17η Νοέμβρη, 4 παρά 10, Στουρνάρη – Απόπειρα σπασίματος δημοσιογραφικού απορρήτου από την ΕΛ.ΑΣ.

Την απόπειρα σπασίματος του δημοσιογραφικού απορρήτου από την αστυνομία καταγγέλλει ο δημοσιογράφος Σπύρος Χαλικιάς κατά τις εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοεμβρίου. Όπως σημειώνει, οι αστυνομικοί προσπάθησαν να του κάνουν έρευνα παρά το γεγονός ότι τους δήλωσε κατ’ επανάληψη την ιδιότητά του και μάλιστα την ώρα που εργαζόταν καθώς έδινε ρεπορτάζ μέσω τηλεφώνου.

“Τους λέω όνομα και δημοσιογραφική ιδιότητα και ότι καλύπτω την επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου. «Τι θέλετε;», τους ρωτάω. «Θα σας κάνουμε έλεγχο, ελάτε από εδώ και βγάλτε την τσάντα». Επαναλαμβάνω όνομα και ιδιότητα και ρωτώ το λόγο της έρευνας. «Θα σας γίνει έρευνα», μου απαντά. «Θα μου κάνετε έρευνα, αφού πρώτα μου πείτε το λόγο και το γιατί», τους λέω. «Ένας τυπικός αστυνομικός έλεγχος είναι. Βγάλτε την τσάντα και ελάτε εδώ πιο μέσα», μου λέει, δείχνοντας μου μια εσοχή στον τοίχο.

«Ταυτότητα έχετε;», με ρωτάνε. Βγάζω ταυτότητα και δημοσιογραφική κάρτα της ΕΣΗΕΑ. Τη δίνω. Ο αστυνομικός που τις κράτα, τις ελέγχει με το μάτι και τις φωτογραφίζει με το κινητό του. «Γιατί αυτό;», ρωτώ. «Τυπικός αστυνομικός έλεγχος για την καταγραφή του ότι πραγματοποιήθηκε».

Αναλυτικά όσα καταγγέλλει ο δημοσιογράφος:

Περπατάω μόνος μου στη Στουρνάρη, από Πατησίων προς πλατεία Εξαρχείων. Πριν, φωτογράφιζα το έρημο Πολυτεχνείο. Συνεχίζω το δρόμο μου, ενώ μιλώ στο κινητό και δίνω εικόνα… περνώντας με τη φωτογραφική στο χέρι, από τους αναρίθμητους άνδρες των ΜΑΤ και της Δίας, φορώντας μάσκα διπλή και κρατώντας απόσταση από αυτούς.

Αντιλαμβάνομαι όμως, ότι μου κάνουν κυκλωτική, ενώ ένας μου φωνάζει «Εσείς κύριε σταματήστε και ελάτε εδώ. Κλείστε το τηλέφωνο, ΕΛΕΓΧΟΣ, κλείστε το τηλέφωνο, δεν ακούτε τι λέω;» συνεχίζει ο κύριος με τα μαύρα. Σταματώ, τον κοιτώ και συνεχίζω να μιλώ με μία συναδέλφισσα συνεργάτη μου. Συνεχίζει. Γυρίζω και του λέω: «Είμαι δημοσιογράφος, δίνω ρεπορτάζ, δεν κλείνω το τηλέφωνο, θα τελειώσω τη δουλειά μου και μετά μιλάμε για το τι θέλετε, εδώ παραμένω, δεν φεύγω, όπως βλέπετε» και συνεχίζω να μιλώ.

Μαζεύονται γύρω μου. «ΕΛΕΓΧΟΣ», μου λένε. Τους λέω όνομα και δημοσιογραφική ιδιότητα και ότι καλύπτω την επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου. «Τι θέλετε;», τους ρωτάω. «Θα σας κάνουμε έλεγχο, ελάτε από εδώ και βγάλτε την τσάντα». Επαναλαμβάνω όνομα και ιδιότητα και ρωτώ το λόγο της έρευνας. «Θα σας γίνει έρευνα», μου απαντά. «Θα μου κάνετε έρευνα, αφού πρώτα μου πείτε το λόγο και το γιατί», τους λέω. «Ένας τυπικός αστυνομικός έλεγχος είναι. Βγάλτε την τσάντα και ελάτε εδώ πιο μέσα», μου λέει, δείχνοντας μου μια εσοχή στον τοίχο σε ένα μεγάλο ΚΑΦΑΟ.

«Όχι, δεν θα χωθούμε εκεί. Εδώ φανερά, στο πεζοδρόμιο και με απόσταση ασφαλείας και όχι στα κρυφά και στριμωγμένα», τους λέω. «Βγάλτε την τσάντα και βάλτε την εκεί κοντά σε ένα μεγάλο καφάο», μου λένε. Εγώ όμως, το ‘χα ξαναδεί το έργο τούτο, όταν με στρίμωξαν σε ένα ΚΑΦΑΟ και κάνεις δεν έβλεπε τι γίνεται μέσα στον κλοιό που είχαν σχηματίσει γύρω μου. «Όχι», του λέω «δεν έρχομαι εκεί, εδώ μια χαρά είναι να τηρούνται και οι αποστάσεις». Και ξεκρεμώ την τσάντα μου. «Για να μην λερωθεί η τσάντα σας», μου λέει ένα άλλος. «Θα λερωθεί έτσι και αλλιώς, αν την πάρετε για έλεγχο. Εδώ να, την κρατάω εγώ», του απαντώ.

«Ταυτότητα έχετε;», με ρωτάνε. Βγάζω ταυτότητα και δημοσιογραφική κάρτα της ΕΣΗΕΑ. Τη δίνω. Ο αστυνομικός που τις κράτα, τις ελέγχει με το μάτι και τις φωτογραφίζει με το κινητό του. «Γιατί αυτό;», ρωτώ. «Τυπικός αστυνομικός έλεγχος για την καταγραφή του ότι πραγματοποιήθηκε. Ανοίξτε την τσάντα για να ελέγξουμε», μου λένε. «Κοιτάξτε κύριοι, υπάρχουν δυο λύσεις. Είμαι δημοσιογράφος, έχω το δημοσιογραφικό απόρρητο. Αν ψάξετε την τσάντα μου, παρανομείτε. Κάτι τέτοιο είναι παράνομο και θα αναγκαστώ να το καταγράψω, αν συμβεί», τους λέω και σηκώνω μηχανή. «Η δεύτερη λύση είναι να γίνει έλεγχος στο τμήμα παρουσία αξιωματικού νομότυπα και με το λόγο», προσθέτω.

«Τι εννοείται με το παράνομο;», με ρωτάει. «Ότι αν συνεχιστεί, θα καταγράψω την παρανομία όπως οφείλω. Είμαι με μάσκα, τηρώ όλα τα μέτρα προστασίας, σας λέω την ιδιότητα μου και τι καλύπτω, είμαι καθ’ όλα νόμιμος και θέλετε να με μου κάνετε έρευνα χωράς να μου λέτε το λόγο. Είναι παράνομο», τους εξηγώ. «Τι παράνομο», μου λέει ξανά και συνεχίζει: «Έχουμε κάνει έρευνα σε τόσους δημοσιογράφους σήμερα και κανείς δεν αρνήθηκε να ανοίξει την τσάντα του και να την ελέγξουμε». «Δεν αρνήθηκα τον έλεγχο, όπως βλέπετε, έχετε τα στοιχεία μου, από την πρώτη στιγμή, σας τα είπα αμέσως. Αν θέλετε έρευνα, να πάμε στη ΓΑΔΑ ή στο τμήμα και παρουσία αξιωματικού να γίνει έλεγχος και να μου πείτε και το γιατί. Το να με ψάξετε στη μέση του δρόμου είναι παράνομο. Αν το κάνετε, παρανομείτε και θα το καταγράψω» τους δηλώνω.

«Δεν θέλουμε να ταλαιπωρηθεί κανείς ούτε να μεταβαίνουμε με συνοδείες, ένας τυπικός έλεγχος είναι. Και εσείς θα είστε κουρασμένος και εμείς το ίδιο», προσθέτει. «Εδώ, στο δρόμο, ψαχτικές τέτοιες δεν θα επιτρέψω. Αν το κάνετε βιαίως, θα το καταγράψω. Θα με συλλάβετε και θα βρεθούμε όλοι μας κατηγορούμενοι, να είστε σίγουροι. Θέλετε κάτι τέτοιο;», του τονίζω. «Τόσοι δημοσιογράφοι δεν αρνήθηκαν και όλους τους ψάξαμε», συνεχίζει αυτός. «Δεν ξέρω για τους τόσους δημοσιογράφους και δεν γνωρίζω κανέναν τους από εκείνους που, όπως λέτε εσείς, δέχθηκαν την παρανομία. Προσωπικά, ως επαγγελματίας, έχω δικαίωμα να υπερασπίσω τα εργαλεία της δουλειάς μου και το δημοσιογραφικό υλικό μου κάνοντας χρήση του δημοσιογραφικού απόρρητου», του λέω και κατεβάζω την τσάντα, την ανοίγω και αρχίζω και βγάζω μια φωτογραφική.

«Όχι, εντάξει, μην βγάζετε τα πράγματα σας», μου λέει. «Όχι», του λέω «με προσβάλει η συμπεριφορά αυτή και θα σας δείξω εγώ τι έχω στην τσάντα, αλλά δεν θα ψάξετε εσείς» και βγάζω και το δημοσιογραφικό μου μαγνητόφωνο με μικρόφωνα και καλώδια. «Ορίστε, δείτε τα…», του λέω. «Όχι, δεν χρειάζεται, εντάξει τέλος. Μην βγάζετε τα πράγματα σας. Είμαστε όλοι κουρασμένοι, και εσείς στο δρόμο και εμείς το ίδιο», μου λέει. «Ναι», του λέω «έχω περπατήσει απ το πρωί όλη την Αθήνα, με έχετε σταματήσει άλλες τρεις φορές μαζί με άλλους συναδέλφους μου, η τελευταία εδώ στην Πατησιών όπου δηλώσαμε ιδιότητα και περάσαμε χωρίς να μας ζητήσουν έρευνες και ψαχτικές».

«Πώς είναι τα πράγματα; Είναι ήρεμα στους δρόμους;», με ρωτάει ένας από τους ΔΙΑΣ. «Από ό,τι βλέπετε, εδώ νεκρική σιγή, αλλά εσείς θα ξέρετε καλύτερα την γενική εικόνα», του απαντώ. «Ταλαιπωρηθήκατε; Είχατε προβλήματα;», συνεχίζει και με ρωτά. «Ναι, έφαγα στη μούρη χημικά που ρίξατε στον κόσμο», του λέω και τον κοιτώ με το μισόκλειστο δεξί μάτι μου που μάλλον ήταν κόκκινο και έτσουζε.

«Να πάτε στο καλό και καλή συνεχεία στη δουλειά σας», μου λέει και μου δίνει τις ταυτότητες και με χαιρετά. «Και σε ‘σας», απαντώ και αποχωρώντας ανοίγω το κινητό. «Έλα προϊσταμένη, μην ανησυχείς, τέλειωσε ο έλεγχος, όλα καλά. Θες να πάω κάπου αλλού; Έχεις καλύτερη εικόνα ή να γυρίσω;». Αποχωρώ, με την υποσημείωση ότι όλα έγιναν απόλυτα ευγενικά και ψύχραιμα. Τρομερή ευγένεια…

Θα μου μείνει όμως, η απορία για τη φωτογράφιση των ταυτοτήτων μου με το κινητό τους… Ελπίζω να μη βρεθώ στις σελίδες που έχουν ανοίξει οι ένστολοι σε Facebook και Instagram και στις οποίες ανεβάζουν ανάλογες φωτογραφίες από τη δράση τους «διασκεδάζοντας» με σειρά από «όμορφα» σχόλια και κάνοντας «πλακίτσα» και «χαβαλέ» με τα θύματά τους, συλληφθέντες δεμένους πισθάγκωνα σε προσαγωγές και συλλήψεις. Και ελπίζω ούτε και τα στοιχεία της ταυτότητας μου να κυκλοφορούν στα κινητά… διαφόρων κοντοκουρεμένων «φίλων» τους.

Προειδοποιώ τους αρμόδιους, γιατί αν το κάνουν, θα υπάρξει πρόβλημα και θα κινήσω όλες τις νομικές διαδικασίες, υπερασπιζόμενος την δημοσιογραφική μου ιδιότητα, τη σωματική μου ακεραιότητα και την ασφάλεια μου, αλλιώς θα είναι εκείνοι οι υπεύθυνοι για ό,τι συμβεί.