Καταρχήν, πρέπει να πω πως ο οργανισμός μου δεν αντέχει άλλη πληροφορία. Ούτε άλλη θεωρία ή οποιοδήποτε επικείμενο πλάνο μικροκοσμικής ή μακροκοσμικής θεωρίας. Αρκεί.
Έχοντας περάσει από διάφορους πολιτικούς χώρους και έχοντας κατά καιρούς πιστέψει διάφορους πολιτικούς «γκουρού», μπορώ πλέον να πω με βεβαιότητα πως δεν υπάρχει κανείς και τίποτα που να εκπροσωπεί όλα όσα αισθάνομαι ή χρειάζομαι τα τελευταία χρόνια.
Από καταβολής του κόσμου, ο άνθρωπος, ως ζώον κοινωνικόν για να χρησιμοποιήσω τον όρο του Αριστοτέλη, είχε την ανάγκη να είναι μέλος μιας ομάδας, να πιστεύει σε κάτι ή κάποιον. Η κοινωνική ιεραρχία καλά κρατεί εδώ και αιώνες. Και καλά κάνει. Πάντα ήταν πιο εύκολο, και ανώδυνο, να παίρνει ένας ηγέτης τις αποφάσεις και ο λαός, ανάλογα με το αποτέλεσμα, να τις στηρίζει ή όχι. Το θέμα όμως είναι άλλο. “Define a leader” που λένε και οι Άγγλοι. Ηγέτης λοιπόν, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει την ικανότητα να γίνεται αποδεκτός από το ευρύ κοινό, να μεταδίδει γνώση και πεποιθήσεις ενώ ταυτόχρονα να εμπνέει εμπιστοσύνη, με αποτέλεσμα να λαμβάνει τη στήριξη των περισσότερων. Κάτι σαν τους αρχαίους ρήτορες; Ίσως…
Αλλά ας μην ψάχνω παραπομπές από την αρχαιότητα. Έχω βαρεθεί να αναφερόμαστε συνέχεια στο ένδοξο παρελθόν μας. Είμαστε ίσως ο μοναδικός λαός που βασίζει το παρόν του στην πρότερη δόξα εκατοντάδων αιώνων πριν. Αναμφίβολα, το ιστορικό μας υπόβαθρο πιθανόν να μην μπορεί να συγκριθεί με κανενός άλλου λαού, αλλά ως πότε θα στηριζόμαστε σε αυτό;
Το τώρα είναι διαφορετικό. Πιο απαιτητικό, πιο σκληρό, πιο άμεσο. Ας το παραδεχτούμε, ο ηγέτης που τα τελευταία χρόνια, εναγωνίως προσμένουμε δεν υπάρχει. Αν υπάρχει, ας εμφανιστεί επιτέλους, δεν βλέπει πως δεν πάει άλλο; Ο ελληνικός πληθυσμός ηλικίας 25-40 έχει χωριστεί σε δύο κατηγορίες: σε εκείνους που μένουν και σε εκείνους που απλά δεν επιστρέφουν. Δεν θα κρίνω την επιλογή κανενός αλλά ως μία από τους «εναπομείναντες», θα πω πως αν όντως θέλουμε να «μείνουμε Ελλάδα», οφείλουμε στους εαυτούς μας να βγάλουμε στην επιφάνεια τον ηγέτη που κρύβουμε μέσα μας (παραποιώντας τα λόγια του Maxwell). Έχει έρθει η ώρα, κάθε ένας ξεχωριστά να στηριχτεί στα πόδια του –με όποιο τρόπο και κόστος– και να αποδείξει πως όντως, προέρχεται από έναν ένδοξο λαό. Η χώρα διαθέτει ορισμένα από τα πλέον φωτεινότερα μυαλά, άτομα μορφωμένα με υπόβαθρο εκπαιδευτικό, πολιτισμικό και πάνω από όλα ανθρώπινο. Κάθε μέρα, βλέπουμε γύρω μας τα άτομα αυτά, να δίνουν μικρές, καθημερινές μάχες επιβίωσης. Αναφέρομαι στις μικρές επιχειρήσεις που αναπτύσσουν μια καινοτόμα ιδέα, τους καλλιτέχνες που η τέχνη τους είναι η ζωή τους, στους ελεύθερους επαγγελματίες που πεισματικά εξακολουθούν να ασκούν το επάγγελμα που αγαπούν κ.ο.κ. Όλοι είναι άνθρωποι με μυαλό, ιδέες, όρεξη που το μόνο που θέλουν είναι να θέσουν σε εφαρμογή… τη ζωή τους! Παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων ευτυχώς ολοένα και πληθαίνουν, οι startups διαδέχονται η μία την άλλη, το επιχειρείν ανθίζει -φυσικά, το μεγαλύτερο ποσοστό δραστηριοτήτων δεν αφορά στην ελληνική αγορά αλλά του εξωτερικού- οι freelance κάνουν τρεις και τέσσερις δουλειές ώστε να ανταποκρίνονται στο σήμερα. Ο όρος «γενιά του καναπέ» είναι τόσο άκομψος και σε πολλές περιπτώσεις άδικος.
Ας σταματήσουμε, λοιπόν, να βρισκόμαστε σε διαρκή αναζήτηση ενός ηγέτη ή μιας ιδεολογίας που ακολουθώντας τη θα μας βγάλει από τη δεδομένη κατάσταση. Ας πιστέψουμε στη δύναμη και τις δυνατότητες που κρύβει μέσα του κάθε ένας από εμάς. Ας στρέψουμε για μια φορά την προσοχή μας στο τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, ας πιστέψουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε. Γιατί ο ηγέτης που τόσο επίμονα αναζητούμε δεν είναι άλλος από εμάς τους ίδιους, όλους εμάς που καθημερινά δίνουμε μικρές μάχες διεκδίκησης για όσα μας αναλογούν, για όσα μας ανήκουν. Οι ιδέες τελείωσαν και το παιχνίδι πάντοτε κερδίζεται στα σημεία.
Γεωργία Αλεξίου
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.