Μετά την αναφορά στη Χάποελ Τελ Αβίβ, τη Λιβόρνο, τη Ράγιο Βαγιεκάνο, τη Μπεσίκτας, τη Μαρσέιγ και την Αταλάντα, ήρθε η ώρα για ένα πέρασμα από τη Γερμανία και το Αμβούργο. Εκεί, που κόντρα στο «καθώς πρέπει» στυλ της παραδοσιακής δύναμης της πόλης, την HSV, την ομάδα που γνωρίζουμε στην Ελλάδα ως Αμβούργο, βρίσκεται μια «καλτ» ομάδα με πολύχρωμη κερκίδα.
Είναι αυτή της Ζανκτ Πάουλι, μιας εκ των πλέον αντισυστημικών ομάδων της Ευρώπης, με οπαδούς οι οποίοι συστήνονται ως αντιφασίστες, ενάντιοι στην ομοφοβία και τον ρατσισμό και αλληλέγγυοι στα θύματα τους.
Η ομάδα «αναπνέει» στην συνοικία «Sankt Pauli», μια underground και κακόφημη περιοχή του Αμβούργου, όπου οι οίκοι ανοχής, τα μπαρ και οι ντισκοτέκ περισσεύουν. Ιδρύθηκε το 1910 και έχει έδρα το θρυλικό Millerntor- Stadion. Είναι η μοναδική ομάδα στον κόσμο που έχει ως χρώμα στην εμφάνιση της το καφέ, αν και δεν είναι αυτό το μόνο στοιχείο που την κάνει να ξεχωρίζει. Οι οπαδοί της είναι στην τεράστια πλειοψηφία τους αριστεροί, αναρχικοί και γενικότερα ακτιβιστές, στηρίζοντας μια ξεχωριστή κουλτούρα σε σχέση με αυτή των υπόλοιπων επαγγελματικών ομάδων της Γερμανίας και, κυρίως, διαφορετική από αυτή του αντίπαλου δέοντος της πόλης του Αμβούργου και της ομώνυμης ομάδας, που υποστηρίζουν κυρίως τα συντηρητικά κομμάτια της τοπικής κοινωνίας, αλλά και της Χάνσα Ροστόκ που φιλοξενεί στην κερκίδα της πλήθος ακροδεξιών και νεοναζί.
Η Ζάνκτ Πάουλι είναι η πρώτη ομάδα που απαγόρευσε εθνικιστικά/φασιστικά λάβαρα στο γήπεδό της και συνδέει το ποδόσφαιρο με την κοινωνία αλλά και τα κινήματα, μέσα από τα οποία εκφράζεται. Στο καταστατικό του συλλόγου μάλιστα αναγράφεται πως στο γήπεδο απαγορεύεται κάθε μορφή εκδήλωσης εναντίον ανθρώπων διαφορετικού χρώματος, εναλλακτικών πεποιθήσεων και ποικίλων σεξουαλικών προτιμήσεων.
Μετρούν πάνω από 100 αναγνωρισμένα κλαμπ φίλων της ομάδας σε όλο τον κόσμο, μετρώντας μάλιστα πολλές γυναίκες. Πολλές φορές τα εισιτήρια των αγώνων ξεπουλάνε στο 29.000 θέσεων γήπεδο της ομάδας, ενώ οι οπαδοί διέπονται από μια πανκ – κουλτούρα και οπωσδήποτε αντι – δεξιά και αντιφασιστική. Ενάντια σε κάθε μορφή εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου, πιστοί σε μια «αγνή» παραδοσιακή εποχή που φαίνεται να έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, αντέδρασαν στην απόφαση της διοίκησης να εκσυγχρονίσει τις υποδομές του γηπέδου της ομάδας.
Τι θα μπορούσε, με λίγα λόγια, να πει κανείς πως πρεσβεύει η Ζάνκτ Πάουλι; Ο πρόεδρος της, Κόρνι Λίτμαν, μιλώντας για τη φιλοσοφία που διέπει τους εμπλεκόμενους με το σύλλογο, αναφέρει: «Η ομάδα αυτή είναι ένα συναίσθημα ζωής που ξεπερνά κατά πολύ το ποδόσφαιρο. Αντιπροσωπεύει τον διαφορετικό, τον αντιφασίστα, τον αντιρατσιστή, τον αγώνα, τους αουτσάιντερ. Ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον μύθο της». Συνεχίζοντας : «Όποιος σύλλογος ισχυρίζεται ότι δεν τον αφορά η αχαλίνωτη εμπορευματοποίηση ψεύδεται ασύστολα. Υπάρχει όμως και ο παράγοντας ανθεκτικότητα. Δεν θα δεχθούμε ποτέ ως σπόνσορα μια επιχείρηση παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από πυρηνική ενέργεια. Θα ήταν μια ανθυγιεινή συνεργασία». Ο γενικός διευθυντής της ομάδας, Κρίστιαν Μπένιχ, έχει δηλώσει στο παρελθόν με υπερηφάνεια πως «ο Αμπράμοβιτς δεν θα γινόταν πρόεδρος εδώ! Θα έπρεπε να τον προτείνει το εποπτικό συμβούλιο του συλλόγου και να τον εκλέξουν τα 6.700 μέλη. Θεωρώ ένα εξάρι στο Λόττο πιο πιθανό!».
Όμως και η φιλοσοφία των παικτών κινείται στο ίδιο μήκος κύματος. Ο αρχηγός της ομάδας, Φάμπιο Μορένα, έχει πει πως «Οι φίλαθλοί μας δεν περιμένουν να παίξουμε σαν τη Βραζιλία. Ενθουσιάζονται, όταν για 90 λεπτά τα δίνουμε όλα. Είναι λαϊκό άθλημα το ποδόσφαιρο. Οι σύλλογοι δεν πρέπει να ξεχνούν τους απλούς φιλάθλους που θέλουν στο ημίχρονο να φάνε ένα λουκάνικο και να πιούν ένα αναψυκτικό. Δεν πρέπει να εξαρτώνται από σπόνσορες και από πλούσιους που μπορούν να αγοράζουν ή να νοικιάζουν σουίτες στα γήπεδα».
Από τη δεκαετία του ’80, όταν ο τερματοφύλακας της ομάδας, Φόλκερ Ίπιγκ, έμενε σε κατάληψη ενώ για 6 μήνες παράτησε το ποδόσφαιρο για να προσφέρει εθελοντική εργασία στη Νικαράγουα που μαινόταν εμφύλιος πόλεμος, μέχρι και σήμερα, η Ζανκτ Πάουλι πρεσβεύει το διαφορετικό. Έχοντας ακούσει ολόκληρες ιστορίες ή απλά δυο κουβέντες, γνωρίζοντας ή όχι πως εδρεύει στο Αμβούργο, αγνοώντας λεπτομέρειες για την αγωνιστική της κατάσταση, έχει καθιερωθεί στη συνείδηση των οπαδών ως μια ομάδα με κουλτούρα διαφορετική από την κυρίαρχη. Αυτό την κάνει να ξεχωρίζει ακόμη και στην εποχή του σύγχρονου και «τρισκατάρατου» για πολλούς σύγχρονου ποδοσφαίρου. Στο Μίλερντορ Στάντιον μπορείς να πιείς μια μπύρα, να φωνάξεις αντιρατσιστικά συνθήματα και να νιώσεις αλληλέγγυος με τους αδύναμους. Χωράνε κι αυτά στην κερκίδα της Ζανκτ Πάουλι, δίπλα στους πανηγυρισμούς για τα γκολ και τις επιτυχίες της ομάδας!
Πηγές:
roadstory.gr/
bettiresias.blogspot.gr/
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.