Η πόλη των εφτά λόφων, της σαρδέλας και του μπακαλιάρου. Ίσως μία από τις καλύτερες αλλά και ομορφότερες πόλεις για να περάσει κάποιος το Erasmus του, η οποία κρύβει, όπως και κάθε άλλη πόλη άλλωστε περίεργες ιστορίες.
Oι Harry Potter της Λισαβόνας
Νέοι με μαύρες κάπες και επίσημο ντύσιμο κάνουν βόλτες στους δρόμους της Λισαβόνας, πηγαίνουν για ψώνια, βγαίνουν το βράδυ για ποτό χωρίς να αποχωρίζονται στιγμή αυτή την τόσο περίεργη αμφίεση τους. Στην αρχή τους περνάς για ημίτρελους Πορτογάλους, αλλά είναι αδύνατον όλη η χώρα να είναι γεμάτη από περίεργους απομιμητές του Harry Potter.
Oι στολές αυτές λοιπόν αποτελούν ένα μέρος της φοιτητικής παράδοσης «praxe», η οποία γεννήθηκε στην πανεπιστημιούπολη Coimbra της Πορτογαλίας τον 14ο αιώνα. Σύμφωνα με αυτήν, οι πρωτοετείς Πορτογάλοι πρέπει να περάσουν από κάποιες δοκιμασίες που ορίζονται από τους μεγαλύτερους φοιτητές, ώστε να μυηθούν με επιτυχία στο πανεπιστήμιο. Τους βλέπεις σε κεντρικές πλατείες να κάνουν push-ups, ακούς ιστορίες για αυγά, αλεύρι και άλλα καψώνια και όταν συζητάς μαζί τους, σου εξηγούν με ένα τεράστιο χαμόγελο ότι όλα αυτά γίνονται με τη θέλησή τους και αποτελούν ένα τεράστιο έθιμο της χώρας τους.
Όλο αυτό σου θυμίζει κάτι από ελληνικό στρατό μέχρι που συζητάς με αρκετούς «υπεύθυνους» για την μύηση των πρωτοετών και καταλαβαίνεις με την μία γιατί οι περισσότεροι νεαροί Πορτογάλοι είναι τόσο λάτρεις της παράδοσης και των εθίμων τους. «Οι πρωτοετείς πρέπει να ακολουθούν αυτά που τους λέμε εμείς, τους μαθαίνουμε πώς να σκέφτονται και πώς να πράττουν στο Πανεπιστήμιο και αν κάποιος δεν συμμορφωθεί με τους κανόνες, διώχνεται», μου λέει ένας από τους μεγαλύτερους. «Οι πρωτοετείς πρέπει να διαβάσουν βιβλία και να διαμορφώνουν μόνοι τους τον τρόπο σκέψης τους» του απαντάω, έχοντας χάσει μέρος την υπομονή μου και την πίστη μου στη νέα γενιά. Τα λόγια μου πέφτουν στο κενό.
Η J.K. Rowling, συγγραφέας των βιβλίων του Harry Potter, είχε εμπνευστεί τις σχολικές στολές των ηρώων της από αυτό το έθιμο καθώς κατά τη διάρκεια συγγραφής των πρώτων βιβλίων της σειράς βρισκόταν στο Πόρτο.
Το ελληνικό εστιατόριο
Σχεδόν θαμμένο σε ένα στενάκι τoυ Αrroios, δεν θα το είχα ανακαλύψει ποτέ αν δεν μου τραβούσε την προσοχή μία τεράστια ελληνική σημαία που κοσμούσε το τοίχο του, δίπλα από την επιγραφή «Santorini Café». «Επιτέλους, θα πιω κανονικό φραπέ», σκέφτομαι από μέσα μου και πηγαίνω άλλες δύο φορές μέχρι να το πετύχω ανοικτό. Οι ιδιοκτήτες του δεν είναι Έλληνες, αλλά δύο μεσήλικοι Πορτογάλοι που μαθαίνουν ελληνικά και είχαν ενθουσιαστεί με την ελληνική κουζίνα, όταν είχαν επισκεφθεί τη χώρα παλιότερα. Η μπλε και άσπρη φορτωμένη του διακόσμηση, η ψητή φέτα αντί για σαγανάκι και η μουσική από κάποιο fame story που ακουγόταν όσο τρώγαμε με έκανε να χάσω κάθε ελπίδα ότι θα καταφέρω να φάω ένα καλό κομμάτι μουσακά κατά τη διάρκεια των 6 μηνών του Erasmus μου.
Η «κόντρα» με τους Ισπανούς
Οι δύο χώρες μοιράζονται τόσα πολλά που σου φαίνεται σχεδόν απίθανο να υπάρχει κάποια κόντρα μεταξύ τους. Η κόντρα αυτή όμως φαίνεται να διατηρείται μόνο από τη μία πλευρά, αυτή των Πορτογάλων και όλα ξεκινάνε από την παρόμοια αλλά εντέλει τόσο διαφορετική γλώσσα τους.
Ενώ οι Πορτογάλοι λοιπόν είναι σε θέση, ή τουλάχιστον προσπαθούν να καταλάβουν τα Ισπανικά, οι Ισπανοί δεν μπορούν να καταλάβουν τα Πορτογαλικά. «Δεν μπορούν να καταλάβουν τη γλώσσα μας γιατί δεν προσπαθούν αρκετά, ενώ εμείς προσπαθούμε να καταλάβουμε τη δικιά τους» είναι το επιχείρημα των περισσότερων Πορτογάλων όταν τους ρωτάω γιατί δημιουργείται μία περίεργη γκριμάτσα στο πρόσωπό τους όταν τους αναφέρω την Ισπανία. «Μας ζηλεύουν γιατί είμαστε ομορφότεροι και στο τέλος κερδίζουμε εμείς τα κορίτσια», μου λέει ένας Ισπανός αστειευόμενος.
Το παράπονο των Πορτογάλων είναι ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που νομίζουν ότι η Πορτογαλία είναι μέρος της Ισπανίας, ενώ δεν φάνηκαν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι όταν στο τελικό του Champions League στη Λισαβόνα αγωνίστηκαν δύο ισπανικές ομάδες.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.