δρόμους και γυρνάμε σπίτι σα να κουβαλάμε ένα φοβερό μυστικό. Αλλά η αλήθεια είναι ότι όλοι υποφέρουμε από μια μυστική αρρώστια που δεν μπορούμε να κρύψουμε από κανέναν: μοναξιά.»
Μοναξιά. Πόσοι δεν την έχουμε νιώσει, πόσοι δεν την νιώθουμε τώρα; Η μοναχική ιστορία της Κορνέλια είναι μια εξιστόρηση της αιώνιας αναζήτησης των ανθρώπων για ουσιαστική επαφή. Ένας μονόλογος για την ανθρώπινη επαφή που όλοι αναζητούμε μέσα στην μοναξιά της καθημερινότητας. Όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης Ηλίας Παναγιωτακόπουλος, «Το Wordwhore του Tam Cy Albert είναι η ευτυχής συνεργασία με έναν νέο, δημιουργικό και “ανοιχτό” συγγραφέα. Παρουσιάζουμε το Wordwhore σε έναν χώρο πολιτισμού στο κέντρο της πόλης, όχι θεατρικό στην προφάνειά του, αλλά σε άμεση επαφή με την πόλη και τους ανθρώπους της, στην προσπάθειά μας να επανεξετάσουμε την αλληλεξάρτηση και τη σύγκρουση που συντελείται σε αυτήν την “συμβίωση”. Άλλωστε, η σύνδεση των τεχνών και η άμεση επαφή με τους ανθρώπους και την πόλη αποτελεί πεδίο αναζήτησης, έρευνας και έκφρασης για το urbn-theatr.»
«Ήταν δομική η απόφασή μας να συνδέσουμε το άτομο με την πόλη, τον μικρόκοσμο με το πλαίσιο. Επιλέξαμε έναν χώρο στο κέντρο της πόλης, ανοιχτό στις εικόνες και τους ήχους που αυτή φέρει, και τον αντιπαραβάλαμε με την καθαρότητα στη μορφή της Κορνέλια. Το εικαστικό πλαίσιο των καλλιτεχνών που τα έργα τους περιβάλλουν τον χώρο καθώς και η εγκατάσταση εντός της οποίας η Κορνέλια προϋπάρχει_ δίνουν το πρώτο στίγμα στον δρόμο προς την μετακίνηση από το άτομο στο σύνολο» αναφέρει ο Λαμπαδάριος Παππάς από το Urbn Theatr.
Στο τέλος της παράστασης όταν τελειώσει η Κορνέλια να διηγείται την ιστορία της, αυτή η απόσταση, η αποξένωση και ο φόβος της επαφής θα αποκαλυφτούν μπροστά σου. Η Κορνέλια θα σπαράζει για λίγη επαφή, για λίγη κατανόηση, για συμπάθεια…αλλά περισσότερο θα σπαράζει σε μια προσπάθεια να σε πείσει να την ακολουθήσεις όσο εσύ θα συνεχίζεις να την κοιτάς -αποστασιοποιημένα;- και ύστερα θα την αφήσεις να γυρίσει πάλι στο γυάλινο κουτί της;
**Το έργο είναι γραμμένο από τον Γάλλο συγγραφέα Tam Cy Albert και έχει βραβευτεί το 2008 στην Νορβηγία. Μεταφράστηκε και διαμορφώθηκε για τις ανάγκες της παράστασης που ανεβαίνει ως τις 17 Δεκεμβρίου από το Urbn Theatr στον χώρο πολιτισμού Αbout σε σκηνοθεσία του Ηλία Παναγιωτακόπουλου και ερμηνεία της Λίνας Φούντογλου και του μουσικού Γιάννη Πλαγιαννάκου.
**Πέμπτη-Δευτέρα από 22-17 Δεκεμβρίου στο χώρο Πολιτισμού Αbout Μιαούλη 18, Ψυρρή.
www.facebook.com/pages/Urbn-Theatr/275397325812105?fref=ts
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.