Ούτε έναν, ούτε δύο. Τρεις παίκτες είδε ο Αντρέα Τρινκιέρι να τίθενται εκτός αποστολής εν όψει του Ευρωμπάσκετ κι ο Τύπος έστησε μεμιάς στον τοίχο τους “προδότες”. Στην πυρά ο Καλάθης που προτίμησε να ψάξει την τύχη του στο ΝΒΑ, το ίδιο ο Κουφός που επιζητά την καθιέρωση, το ίδιο κι ο Σόφο που βγήκε νοκ άουτ για ένα… τράβηγμα.
Στην πυρά από ποιους όμως;
Δύσκολο να το χωρίσεις σε μια κατηγορία. Υπάρχουν για παράδειγμα οι ρομαντικοί, εκείνοι που γουστάρουν να βλέπουν ξανά και ξανά το έπος του ΄87, το τρίποντο του Διαμαντίδη με τους Γάλλους, τη νίκη σε βάρος των Η.Π.Α. του Λε Μπρον. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι, που δακτυλοδεικνύουν με την πρώτη ευκαιρία, ακόμα κι αν χρειαστεί να σκάψουν τον λάκκο αυτών που προσκυνούσαν. Έτσι έμαθαν τη δουλειά, έτσι την κάνουν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Ωστόσο, η αλήθεια δεν έχει μόνο αποτέλεσμα· έχει και αιτίες.
Οι απουσίες της Ελλάδας δεν μπορούν να εξεταστούν χωριστά από το μεγάλο κύμα απόντων που παρατηρείται σε όλα τ’ αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα. Πρέπει να εξεταστεί ως ένα συνολικό φαινόμενο.Το ζητούμενο λοιπόν, δεν είναι να δούμε ποιος αγαπά και ποιος όχι τη μαμά-πατρίδα. Το βασικό πρόβλημα είναι πρακτικό κι έγκειται σε μεγάλο βαθμό στη συχνότητα που εναλλάσσονται oι διεθνείς διοργανώσεις.
Εν αντιθέσει με το ποδόσφαιρο που έχουμε κάθε τέσσερα χρόνια το Euro και το Μουντιάλ, στο μπάσκετ το αντίστοιχο διάστημα είναι τα δύο χρόνια. Άρα μια ενδεικτική τετραετία για έναν παίκτη του ΝΒΑ είναι: σεζόν με 82 ή και περισσότερα παιχνίδια αν η ομάδα παίξει πλέι οφ, Ευρωμπάσκετ, σεζόν, Μουντομπάσκετ. Για έναν παίκτη σε μεγάλο ευρωπαϊκό κλάμπ: σεζόν που σπάει σε τρεις διοργανώσεις (Πρωτάθλημα, Κύπελλο κι Ευρωλίγκα), Ευρωμπάσκετ, σεζόν, Μουντομπάσκετ.
Με άλλα λόγια δεν υπάρχει ούτε ΈΝΑ καλοκαίρι ελεύθερο.
Μη ξεχνάμε ότι ο βασικότερος λόγος που ο Διαμαντίδης σταμάτησε από την Εθνική, ήταν γιατί ήθελε να παίζει ακόμα μπάσκετ μετά τα 30 του σε υψηλό επίπεδο. Ήξερε πως δεν θ’ άντεχε το κορμί του αιωνίως και αποφάσισε ώριμα, γνωρίζοντας πως σε πολλούς δεν θ’ άρεσε η απόφασή του, να αποσυρθεί.
Δεν είναι όμως μόνο ζήτημα ξεκούρασης. Ο αθλητισμός είναι επαγγελματικός. Δεν είμαστε στην εποχή που το ‘κανε ο καθένας για τη ψυχή της μάνας του.
Όλο και περισσότεροι είτε προτιμούν ν’ αποφύγουν το ρίσκο πιθανού τραυματισμού, ιδίως όταν αγωνίζονται στο ΝΒΑ, είτε δεν έχουν βρει ομάδα μέχρι να ξεκινήσουν τα ματς. Ο Καλάθης ορθώς πάει και διεκδικεί ένα καλό συμβόλαιο στο ΝΒΑ. Μ’ εξαίρεση τον μοναδικό κι αξέχαστο Ντάριλ Μίντλετον (στα 46 του παίζει ακόμα), όλοι οι υπόλοιποι παίκτες παγκοσμίως, ξέρουν ότι μπορούν να αγωνίζονται μέχρι τα 35-36 στην ΚΑΛΥΤΕΡΗ, άρα χρειάζονται 3-4 καλές συμφωνίες τουλάχιστον.
Δεν το κάνει βέβαια μόνο για τα φράγκα. Θα μπορούσε να κάτσει στο παχυλό συμβόλαιο που έχει με τη Λοκομοτίβ. Θεωρεί ότι χρωστά στον εαυτό του να βρίσκεται ανάμεσα στους καλύτερους και να εκπληρώσει ένα όνειρο που ‘χει από πιτσιρικάς, όταν ακόμα έπαιζε στα αμερικανικά κολλέγια. Ανάλογο το παράδειγμα και του Ρώσου Μοζγκόφ, που είπε ξεκάθαρα “δεν θέλω να είμαι άλλο παγκίτης”, αρνήθηκε το εθνικό προσκλητήριο κι ετοιμάζεται πυρετωδώς για να πρωταγωνιστήσει με τους Νάγκετς.
Πέρα λοιπόν, από την λογική που παράγει “προδότες”, υπάρχει μια δεδομένη πραγματικότητα που λέει το εξής: Για να γίνει το Ευρωμπάσκετ και κάθε διεθνής διοργάνωση πόλος έλξης των μεγαλύτερων σταρ, χρειάζονται κίνητρο, διαμόρφωση νέας ατζέντας σε συνάρτηση με τα εθνικά πρωταθλήματα και τις συλλογικές διοργανώσεις και το κυριότερο, συναίσθηση της κατάστασης. Με άλλα λόγια, ζητείται ρεαλισμός.
Εξαπολύοντας μύδρους σε όσους δεν βρίσκονται στα κέντρα αποφάσεων, δεν δίνεται η παραμικρή λύση, οξύνεται το πρόβλημα και απομακρύνεται η προσοχή από την ουσία του ζητήματος…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.