5 λόγοι που ο Τραμπ θα νικήσει, του Μάικλ Μουρ

Ο κινηματογραφιστής Μάικλ Μουρ είναι γνωστός για τα ντοκιμαντέρ του, που ασκούν οξεία κριτική στους Αμερικανούς προέδρους (ειδικά στον Κλίντον και τον Τζορτζ Μπους Τζούνιορ), τον πόλεμο στο Ιράκ, την παγκοσμιοποίηση, τον καπιταλισμό.

Πριν λίγες μέρες ανέβασε στο σάιτ του το παρακάτω κείμενο με τους 5 λόγους που θεωρεί ότι ο Τράμπ θα εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ. Το καυστικό του ύφος και η διεισδυτική του ματιά διαπερνούν όσα θα διαβάσετε. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2008, ο Μάικλ Μουρ ανέβασε την πρώτη ελεύθερη ταινία στο διαδίκτυο, στην οποία παρουσιάζει την προσπάθειά του να πείσει περισσότερους Αμερικανούς να ψηφίσουν στις προεδρικές εκλογές.

Φίλοι και φίλες,

Λυπάμαι που γίνομαι οιωνός κακών ειδήσεων, αλλά το έκανα ευθέως πέρυσι το καλοκαίρι όταν σας είπα ότι ο Ντόναλντ Τράμπ θα είναι ο υποψήφιος πρόεδρος των Ρεπουμπλικανών. Και τώρα θα το κάνω ακόμα χειρότερο. Άσχημα νέα για σας: Ο Donald J. Trump πρόκειται να κερδίσει το Νοέμβρη. Αυτός ο άθλιος, αγνώμων, επικίνδυνος κλόουν μερικής απασχόλησης και αντικοινωνικός ψυχοπαθής πλήρους απασχόλησης πρόκειται να είναι ο επόμενος πρόεδρός μας (των Αμερικανών). Ο πρόεδρος Τράμπ. Εμπρός λοιπόν πείτε τις λέξεις, επειδή θα τις λέτε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια: “ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΡΑΜΠ”.

Ποτέ στη ζωή μου δεν θέλησα να βγω λάθος περισσότερο από όσο θέλω τώρα.

Μπορώ να καταλάβω τι κάνετε αυτή τη στιγμή. Κουνάτε το κεφάλι σας μανιασμένα- “Όχι, Μάικ, αυτό δε θα συμβεί!” Δυστυχώς, ζείτε σε μια φούσκα, που συνοδεύεται από ένα παρακείμενο δωμάτιο όπου εσείς και οι φίλοι σας είστε πεπεισμένοι ότι ο αμερικάνικος λαός δεν πρόκειται να ψηφίσει έναν ηλίθιο για πρόεδρο. Η διάθεσή σας εναλλάσσεται από το να τρομάζετε από αυτόν και να γελάτε μαζί του εξ αιτίας του τελευταίου τρελού του σχολίου ή της ντροπιαστικά ναρκισσιστικής του τάσης απέναντι στα πάντα, γιατί τα πάντα είναι σχετικά με εκείνον. Μετά ακούς τη Χίλαρι και βλέπεις την πρώτη γυναίκα πρόεδρο, κάποια που σέβεται ο κόσμος, κάποια που είναι οξύνους και νοιάζεται για τα παιδιά, που θα συνεχίσει την κληρονομιά του Ομπάμα επειδή αυτό είναι που θέλει ξεκάθαρα ο αμερικάνικος λαός! Ναι! Τέσσερα ακόμη χρόνια από αυτό!

Πρέπει να βγεις αμέσως από αυτή τη φούσκα. Πρέπει να σταματήσεις να ζεις στην άρνηση και να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα που βαθιά μέσα σου γνωρίζεις. Προσπάθησε να ηρεμήσεις τον εαυτό σου με αυτά τα πράγματα- “77% από τους εκλέκτορες είναι γυναίκες, μετανάστες, νέοι ενήλικες κάτω των 35 και ο Trump δεν μπορεί να κερδίσει την πλειοψηφία αυτών!”-ή λογικά- “ο λαός δεν πρόκειται να ψηφίσει για ένα μπούφο ή ενάντια στα συμφέροντά του!”- είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι προσπαθώντας να προστατευτείς από την τραυματική σκέψη. Όπως όταν ακούς ένα δυνατό θόρυβο στο δρόμο και σκέφτεσαι, “Ω! Μάλλον, μόλις έσκασε ένα λάστιχο”, ή “Ουαου! Ποιος παίζει με πυροτεχνήματα;” επειδή δε θες να σκεφτείς ότι μόλις άκουσε κάποιον να σκοτώνεται με όπλο. Είναι ο ίδιος λόγος που όλοι οι τίτλοι των ειδήσεων και οι αναφορές των αυτοπτών μαρτύρων στις 11 Σεπτέμβρη έλεγαν “ένα μικρό αεροπλάνο ξαφνικά έπεσε πάνω στο Εμπορικό Κέντρο του Κόσμου”. Θέλουμε-χρειαζόμαστε να ελπίζουμε το καλύτερο επειδή, ειλικρινά, η ζωή είναι ήδη ένα θέατρο παραλόγου και είναι αρκετά σκληρό να παλεύεις για να τα βγάλεις πέρα από το ένα εκκαθαριστικό σημείωμα στο επόμενο. Δεν αντέχουμε άλλες κακές ειδήσεις. Έτσι η ψυχική μας κατάσταση στρέφεται στην απώθηση όταν πραγματικά συμβαίνει κάτι τρομακτικό. Οι πρώτοι άνθρωποι που οργώθηκαν από το φορτηγό στη Νίκαια, πέρασαν τις τελευταίες στιγμές τους στη Γη γνέφοντας στον οδηγό, που νόμιζαν ότι απλά είχε χάσει τον έλεγχο του φορτηγού του, προσπαθώντας να του πουν ότι είχε βρεθεί στο πεζοδρόμιο: “Πρόσεχε!”, φώναζαν. “Υπάρχουν άνθρωποι στην άκρη του δρόμου!”

Λοιπόν παιδιά, δεν είναι ατύχημα. Συμβαίνει. Και αν πιστεύετε ότι η Χίλαρι Κλίντον πρόκειται να νικήσει τον Τράμπ με δεδομένα και εξυπνάδα και λογική, τότε προφανώς ξεχνάτε τις προκριματικές και κοινοβουλευτικές εκλογές του 1956, όπου 16 Ρεπουμπλικάνοι υποψήφιοι δοκίμασαν αυτό και ότι άλλο στον οποίο μπορούσαν να πετάξουν τον Τραμπ και τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει αυτό το μεγαθήριο. Σχετικά με σήμερα, όπως είναι τα πράγματα, πιστεύω ότι πρόκειται να συμβεί – και προκειμένου να το διαχειριστώ, χρειάζομαι πρώτα να το συνειδητοποιήσετε, και μετά ίσως, απλά ίσως, μπορούμε να βρούμε ένα τρόπο να ξεφύγουμε από το χάος που βρισκόμαστε.

Μη με παρεξηγείτε. ΄Έχω μεγάλη ελπίδα για τη χώρα που ζω. Τα πράγματα είναι καλύτερα. Η αριστερά κέρδισε τους πολιτισμικούς πολέμους. Οι gay και οι λεσβίες μπορούν να παντρεύονται. Η πλειοψηφία των Αμερικανών παίρνει τη δημοκρατική μεριά σχεδόν σε κάθε δημοκοπικό ερώτημα που τίθεται: Ισότιμος μισθός για τις γυναίκες-check. Η έκτρωση πρέπει να είναι νόμιμη-check. Πιο σκληρά περιβαλλοντικά μέτρα-check. Περισσότερος έλεγχος στην οπλοκατοχή- check. Αποποινικοποίηση της κάναβης-check. Τεράστια πρόοδος έχει γίνει- ρωτήστε απλά τους σοσιαλιστές που κέρδισαν 22 πολιτείες αυτό το χρόνο. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό μου ότι αν οι άνθρωποι μπορούσαν να ψηφίζουν από τον καναπέ τους στο σπίτι, με το X-box ή το Playstation, η Χίλαρι θα κέρδιζε θριαμβευτικά.

Αλλά δε δουλεύει έτσι στην Αμερική. Οι άνθρωποι πρέπει να φύγουν από τα σπίτια τους και να περιμένουν στην ουρά για να ψηφίσουν. Και αν, είναι φτωχοί, στις Μαύρες και Ισπανικές γειτονιές, δεν έχουν μόνο μακρύτερη ουρά να περιμένουν, όλα γίνονται ουσιαστικά για να τους αποτρέψουν να διεξάγουν μια ψηφοφορία. Έτσι στις περισσότερες εκλογές είναι δύσκολο έστω για το 50% να πάει στις κάλπες. Εδώ είναι το πρόβλημα για το Νοέμβριο-ποιος πρόκειται να έχει τους πιο κινητοποιημένους, πιο εμπνευσμένους ψηφοφόρους που θα εμφανιστούν να ψηφίσουν; Ξέρετε την απάντηση σε αυτήν την ερώτηση. Ποιος είναι ο υποψήφιος με τους πιο φανατικούς υποστηρικτές; Ποιου οι οπαδοί πρόκειται να σηκωθούν στις 5 το πρωί τη μέρα των εκλογών, γυρνώντας όλα τα εκλογικά κέντρα μέχρι να κλείσει και το τελευταίο, κάνοντας βέβαιο ότι κάθε Tom, Dick και Harry (και Bob και Joe και Billy Bob και Billy Joe και Billy Bob Joe) θα έχει ρίξει το ψηφοδέλτιό του; Σωστά. Αυτό είναι το επίπεδο κινδύνου στο οποίο βρισκόμαστε. Και μην κοροϊδεύετε τους εαυτούς σας- ότι ποσό κι αν καταβάλει η Χίλαρι σε τηλεοπτικές διαφημίσεις, ή αντιμετωπίζοντας τον σε debates ή με τη διαρροή ψήφων Φιλελευθέρων από τον Τραμπ δεν πρόκειται να σταματήσει την πορεία του.

Εδώ είναι 5 λόγοι για τους οποίους ο Τραμπ πρόκειται να κερδίσει:

1. Κεντροδυτικά Μαθηματικά, ή Καλωσορίσατε στη δική μας Rust Belt [1] του Brexit.

Πιστεύω ότι ο Τράμπ πρόκειται να εστιάσει μεγάλο μέρος της προσοχής του στις τέσσερις πολιτείες του Rustbelt- Μίσιγκαν, Οχάιο, Πενσιλβανία και Ουισκόνσιν. Τέσσερις παραδοσιακά Δημοκρατικές πολιτείες – αλλά κάθε μία από αυτές ψηφίζει Ρεπουμπλικάνο κυβερνήτη από το 2010 (μόνο η Πενσιλβανία έχει τελικά ψηφίσει Δημοκρατικό). Στις προκριματικές του Μίσιγκαν το Μάρτιο, περισσότεροι κάτοικοι βγήκαν για να ψηφίσουν Ρεπουμπλικάνους (1.32 εκ.) από ότι Δημοκρατικούς (1.19 εκ.). Ο Τραμπ είναι μπροστά από τη Χίλαρι στις δημοσκοπήσεις στην Πενσιλβανία και πολύ κοντά στο Οχάιο. Πολύ κοντά; Πως μπορεί να είναι η αναμέτρηση τόσο στενή μετά από όσα έχει πει και κάνει ο Τράμπ; Λοιπόν ίσως επειδή είπε (σωστά) ότι η υποστήριξη των Κλίντον στη NAFTA συνέβαλε στην καταστροφή των βιομηχανικών πολιτειών των μέσοδυτικών ΗΠΑ. Ο Τράμπ πρόκειται να σφυροκοπήσει την Κλίντον γι’ αυτό και για την υποστήριξή της στην TPP και τις υπόλοιπες εμπορικές πολιτικές που έχουν μεγαλοπρεπώς καταστρέψει τους ανθρώπους αυτών των τεσσάρων πολιτειών. Όταν ο Τραμπ στεκόταν στη σκιά ενός εργοστασίου της Ford κατά τη διάρκεια των προκριματικών εκλογών του Μίσιγκαν, απειλούσε την επιχείρηση ότι αν πραγματικά προχωρήσει με το σχεδιαζόμενο κλείσιμο του εργοστασίου και την μετεγκατάστασή του στο Μεξικό, θα έθετε ένα φόρο 35% σε κάθε Μεξικανικής κατασκευής αυτοκίνητο που θα επέστρεφε στις ΗΠΑ. Αυτό ακουγόταν σαν μια γλυκιά, γλυκιά μουσική στα αυτιά της εργατικής τάξης του Μίσιγκαν και όταν εκτόξευσε την απειλή του προς την Apple και της είπε ότι θα την ανάγκαζε να σταματήσει να φτιάχνει τα i Phone της στην Κίνα και θα τα έφτιαχνε εδώ στην Αμερική, λοιπόν τότε, καρδιές λιποθύμησαν και ο Τραμπ έφυγε με μια μεγάλη νίκη, που θα έπρεπε να πάει στον κυβερνήτη της διπλανής πόρτας, Τζον Κασίς.

Από την Πράσινη Ακτή ως το Πιτσμπουργκ, αυτό, φίλοι μου, είναι η μέση Αγγλία – κατεστραμμένες, καταθλιπτικές, αγωνιζόμενες, οι καμινάδες σκορπισμένες σε όλη την ύπαιθρο με το σκελετό αυτού που συνηθίζαμε να λέμε μεσαία τάξη. Θυμωμένοι, πικραμένοι εργαζόμενοι (και μη), άνθρωποι που τους είπε ψέματα ο Ρήγκαν και εγκαταλείφθηκαν από τους Δημοκράτες, που εξακολουθούν να προσπαθούν να μιλήσουν καλά, αλλά στην πραγματικότητα απλώς ανυπομονούν να έρθουν σε επαφή ένα λομπίστα της Goldman Sachs που θα τους κόψει μια μεγάλη επιταγή πριν αναχωρήσει από το δωμάτιο. Ότι συνέβη στο Ηνωμένο Βασίλειο με το Brexit πρόκειται να συμβεί και εδώ. Ο Έλμερ Γκάντρι εμφανίζεται σαν να μοιάζει με το Μπόρις Τζόνσον και απλά λέει ό, τι σκατά μπορεί να κατασκευάσει μέχρι να πείσει τις μάζες ότι αυτή είναι η ευκαιρία τους! Να κολλήσει σε ΟΛΟΥΣ αυτούς, όλους όσοι ναυάγησε το αμερικανικό όνειρο τους! Και τώρα ο ξένος, Ντόναλντ Τραμπ, έχει έρθει να καθαρίσει το σπιτικό! Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε μαζί του! Δεν χρειάζεται καν να τον συμπαθούμε! Αυτός είναι η προσωπική σας μολότοφ, που θα πέσει ακριβώς στο κέντρο των καθαρμάτων, που σας το έκαναν αυτό! ΣΤΕΙΛΕ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ! Ο ΤΡΑΜΠ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΣΟΥ!

Και εδώ μπαίνουν τα μαθηματικά. Το 2012, ο Μιτ Ρομνι έχασε για 64 ψήφους. Προσθέστε σε αυτές τις ψήφους του Μίσιγκαν, του Οχάιο, της Πενσιλβανία και του Ουισκόνσιν. Είναι 64. Ότι χρειάζεται ο Τραμπ για να νικήσει είναι να πάρει, όπως αναμένεται, τη λωρίδα των παραδοσιακά κόκκινων κρατών από το Άινταχο στη Γεωργία (πολιτείες που ποτέ δεν θα ψηφίσουν τη Χίλαρι Κλίντον), και στη συνέχεια θα χρειάζεται απλά αυτά τα τέσσερα μέλη της Rustbelt. Δεν χρειάζεται τη Φλόριντα. Δεν χρειάζεται το Κολοράντο ή τη Βιρτζίνια. Απλά το Μίσιγκαν, το Οχάιο, την Πενσιλβανία και το Ουισκόνσιν. Και αυτό θα τον φέρει στην κορυφή. Αυτό θα συμβεί το Νοέμβριο.

2. Η έσχατη στάση του Θυμωμένου Λευκού Άνδρα

Τα 240 έτη ανδροκρατίας των ΗΠΑ φτάνουν στο τέλος τους. Μια γυναίκα είναι έτοιμη να αναλάβει τη διοίκηση! Πως συνέβη αυτό;! Μπροστά στα μάτια μας! Υπήρχαν προειδοποιητικά σημάδια, αλλά τα αγνοήσαμε. Ο Νίξον, ο προδότης του φύλου του, επιβάλλοντας τους τίτλους ΙΧ, τον κανόνα που αναφέρει ότι τα κορίτσια στο σχολείο θα πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες στον αθλητισμό. Στη συνέχεια, τις άφησαν να πετούν εμπορικά αεροσκάφη. Πριν το καταλάβουμε, η Beyoncé εισέβαλε στο γήπεδο στο φετινό Super Bowl (το παιχνίδι μας!) με έναν στρατό μαύρων γυναικών, υψωμένες γροθιές, δηλώνοντας ότι η κυριαρχία μας τελειώνει! Αχ, η ανθρωπότητα!

Αυτή είναι μια μικρή ματιά στο μυαλό των απειλούμενων λευκών αρσενικών. Υπάρχει μια αίσθηση ότι η δύναμη γλίστρησε από τα χέρια τους, έτσι ο τρόπος που κάνουν πράγματα δεν είναι πλέον όπως γίνονταν τα πράγματα. Αυτό το τέρας, το “φεμιναζισμός”, το πράγμα που όπως λέει ο Τράμπ, “αιμορραγεί μέσα από τα μάτια της ή όπου κι αν αιμορραγεί,” μας έχει κατακτήσει – και τώρα, αφού έπρεπε να υπομείνουμε οκτώ χρόνια ένα μαύρο άνδρα να μας λέει τι να κάνουμε, υποτίθεται ότι θα κάτσουμε άλλα οκτώ χρόνια αφήνοντας μια γυναίκα να μας διευθύνει; Μετά από αυτό θα ακολουθήσει η οκταετία των ομοφυλόφιλων στο Λευκό Οίκο! Στη συνέχεια, οι τρανσέξουαλ! Μπορείτε να δείτε που πηγαίνει αυτό. Μέχρι τότε θα έχουν χορηγηθεί στα ζώα τα δικαιώματα του ανθρώπου και ένα χάμστερ πρόκειται να διοικεί τη χώρα. Αυτό πρέπει να σταματήσει!

3. Το πρόβλημα Χίλαρι

Μπορούμε να μιλήσουμε ειλικρινά, απλά μεταξύ μας; Και πριν το κάνουμε, επιτρέψτε μου μια τοποθέτηση, μου αρέσει πραγματικά η Χίλαρι – πολύ – και νομίζω ότι έχει δοθεί μια κακή εικόνα που δεν της αξίζει. Αλλά η ψήφος της για τον πόλεμο του Ιράκ με έκανε να υποσχεθώ ότι εγώ ποτέ δεν θα την ξαναψηφίσω. Μέχρι σήμερα, δεν έχω σπάσει αυτή την υπόσχεση. Προληπτικά ώστε να μη γίνει ένας πρωτο-φασίστας διοικητής μας, θα σπάσω αυτή την υπόσχεση. Δυστυχώς πιστεύω ότι η Κλίντον θα βρει έναν τρόπο για να μας βάλει σε κάποιο είδος στρατιωτικής επιχείρησης. Είναι ένα γεράκι, στα δεξιά του Ομπάμα. Αλλά το ψυχικά διαταραγμένο δάχτυλο του Τράμπ θα είναι στο κουμπί, και αυτό είναι. Έγινε.

Ας το παραδεχτούμε: το μεγαλύτερο πρόβλημά μας εδώ δεν είναι ο Τράμπ – είναι η Χίλαρι. Είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλής – σχεδόν το 70% του συνόλου των ψηφοφόρων πιστεύουν ότι είναι αναξιόπιστη και ανέντιμη. Εκπροσωπεί τον παλιό τρόπο της πολιτικής, που δεν πιστεύει πραγματικά σε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που μπορεί να σας πάρει την ψήφο. Αυτός είναι ο λόγος που μάχεται εναντίον του γάμου των ομοφυλόφιλων τη μια στιγμή, και την επόμενη τελετουργεί σε έναν γάμο ομοφυλοφίλων. Οι νεαρές γυναίκες είναι μεταξύ των μεγαλύτερων επικριτών της, το οποίο μάλλον θα βλάψει την πεποίθηση ότι οι θυσίες και οι μάχες της Χίλαρι και των άλλων γυναικών της γενιάς της άντεξαν, έτσι ώστε αυτή η νέα γενιά δεν θα χρειαστεί ποτέ να ακούσει από τις Μπάρμπαρα Μπους του κόσμου ότι θα έπρεπε απλά να σκάσει και να πάει να ψήσει μερικά μπισκότα. Αλλά τα παιδιά δεν τη συμπαθούν, και ούτε μια μέρα δεν περνάει που ένας millennial δεν μου λέει ότι δεν θα ψηφίσει αυτήν. Κανένας Δημοκρατικός, και σίγουρα κανένας ανεξάρτητος, δεν ξυπνάει στις 8 Νοεμβρίου ενθουσιασμένος για να τρέξει και να ψηφίσει την Χίλαρι όπως το έκανε την ημέρα που ο Ομπάμα έγινε πρόεδρος ή όταν ο Μπέρνι ήταν στην προκριματική ψηφοφορία. Ο ενθουσιασμός απλώς δεν είναι εκεί. Και επειδή αυτές οι εκλογές πρόκειται να καταλήξουν σε μόνο ένα πράγμα – που σέρνει τους περισσότερους ανθρώπους έξω από το σπίτι στις κάλπες – ο Τραμπ αυτή τη στιγμή κάθεται στις δάφνες.

4. Η θλιμμένη ψήφος του Σάντερς

Σταματήστε να αναλώνεστε λέγοντας πως οι ψηφοφόροι του Σάντερς δε θα ψηφίσουν την Κλίντον- Ψηφίζουμε Κλίντον! Οι δημοσκοπήσεις ήδη δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι του Σάντερς που θα ψηφίσουν Χίλαρι είμαι περισσότεροι από αυτούς της Χίλαρι στις προκριματικές που το 2008 ψήφισαν τον Ομπάμα. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Ο συναγερμός πρέπει να χτυπήσει για άλλο λόγο, γιατί ενώ ο υποστηρικτής του Μπέρνι θα συρθεί ως τις κάλπες εκείνη τη μέρα για να ψηφίσει κάπως απρόθυμα τη Χίλαρι, θα είναι αυτό που λέγεται “θλιμμένη ψήφος”- εννοώντας ότι οι ψηφοφόροι δεν θα φέρουν άλλους πέντε ανθρώπους να την ψηφίσουν. Δεν θα αφιερώσουν εθελοντικά 10 ώρες στο μήνα που θα οδηγήσει στις εκλογές. Δεν μιλάει ποτέ με ενθουσιώδη λόγια όταν τη ρωτούν γιατί ψηφίζει τη Χίλαρι. Ένας θλιμμένος ψηφοφόρος. Επειδή όταν είσαι νέος έχει μηδενική ανοχή σε κάλπικες καταστάσεις και αηδίες. Επιστρέφοντας στην Κλίντον/Μπους εποχή είναι σαν να πρέπει ξαφνικά να πληρώνεις για τη μουσική, ή να χρησιμοποιείς MySpace ή να κουβαλάς ένα από εκείνα τα μεγάλα κινητά τηλέφωνα. Δεν θα ψηφίσουν Τραμπ, κάποιοι θα ψηφίσουν ένα τρίτο κόμμα, αλλά πολλοί θα μείνουν απλά στο σπίτι. Η Χίλαρι Κλίντον θα πρέπει να κάνει κάτι για να τους δώσει ένα λόγο να την υποστηρίξουν – και διαλέγοντας έναν μέτριο, ήπιο, μεσήλικα λευκό τύπο ως σύμβουλό της δεν είναι το είδος της νευραλγικής κίνησης που δείχνει στους millennial ότι η ψήφος τους είναι σημαντική για τη Χίλαρι. Έχοντας δύο γυναίκες στο ψηφοδέλτιο- ήταν μια συναρπαστική ιδέα. Αλλά μετά η Χίλαρι φοβήθηκε και αποφάσισε να ακολουθήσει τον ασφαλή δρόμο. Είναι μόνο ένα παράδειγμα του πως σκοτώνει την ψήφο των νέων.

5. To φαινόμενο Τζέσε Βεντούρα

Επιτέλους, μην θεωρείτε την εκλεκτορική ικανότητα άτακτη ή μην υποτιμάτε ότι τόσα εκατομμύρια βλέπουν τους εαυτούς τους ως αναρχικούς, μόλις τραβήξουν την κουρτίνα είναι ολομόναχοι στο παραβάν. Είναι ένα από τα λίγα μέρη που έχουν μείνει στην κοινωνία όπου δεν υπάρχουν κάμερες, ούτε συσκευές ακρόασης, ούτε σύζυγοι, ούτε παιδιά, ούτε αφεντικό, ούτε μπάτσοι, δεν υπάρχει αυτό το ρημαδιασμένο χρονικό όριο. Μπορείς να πάρεις όσο χρόνο χρειάζεσαι εκεί μέσα, δεν θα ρθει κανείς να σου κάνει τίποτα. Μπορείς να πατήσεις το κουμπί και να ψηφίσει ένα κόμμα, ή μπορείς να γράψει στο Μίκυ Μάους και τον Ντόναλντ Ντακ. Δεν υπάρχουν κανόνες. Και εξαιτίας αυτού, και του θυμού που έχουν τόσοι εναντίον αυτού του σάπιου πολιτικού συστήματος, εκατομμύρια πρόκειται να ψηφίσουν τον Τραμπ όχι επειδή συμφωνούν μαζί του, όχι επειδή τους αρέσει η μισαλλοδοξία ή το εγώ του, αλλά απλώς επειδή μπορούν. Απλώς επειδή θα χαλάσει το γλυκό και θα κάνει τη μαμά και το μπαμπά τρελούς. Και με τον ίδιο τρόπο όπως όταν στέκεσαι στις όχθες του καταρράκτη του Νιαγάρα και το μυαλό σου αναρωτιέται για μια στιγμή πως θα ήταν να πέφτεις μέσα σε αυτό το πράγμα, πολλοί άνθρωποι πρόκειται να λατρέψουν την ιδέα να είναι στη θέση εκείνου που κινεί τα νήματα και να ψηφίσουν τον Τραμπ για να δουν πως θα είναι. Θυμάστε στα 90s όταν ο λαός της Μινεσότα ψήφισε ένα επαγγελματία παλαιστή για κυβερνήτη; Δεν το έκαναν επειδή είναι ηλίθιοι ή επειδή νόμιζαν ότι ο Τζέσε Βεντούρα ήταν κάποιου είδους πολιτικός ή πολιτικός διανοούμενος. Το έκαναν επειδή απλά μπορούσαν. Η Μινεσότα είναι μια από τις πιο έξυπνες πολιτείες στη χώρα. Είναι γεμάτη με ανθρώπους που έχουν μαύρο χιούμορ – και ψηφίζοντας τον Βεντούρα ήταν η εκδοχή τους για ένα καλό πρακτικό αστείο σε ένα άρρωστο πολιτικό σύστημα. Αυτό θα συμβεί ξανά με τον Τράμπ.

Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο μετά την εμφάνισή μου στο αφιέρωμα του Μπιλ Μαχερ στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών αυτή την εβδομάδα στο HBO, ένας άντρας με σταμάτησε. “Μάικ”, είπε “πρέπει να ψηφίσουμε τον Τραμπ. ΠΡΕΠΕΙ να ταρακουνήσουμε τα πράγματα.” Αυτό ήταν. Ήταν αρκετό για εκείνον. Να “ταρακουνήσουμε τα πράγματα”. Ο πρόεδρος Τραμπ πράγματι θα έκανε απλά αυτό, και ένα καλό μέρος των εκλεκτόρων θα ήθελαν να κάθονται στις κερκίδες και να παρακολουθούν αυτό το ριάλιτι σόου.

(Την επόμενη εβδομάδα θα γράψω τις σκέψεις μου για την Αχίλλειο φτέρνα του Τραμπ και πως πιστεύω ότι μπορεί να νικηθεί)

Δικός σας,

Μάικλ Μουρ

[1] Rust Belt ονομάζονται περιοχές των βορειοανατολικών και των μεσοδυτικών ΗΠΑ, οι οποίες χαρακτηρίζονται από κατεστραμμένη βιομηχανία, γερασμένα εργοστάσια και μείωση πληθυσμού. Κέντρο της Rust Belt είναι πόλεις παραγωγής Χάλυβα στην Πενσιλβανία και Οχάιο.

Πηγή: michaelmoore.com

Μετάφραση: Μαρινίκη Κολιαράκη