Σε παραγωγή του Phil Spector, και με συμμετοχές από τον George Harrison, τον αλλοτινό συνεργάτη των Beatles (σε θέματα μουσικής αλλά και εικαστικής φύσεως) Klaus Voormann, αλλά και γνωστούς, ικανότατους μουσικούς όπως ο Nicky Hopkins, ο Jim Keltner, ο King Curtis κ.ά., το Imagine, ο δεύτερος σόλο δίσκος του John Lennon κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ σαν σήμερα, πριν από 45 χρόνια (στην Αγγλία θα κυκλοφορούσε σχεδόν ένα μήνα αργότερα, στις 8 Οκτωβρίου 1971, παραμονή των τριακοστών πρώτων γενεθλίων του καλλιτέχνη).
Ο ίδιος ο Lennon είχε πει το ομότιτλο κομμάτι πως μιλά «κατά των θρησκειών, κατά του εθνικισμού, κατά των συμβάσεων, κατά του καπιταλισμού» αλλά πως έγινε τόσο αποδεκτό λόγω του «ζαχαρένιου» περιτυλίγματός του. Όμως, εκτός από αυτό το πασίγνωστο τραγούδι (που για κάποιους μπορεί να ηχεί πλέον τετριμμένο, αλλά, για τα αυτιά που δεν καταλαβαίνουν από προκαταλήψεις, διατηρεί ακέραια τη δύναμή του), το άλμπουμ περιέχει εννιά ακόμα αξιολογότατες συνθέσεις, που δείχνουν όλη την ερμηνευτική και συνθετική δύναμη του δημιουργού τους:
-Το Crippled Inside, ένα γρήγορο, πιασάρικο honky tonk/country rock κομμάτι, πρόσχαρο μουσικά, αλλά με σκοτεινούς, μέσα στην οξυδέρκειά τους, στίχους.
-Το επίσης εξαιρετικά γνωστό (ειδικά από τη διασκευή των Roxy Music) “Jealous Guy”, που είχε αρχίσει να γράφεται από το 1968 και την τότε επίσκεψη των Beatles στην Ινδία και τον Maharishi Mashesh Yogi.
-Το σύντομο αλλά εθιστικό boogie του It’s Sο Hard, πάλι με αξιοθαύμαστα καίριους στίχους.
-Το – τι άλλο;- αντιπολεμικό I Don’t Wanna Be A Soldier.
-Το έντονα πολιτικοποιημένο Gimme Some Truth, που μιλά ευθέως κατά του τότε Αμερικανού προέδρου Νίξον.
-Το “μπαχ-ικό”, όπως το είχε χαρακτηρίσει κάποτε πολύ εύστοχα ο Φοίβος Δεληβοριάς, Oh My Love.
-Τη μουσικά άψογη, στιχουργικά γεμάτη πικρία έγκληση προς τον αλλοτινό του συνεργάτη, Paul McCartney, How Do You Sleep?
-Το βαθιά μελαγχολικό How?, στο οποίο ο Lennon ανοίγεται με μεγάλη ειλικρίνεια και με τρόπο ουσιαστικό ως προς την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που τον κατατρύχει τη δεδομένη χρονική στιγμή.
-Και το γρήγορο, μελωδικό Oh Yoko!, που είναι χτισμένο πάνω στο χαρακτηριστικό, ερμηνευτικά τέλειο πιάνο του Nicky Hopkins και τα επίσης άψογα φωνητικά του ίδιου του Lennon, καθώς και του παραγωγού Phil Spector.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.