16. 21. 14. 23. 14.
Τί σημαίνουν αυτοί οι αριθμοί; Τα… σημεία κλειδιά του 16ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπως τα είχαμε αναλύσει στο α’ μέρος, όπου παρουσιάσαμε συνοπτικά τα highlights του. Παρ’ όλα αυτά, η παρουσίαση δεν θα μπορούσε να είναι ολοκληρωμένη χωρίς τη ματιά των ανθρώπων που βρίσκονται εκεί, σε κάθε φεστιβάλ, είτε περιμένοντας στην ουρά, είτε «τρέχοντας» για να υπάρχει ο λόγος ύπαρξης της ουράς.
Έτσι, το 3pointmagazine συνομίλησε με δυο κοπέλες που δηλώνουν ανελλιπώς παρών στο φεστιβάλ, με την κάθε μια να το βιώνει με το δικό της τρόπο, αλλά και μαζί, μέσω της ομάδας «ΖΩ», ή πιο ολοκληρωμένα «ΖΩ Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης». Μέσω της ομάδας αυτής, την οποία μπορεί κανείς να βρει στο Facebook, «μοιραζόμαστε την εμπειρία μας από το Φεστιβάλ, ανταλλάσσουμε σχόλια, σκέψεις, κριτικές, προτάσεις» όπως μας λέει η Χριστίνα Σακαλή, πιστή ακόλουθος του φεστιβάλ από… πάντα.
Μιλώντας για πιστούς ακόλουθους, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην Ελένη Λουαράση, η οποία δηλώνει παρών στο φεστιβάλ από το 1998, έτος της γέννησης του. Τι ήταν αυτό που την έκανε να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στη διοργάνωση αυτή; Η αγάπη της για την 7η τέχνη και η μοναδικότητα της κινηματογραφικής γλώσσας ως αγγελιοφόρος, όπως μας εξομολογείται, δανειζόμενη μάλιστα τα λόγια του Πήτερ Γουιντόνικ*, πως «Ο ρόλος του ντοκιμαντέρ είναι να αποτελεί την ανήσυχη συνείδηση της εποχής μας».
Όσον αφορά τη Χριστίνα, η αγάπη της για το Φεστιβάλ ήρθε μάλλον ως φυσική εξέλιξη, με μητέρα σινεφίλ, η οποία «τώρα που είναι στη σύνταξη και έχει χρόνο βλέπει περισσότερες ταινίες από μένα σε μία μέρα»! Η ιδιαίτερη αδυναμία της στο ντοκιμαντέρ οφείλεται στο ότι «ανοίγει τα μάτια σου στον κόσμο, σε μεταφέρει σε χώρες και σου μεταδίδει εμπειρίες εντελώς άγνωστες με πολύ άμεσο και δυνατό τρόπο, μέσω της εικόνας και της μουσικής».
Πέραν του… κινηματογραφικού κομματιού, η Ελένη και η Χριστίνα δραστηριοποιούνται και σε άλλες οργανώσεις και εκδηλώσεις της πόλης, όπως η Διεθνής Γυμνή Ποδηλατοδρομία, το Ποδηλατικό Καρναβάλι, οι Πράσινες Διαδρομές (Greenways) και άλλες κινήσεις που κρατούν ζωντανή και όμορφη την πόλη, απευθυνόμενες φυσικά τόσο σε Θεσσαλονικείς, όσο και σε ένα ευρύτερο φάσμα κοινού.
Οι κινήσεις αυτές αγκαλιάζονται από τον κόσμο όλο και περισσότερο, με την Ελένη να μας λέει σχετικά πως «χαίρομαι με την αυξανόμενη παρουσία του κόσμου στις διοργανώσεις που ανέφερα παραπάνω, κι όταν σταματώ για λίγο το πόστο που έχω αναλάβει, για να παρατηρήσω εάν ο κόσμος χαμογελάει, χορεύει και γενικότερα περνάει καλά, αισθάνομαι εξαιρετικά, οπότε έτσι γεμίζω ενέργεια ώστε να βρίσκομαι σε κίνηση»!
Η Ελένη Λουαράση.
Στην «άλλη πλευρά» βρίσκουμε τη Χριστίνα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το Φεστιβάλ, και την απάντηση της για τα συναισθήματα που υπάρχουν όταν τελειώνει η διοργάνωση: «Σίγουρα υπάρχει μια κούραση από το δεκαήμερο τρέξιμο σε ουρές, ταμεία και αίθουσες, αλλά νιώθεις γεμάτος με εικόνες και εμπειρίες, οπότε σίγουρα υπάρχει μια συγκίνηση και μια χαρά για όσα είχες την ευκαιρία να ζήσεις κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ. Επίσης υπάρχει και μια μικρή απογοήτευση που το Φεστιβάλ τελειώνει και πρέπει να γυρίσεις στην καθημερινότητα».
Η τελευταία πρόταση μας οδήγησε στο συμπέρασμα πως το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ (και Κινηματογράφου κατ’ επέκταση) είναι τα Χριστούγεννα των σινεφίλ, καθώς όπως τόνισε η Χριστίνα, περιμένουν τα δύο αυτά δεκαήμερα όλο το χρόνο, ειδικότερα οι φανατικοί του κινηματογράφου, μεταξύ των οποίων βρίσκει κανείς τα μέλη της ομάδας «ΖΩ». Ιδιαίτερα για τα μέλη της ομάδας, είναι ιδιαίτερα σημαντικές οι συζητήσεις με φίλους του Φεστιβάλ που είναι «εκτός ομάδος».
Δεν θα μπορούσε να λείπει η αναφορά στο… δημιουργό του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Θεσσαλονίκης, Γιάννη Ζαχόπουλο, με τον οποίο, όπως μας είπε η Ελένη, μοιράζονται με την ίδια μοναδικότητα την αγάπη τους για το καλό φιλμ. Αυτή η κοινή μοναδικότητα(;) ήταν που οδήγησε την Ελένη στα «ενδότερα» του Φεστιβάλ.
Ως επίλογο, δεν θα μπορούσαμε παρά να κρατήσουμε δυο λόγια της Χριστίνας και μια ευχή για καλή αντάμωση και καλές προβολές: «Είναι μια υπέροχη εμπειρία, να το παρακολουθείς (το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ) και να το μοιράζεσαι με τον υπόλοιπο κόσμο. Στο ΦΝΘ έχουμε την ευκαιρία να δούμε εξαιρετικά ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ και αυτό σου δίνει το ερέθισμα για σκέψη και συζήτηση με φίλους και με τους υπόλοιπους θαυμαστές του Φεστιβάλ»!
*Στα πλαίσια του φετινού φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί αφιέρωμα στον Πήτερ Γουιντόνικ, δημιουργού πολλών γνωστών ντοκιμαντέρ και φίλου της διοργάνωσης.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.