Λίγο πριν τις 11 το βράδυ ένα από τα τρόλεϊ της Πατησίων κάνει στάση στην Τοσίτσα. Κατεβαίνει ένα ζευγάρι ηλικιωμένων κι ένας 20αρης με ακουστικά απ’ αυτά που καλύπτουν όλο τ’ αυτί.
Το τρόλεϊ ετοιμάζεται να ξεκινήσει, μέχρι που ακούγεται η φωνή κάποιου από πίσω. Ζητά ευγενικά να του ανοίξουν την τελευταία πόρτα γιατί είναι φορτωμένος. Ο οδηγός κάνει ότι δεν ακούει. Ο επιβάτης – μετανάστης ζητά για 2η, 3η και 4η φορά ευγενικά να του ανοίξει πίσω.
Ο οδηγός δεν άνοιξε ποτέ την πίσω πόρτα. Αντιθέτως, ανάγκασε τον φορτωμένο με πράγματα επιβάτη να σπρωχτεί με τους άλλους επιβαίνοντες, με αποτέλεσμα να του τρυπήσει η μία σακούλα.
Θα μπορούσε να είχε πατήσει ένα κουμπί. Προτίμησε ωστόσο ν’ αφήσει το τρόλεϊ σταματημένο για 5 λεπτά, να δυσκολέψει τον επιβάτη του και στο τέλος να γελάσει με το χουνέρι που του έστησε.
Την ίδια ώρα ο κόσμος παρέμενε απαθής. Ίσως η μέρα που κουβαλούσε ο καθένας πίσω του να μην άφηνε περιθώρια για κάτι περισσότερο.
H κοινωνία μας όμως ήταν αυτή όπως φάνηκε για μια στιγμή. Σ’ ένα τρόλεϊ συνυπήρχαν ρατσισμός και αδιαφορία.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.