Μία ημέρα πριν από την απονομή των Oscars και με δεδομένο ότι το «La La Land» θα έπαιρνε πολλά και σημαντικά βραβεία (όπερ και εγένετο), πήγα και το είδα, για να ξέρω τι μου γίνεται…
Χωρίς να μπούμε σε βαθιές αναλύσεις (δεν είμαστε, ευτυχώς, ούτε κριτικοί, ούτε κρητικοί), ένα έχω να πω: Είναι απαράδεκτο οι συντελεστές της ταινίας να μην είπαν ένα έστω ευχαριστώ στον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, τον οποίο είναι προφανές πως κατάκλεψαν για να φτάσουν στο αποτέλεσμα το οποίο είδαμε στη μεγάλη οθόνη.
Το «La La Land», ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως είναι μιούζικαλ και αυτό από μόνο του αποτελεί έναν καλό λόγο για να το μισήσεις, κατάφερε να βρει σωστές ισορροπίες. Είναι μία καλή ταινία, που βλέπεται σχετικά άνετα, ακόμη και από κάποιον (για μένα λέω) που πιστεύει πως η «Μελωδία της Ευτυχίας» αποτελεί το μεγαλύτερο σίχαμα στην ιστορία του κινηματογράφου.
Πού οφείλεται αυτό; Στην εξαιρετική σκηνοθεσία, στις καλές ερμηνείες, στην υπέροχη μουσική και σε ορισμένα έξυπνα (όχι όμως πρωτότυπα) σεναριακά ευρήματα…
Τα δύο από τα τέσσερα «καλά» της ταινίας φέρουν την υπογραφή του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, από την ταινία του «Αν». Δεν μιλάμε φυσικά για τη σκηνοθεσία και τις ερμηνείες, αλλά για τη μουσική και το σενάριο.
Και για τη μουσική, ευτυχώς κάποιοι φρόντισαν να μιλήσουν και να αποκαλύψουν πως η κυρίαρχη μελωδία της ταινίας είναι κλεμμένη από τη μουσική που έγραψε για το «Αν» η Δήμητρα Γαλάνη. Για το σενάριο, όμως, απορώ γιατί κανείς δεν μιλάει…
Δεν θέλω να κάνω spoiler σε περίπτωση που δεν το έχετε δει, αλλά το φινάλε είναι Χριστόφορος… καραμπινάτος. Πώς κύλησε η ζωή των πρωταγωνιστών και πώς θα είχε εξελιχθεί ΑΝ δεν έφευγε μόνη της η Έμμα για το Παρίσι;
Ένα μικρό «Αν» ήταν το φινάλε της ταινίας που έκανε τον πλανήτη να συγκινηθεί και ούτε μία μικρή μνεία για τον Παπακαλιάτη. Κρίμα κι άδικο…
Κοινός παρανομαστής επίσης ανάμεσα σε Χριστόφορο και Ντάμιεν Σαζέλ είναι φυσικά και ο Τζέι Κέι Σίμονς, που πρωταγωνιστεί σταθερά τα τελευταία χρόνια στις ταινίες και των δύο σκηνοθετών.
Τώρα, αν θέλουμε να πούμε για ποιο λόγο το «Αν» είναι μέτρια (προς κακή) ταινία, ενώ το La La Land είναι καλή ταινία, κυρίως θα εντοπίσουμε σε δύο σημεία. Το εξής ένα.
Τον ίδιο τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη και την εμμονή του να σκηνοθετεί και να πρωταγωνιστεί ο ίδιος. Με τον τρόπο αυτό καταφέρνει να καταστρέφει ό,τι με κόπο χτίζει… Σκάβει ο ίδιος τον λάκκο για τον εαυτό του και πέφτει μέσα, ενώ ο Σαζέλ πιο ευφυής, βάζει άλλους να κάνουν όσα αυτός δεν μπορεί.
* Τη «Σαλαμάνδρα» του Σπύρου Πολυχρονόπουλου μπορείτε να την ακολουθείτε και στο facebook.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.