Δυο πιτσιρικάδες με σακίδιο σχολείου τσεκάρουν τις νέες κυκλοφορίες. Λίγο πιο δίπλα στεκόμαστε με τον Φώτη Ανδρικόπουλο, εντυπωσιασμένοι από το επιβλητικό, όσα χρόνια κι αν περάσουν από τον πρώτο τους δίσκο, λογότυπο των Beatles. Βρισκόμαστε στο υπόγειo του Music Corner. Aνανεωμένο, με κλασσικούς δίσκους όπως το Clandestino του Manu Chao, αλλά και άλμπουμ από νέα ελληνικά ροκ σχήματα, άσημα, αλλά όχι άσχημα στον ήχο τους, έχοντας αξιοζήλευτες παραγωγές. Το Μusic Corner, η μουσική γωνιά του κέντρου, Εμμ. Μπενάκη και Πανεπιστήμιου, αντέχει ακόμα. Είδε να κλείνουν δισκοπωλεία σαν αυτό, ακόμα κι αλυσίδες όπως τα Metropolis, αναγκάστηκε και το ίδιο ν’ αλλάξει στέγη, αλλά στέκει ακόμα και έχει φανατικούς πελάτες.
Στο Περιστέρι, τη γειτονιά του Φώτη δυστυχώς δεν απέμεινε κανένα, εξ’ ου και το ραντεβού στο κέντρο. «Μόνο το Public έχει μείνει, που εντάξει δεν σου δίνει την αίσθηση δισκάδικου». Τα υπόλοιπα «φαγώθηκαν» από την κρίση.
Παρότι παιδί του ίντερνετ, αγάπησε το βινύλιο. «Ο πατέρας μου είχε μεγάλη δισκοθήκη. Βeatles, Doors, το συγκρότημα του Knopfler, πώς λεγόταν να δεις;». «Dire Straits», του απαντώ και θυμάμαι το μεγάλο «Money for nothing».
Oι δισκοθήκες των πατεράδων όπως φαίνεται μοιάζουν. Και με πρώτα ακούσματα τις δικές τους επιλογές, χτίσαμε τις δικές μας δισκοθήκες. «Πρέπει να ‘χω 2.000 δίσκους», μου κάνει ο Φώτης. Ασύλληπτο νούμερο για όσους γεννήθηκαν στην εποχή των mp3, αλλά απόλυτα νορμάλ για παλιότερες γενιές κι όσους γουστάρουν ακόμα την ιεροτελεστία του δισκοπωλείου.
Συνήθως η μύηση στο βινύλιο γίνεται από τους παλιότερους στους νεότερους. Το βινύλιο όμως γίνεται ξανά “in” χωρίς να παίζουν τόσο ρόλο οι μεγάλοι. Ο Κώστας, που έχει αναλάβει το υπόγειο του Music Corner περιγράφει μια εικόνα, που μάλλον εκπλήσσει ευχάριστα. «Υπάρχουν πολλοί νέοι που αγοράζουν δίσκους. Ακόμα και πρωτάρηδες που ρωτάνε πού μπορούν ν’ αγοράσουν πικάπ. Υπάρχει στροφή στο βινύλιο και φαίνεται και από το γεγονός ότι οι δισκογραφικές κάνουν διάφορα τρικ. Συχνά βλέπεις ας πούμε ότι το βινύλιο πάει πακέτο με το cd».
Το τελευταίο τραγούδι του Φώτη Ανδρικόπουλου κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες. «Άκου το τραγούδι», λέγεται κι είναι αυτό ακριβώς. «Θέλαμε μια απλή μπαλάντα, ν΄ ακούγεται ο στίχος καθαρά», μου λέει και δείχνει το 45άρι βινύλιο. Ένα από τα «γεροντοπείσματα», έκδοση 8 δίσκων με τραγούδια των Δημήτρη Καρρά και Νίκου Γύρα και σκίτσα του Κώστα Παντούλα. «Ήταν όνειρο να τραγουδήσω μαζί με τον Βασίλη», λέει για τη συνεργασία του με τον βασιλιά της ροκ, το παιδί με τη μεγάλη μύτη και αιώνιο έφηβο Παπακωνσταντίνου. Ένα όνειρο που στ’ αυτιά μας ηχεί εξίσου, δίχως υπερβολή, ονειρικά και έχει τσιμπήσει μπόλικα views στο youtube.
O καφές του Φώτη τελειώνει. Είδαμε κάποια cd της Diana Krall, ακούσαμε κι αρκετές ελληνικές αγγλόφωνες μπάντες, την ώρα που τις «τέσταρε» ο Κώστας. «Εδώ έχω μια λίστα (μας δείχνει ένα cd μ’ ένα χαρτί πάνω γεμάτο ονόματα από μπάντες) και θα διαλέξω ποια θα φέρουμε». Ο καφές τελείωσε, άλλη μια μουσική κουβέντα και δισκοβόλτα επίσης. Η μέρα μας όμως ξεκινούσε όμορφα. Έπεσαν πολλές προτάσεις στο τραπέζι για νέα «κολλήματα» κι είμαι σίγουρος ότι μελλοντικά θα αξιοποιηθούν. Χαιρετηθήκαμε, είπαμε να ειδωθούμε για κάποιο καφέ στα Εξάρχεια.
Και λίγα λόγια για το Music Corner. Στο Music Corner έχουν καταφέρει να έχουν ποικιλία, ποσότητα και αισθητική. Βρίσκεις από βυζαντινή μουσική μέχρι Madonna. Η μεταφορά των «ξένων» στο υπόγειο δίνει αίσθηση παλιού δισκάδικου και αέρα 20 χρόνων πίσω. Το δικό μου διαμάντι πάντως το βρήκα πάνω. Ένα βιβλίο για τον Παύλο Σιδηρόπουλο, εκδόσεις: Οδός Πάνος. Στιγμές του Πρίγκιπα ήδη βολτάρουν στις δικές μου σκέψεις, κάνοντας συγκρίσεις του τότε και του τώρα. Πλουσιότερες οι δισκοθήκες, αλλά αξίζει για τέτοια βιβλία να γίνονται πλουσιότερες και οι βιβλιοθήκες μας και πιο βαριές οι τσάντες μας!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.