Οι άνθρωποι έχουν πολύ βραχεία μνήμη. Σε όλα τα πράγματα στη ζωή. Ότι και να κάνεις για αυτούς, για όσα συνεχόμενα χρόνια κι αν το κάνεις, αν στο τέλος τύχει να κάνεις ένα σοβαρό λάθος, θα σε θυμούνται για αυτό και μόνο, έχοντας σβήσει όλα τα καλά και τις χαρές που τους έχεις προσφέρει. Δεν είναι άδικο;
Ο Ίκερ Κασίγιας δεν χρειάζεται συστάσεις, από τα 10 του βρίσκεται στις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης, έγινε βασικός ενώ ήταν ακόμα έφηβος, κατέκτησε ό,τι γινόταν να κατακτήσει και με την ομάδα του αλλά και με την εθνική Ισπανίας, έγινε αρχηγός και στις δύο ομάδες του και ήταν πάντα παρών. Από τη σεζόν 1998-1999 που έκανε το ντεμπούτο του, μέχρι και τον φετινό τελικό του Champions League που η Ρεάλ κατέκτησε επιτέλους το 10ο Champions League της ιστορίας της.
Από τα 18 του, μέχρι και πριν από την περσινή χρονιά, δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί Ρεάλ Μαδρίτης και εθνική Ισπανίας χωρίς τον «Άγιο Ίκερ» κάτω από τα δοκάρια. Τα τελευταία δύο χρόνια, η πτώση του ήταν αδιαμφισβήτητη. Έχασε τη θέση του από τον Ντιέγκο Λόπες στη Ρεάλ και πιθανότατα δεν θα έπαιζε στο φετινό Μουντιάλ αν ήταν υγιής ο Βίκτορ Βαλντέζ.
Με λίγα λόγια, ήταν ένας παίχτης που είχε καταφέρει κάτι που έχουν καταφέρει ελάχιστοι στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Κατάφερε να αγωνίζεται σε κορυφαίο επίπεδο (Ρεάλ Μαδρίτης, Εθνική Ισπανίας) για περίπου 15 χρόνια! Αν αυτό δεν είναι κάτι άξιο σεβασμού, τότε τι ακριβώς μπορεί να είναι; Υπάρχουν πολλοί παίχτες που έχουν κάνει 2 τρομερές σεζόν, λιγότεροι που έχουν κάνει περισσότερες από 5, ελάχιστοι αυτοί που έχουν κάνει 10, και μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που έχουν κάνει 15. Ένας από αυτούς είναι ο Κασίγιας. Το θέλουν δεν το θέλουν μερικοί.
Κι αφού μιλήσαμε για τίτλους, ας τους παραθέσουμε: Ρεάλ Μαδρίτης: 3 Champions League, 2 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων-Διηπειρωτικά, 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 5 πρωταθλήματα Ισπανίας, 2 Copa Del Rey, 4 Σούπερ Καπ Ισπανίας.
Εθνική Ισπανίας: 1 Παγκόσμιο Κύπελλο, 2 Πρωταθλήματα Ευρώπης-Euro, 1 Παγκόσμιο Κύπελλο U-20, 1 Πρωτάθλημα Ευρώπης-Euro U-16.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πλειοψηφία αυτών των τίτλων, δεν ήταν απλά ένας αυτούς που συμπλήρωναν την 18άδα ή την 23άδα αντίστοιχα, αλλά ήταν από τους πρωταγωνιστές και κάποιες φορές O πρωταγωνιστής. Εξού και το «Άγιος Ίκερ». Γιατί πολύ απλά, κάποια πράγματα που έκανε ξεπερνούσαν τις ανθρώπινες δυνάμεις. Ήταν σαν να ήταν ο «φύλακας άγγελος» της εθνικής Ισπανίας και της Ρεάλ Μαδρίτης.
Όπως είναι απόλυτα λογικό, όταν έχεις πάνω από 15 χρόνια καριέρας σε κορυφαίο επίπεδο και δεν έχεις κάνει σχεδόν ποτέ κάποιο σοβαρό λάθος που να στοίχισε στην ομάδα σου, είναι λογικό, στατιστικά αποδεδειγμένο, γραφτό, ότι θα έρθει η μέρα που θα κάνεις και εσύ μια εμφάνιση και δύο και τρεις, που δεν θα είναι του επιπέδου σου. Σε καμία περίπτωση. Θα αναρωτιέσαι αν είσαι εσύ αυτός ή απλά κάποιος που φοράει τη φανέλα σου και σου μοιάζει.
Αυτή η μέρα έφτασε για τον Ίκερ Κασίγιας στα 33 του χρόνια σε ένα πολύ κακό timing. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Δύο συνεχόμενες φορές. Όσα σοβαρά λάθη δεν είχε κάνει στην καριέρα του (υπερβολή) τα έκανε σε δύο ματς. Απέναντι στην Ολλανδία, δέχτηκε 5 τέρματα. Στο ένα από αυτά, κάνει το χειρότερο κοντρόλ της ζωής του, ο Φαν Πέρσι του κλέβει τη μπάλα και σκοράρει και στο άλλο σέρνεται στα πόδια του Ρόμπεν λες και παίζει πρώτη φορά ποδόσφαιρο. Δύο πολύ δυνατές εικόνες, για έναν άνθρωπο που δεν σε έχει συνηθίσει ΠΟΤΕ σε τέτοιες εμφανίσεις.
Στο ματς με τη Χιλή, στο 0-1, διώχνει πολύ άσχημα με γροθιές, ένα φάουλ του Σάντσες που παλιότερα όχι μόνο δεν θα έδιωχνε αλλά θα το μπλόκαρε κιόλας και στην επαναφορά έγινε το 2-0 που ήταν και η «ταφόπλακα» της εθνικής Ισπανίας στο φετινό Μουντιάλ.
Η κριτική που δέχτηκε από τον Ισπανικό Τύπο, δεν είχε προηγούμενο. Από κοντά και όλοι οι «φωστήρες» του Facebook και του Twitter ανά τον κόσμο και φυσικά οι Έλληνες. Τα υποτιμητικά και μηδενίστηκα σχόλια εις βάρος του δεν είχαν τέλος. Λες κι αν ήταν άλλος στη θέση του, η Ισπανία όχι μόνο θα περνούσε τους ομίλους, αλλά θα κατακτούσε και τέταρτη συνεχόμενη μεγάλη διοργάνωση εθνικών ομάδων.
Δεκαπέντε χρόνια επιτυχιών ξεχάστηκαν μέσα σε μερικά βράδια. Ο «Άγιος Ίκερ» είχε γίνει ανέκδοτο στα χείλη των «ποδοσφαιρόφιλων» ακόμα και των «ειδικών» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Γιατί ο άνθρωπος θυμάται ότι τον βολεύει, ότι του αρέσει και όχι όλα όσα πρέπει να θυμάται.
Όπως και να έχει, για όλους εμάς που αγαπάμε το ποδόσφαιρο, όσα λάθη και να κάνει, μέχρι να κρεμάσει τα παπούτσια-γάντια του, για εμάς, θα είναι πάντα ο «Άγιος Ίκερ». Γιατί ακόμα και αυτοί που ανακηρύχτηκαν άγιοι από την εκκλησία, είχαν κάνει λάθη ως άνθρωποι.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.