Ναι, η ιδεολογία και το κόμμα μπορεί να ακολουθείται όπως μια θρησκεία. Ναι, ένας πιστός μπορεί να πιστεύει τη γραμμή του κόμματος σαν ευαγγέλιο. Ναι, μπορεί για τους αλλόθρησκους να υπάρχουν πολλές αλήθειες, αλλά για τους πιστούς μια.
Ολα αυτά όμως, που συμβαίνουν με το ΚΚΕ και αναδεικνύονται τις τελευταίες μέρες λόγω του συνεδρίου του, μοιάζουν με έργο σε επανάληψη. Οχι, με τα προηγούμενα 18 συνέδρια, αλλά με κάτι παρεμφερές: τις συνεδριάσεις του Κονκλάβιου με τους καρδινάλιους που ετοιμάζονται να εκλέξουν τον νέο Πάπα.
Τέτοιος αποκρυφισμός και μυστικοπάθεια υπάρχει μόνο στο Βατικανό και στον Περισσό. Μοναδική τους διαφορά είναι ότι στο μικρό κρατίδιο, όσα πρακτικά κρατούνται δεν δημοσιεύονται ποτέ (σε αντίθεση με απειροελάχιστες διαρροές που ανακοινώνονται μετά από πολλά χρόνια σε έντυπα του κομμουνιστικού κόμματος), ενώ τα χαρτιά της ψηφοφορίας καίγονται στη φωτιά που τροφοδοτεί τον περίφημο καπνό που ανακοινώνει τα αποτελέσματα στους πιστούς που περιμένουν καρτερικά απ’ έξω.
Οι όποιες διαφωνίες και διαξιφισμοί μένουν στα κλειδαμπαρωμένα δωμάτια των συσκέψεων, όπως δηλαδή περίπου συμβαίνει και με το Κουμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανακοινώνουν ότι «Ηabemus Papam» ή ότι «εκλέχθηκε ο νέος γραμματέας…» και όλοι όσοι είχαν διαφορετική άποψη ή επιλογή προσώπου αναγκάζονται (αν δεν εκφράσουν δημοσίως τη διαφωνία τους) να υπηρετήσουν τις ιδέες του αρχηγού και να δρουν σαν να μη συνέβη τίποτα. Όλοι μαζί για το κοινό καλό.
Ούτως ή άλλως, αλλάζει τίποτα; Ακόμα και αν τα πρόσωπα διαφοροποιούνται, τα υπόλοιπα (η πολιτική που ακολουθείται δηλαδή) είναι ίδια. Στο Βατικανό θεωρούν τον άσπρο καπνό μετά την εκλογή νέου Πάπα ως μήνυμα χαρμόσυνου γεγονότος.
Αν στον Περισσό είχαν την ίδια τακτική, θα έπρεπε να αφήσουν να βγει από τα τζάκια τους άσπρος καπνός, μόνο όταν υπήρχε αλλαγή πολιτικής και μυαλών. Διότι η απομάκρυνση της νυν γραμματέως του κόμματος από τη θέση της, δεν έχει καμία σημασία, αν αυτός που αναλαμβάνει έχει τις ίδιες ακριβώς ιδέες.
Η περιχαράκωση, η άρνηση διαλόγου, η μονολιθικότητα των απόψεων, η αδυναμία προσαρμογής στις απαιτήσεις της εποχής είναι τα αγκάθια που πληγώνουν το κεφάλι του κομμουνισμού στην Ελλάδα. Αν μάλιστα, συνεχιστούν και ενταθούν σε μια τέτοια εποχή, τότε τα καρφιά πάνω στο σταυρό θα τα βάλουν οι ίδιοι οι σύνεδροι και τα κομματικά στελέχη που έχουν αποφασίσει να υψώσουν τεράστια κάγκελα και να μείνουν εγκλωβισμένοι μέσα στα στενά όρια του Περισσού. Ο κόσμος που ανεβαίνει στο όρος για να παρακολουθήσει το τελευταίο… μαρτύριο είναι συνεχώς λιγότερος, κάτι που προφανώς σημαίνει ότι μόνο αν διαφοροποιηθεί η πολιτική του… Ποντίου Πιλάτου («δεν είδα, δεν άκουσα, δεν ξέρω, βγάλτε τα πέρα μόνοι σας με τον καπιταλισμό που διαλέξατε»), μπορεί να αναβληθεί η σταύρωση.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.