Δεν μου αρέσει η βία. Μισώ το θάνατο. Όμως υπάρχουν. Και η βία και ο θάνατος. Δεν υπάρχει κοινωνική εξέλιξη χωρίς βία. Αυτό δεν σημαίνει ότι τη φετιχοποιούμε και την ανυψώνουμε ως τον ύψιστο τρόπο αντίστασης.
Ανατριχιάζω όταν βλέπω την ωμή βία. Ανατριχιάζω όταν βλέπω έναν αστυνομικό ανήμπορο, μέσα στα αίματα. Ανατρίχιασα ακόμη κι όταν είδα τη δολοφονία των φασιστών της Xρυσής Aυγής στο Νέο Ηράκλειο. Ανατριχιάζω με τη βία και το θάνατο ακόμη κι όταν αυτή τη δέχονται οι νόμιμοι φορείς άσκησής της: Oι πραιτωριανοί της χούντας του Μητσοτάκη, αλλά και τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου.
Αυτή η άσκηση βίας, ωστόσο, είναι μια μικρή μόνο ανταπόδοση της βίας που δέχονται οι μη έχοντες από τους κατέχοντες την εξουσία. Σε συγκεκριμένες συνθήκες, σε συγκεκριμένο πλαίσιο, σε απειροελάχιστες στιγμές του κοινωνικού βίου, ο ανίσχυρος μπορεί να βρει τον τρόπο κι από -τελείως- προσωρινή θέση ισχύος, χτυπάει τον ισχυρό, στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν δέχεται απλά και αδιαμαρτύρητα τη διαχρονική βία που του ασκείται.
Δεν μπορώ να ξέρω εάν πολιτικά-στρατηγικά, η ανταπόδοση βίας, η άσκηση λαϊκής αντιβίας ωφελεί. Όμως δεν θα την καταδικάσω. Δεν είμαι υποκριτής. Η βία αυτή είναι μια ελάχιστη ανταπόδοση στο αίμα του Γρηγορόπουλου, του Φύσσα, του Μάγγου, της Zackie Oh, των καθημερινών ανώνυμων θυμάτων της καταστολής και του φασισμού. Είναι δίκαιη αντιβία.
Όποιος καταδικάζει λοιπόν τη βία, ας βγει και να καταδικάσει και τη βία των επαναστατών του 1821, τη βία των ελλήνων φαντάρων εναντίον των ιταλών κατακτητών, τη βία της γαλλικής επανάστασης, ας βγει να καταδικάσει την ύπαρξη οποιουδήποτε οργανωμένου ένοπλου σώματος στην ανθρωπότητα, όπως είναι οι στρατοί και τα αστυνομικά σώματα, στην τελική. Ας καταδικάσει την ύπαρξη όπλων κι ας συναινέσει στη μαζική καταστροφή τους σε όλο τον κόσμο.
Ωστόσο, δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με την ωμή σωματική βία. Υπάρχει και η κρατική βία που σε κρατάει τόσους μήνες κλεισμένο στο σπίτι, και σε εξοντώνει σιγά σιγά ψυχολογικά. Αυτή η βία που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν το κράτος αντί να δώσει λεφτά για τα νοσοκομεία και τη δημόσια υγεία, επιλέγει να ενισχύσει τα σώματα ασφαλείας και φυσικά τους μεγαλο-mediaρχες. Πρόκειται για συνειδητή βία, η οποία αφήνει, μεταξύ άλλων, να πεθαίνουν εκατοντάδες συνάνθρωποί μας χωρίς περίθαλψη.
Δεν καταδικάζω τη βία από όπου προέρχεται. Είναι υποκριτικό κι είναι και άδικο. Εάν θέλετε να καταδικάσουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται, ας συμφωνήσουμε όλοι να σταματήσουν να την ασκούν όσοι την έχουν διαχρονικά στο τσεπάκι τους από θέση ισχύος. Ξέρουμε όμως ότι αυτό δεν γίνεται γιατί όσοι έχουν το μονοπώλιο της νόμιμης, θεσμικής βίας δεν πρόκειται να το παραδώσουν από μόνοι τους.
Το ζήτημα είναι ότι δεν θέλουμε να έχουμε καμία θεσμική βία. Τους τη χαρίζουμε. Είμαστε με τη ζωή κι όχι με το θάνατο. Ωστόσο, δεν θα ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας.
Υ.Γ. Ο Μητσοτάκης εδέησε να κάνει διάγγελμα κατά της βίας μόνο μετά τον τραυματισμό του αστυνομικού. Τα μέχρι τότε πογκρόμ βίας των ένστολων συμμοριών του, τον άφηναν ασυγκίνητο. Λογικό είναι λοιπόν να βγει και να καταδικάσει τη βία μόνο όταν αυτή στρέφεται εναντίον του!
“Οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι’ αυτούς που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης, διατηρούν ουδέτερη στάση”, Dante Aliggeri
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.