Στην ταινία “Ένας Πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο κι ένας πόλεμος”, ο πρόεδρος των Η.Π.Α. βρίσκεται κατηγορούμενος για παρενόχληση ανηλίκου λίγες ημέρες πριν τις εκλογές. Για να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού, οι σύμβουλοι του προέδρου “στήνουν” έναν ολόκληρο πόλεμο. Καμία μάχη δεν γίνεται, ούτε μία σφαίρα δεν πέφτει: οι εχθροπραξίες είναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένες σε τηλεοπτικά στούντιο. Όταν κάποια στιγμή το κόλπο αποκαλύπτεται και οι σύμβουλοι κατηγορούνται ότι ο πόλεμος δεν υπάρχει, ο Robert de Niro λέει την ατάκα της ταινίας: “Of course there’s a war – I saw it on TV!” (“Φυσικά και γίνεται πόλεμος – το είδα στην τηλεόραση!”).
Οι Έλληνες βέβαια είναι ψυλλιασμένοι, όχι σαν τα αμερικανάκια, που ως γνωστόν είναι όλοι ζώα. Γι’ αυτό μόνο οι μισοί πιστεύουν ό,τι τους πλασάρουν τα κανάλια. Οι άλλοι μισοί πιστεύουν ό,τι δουν μπροστά τους στο newsfeed του Facebook. Για όλους πάντως ισχύει όχι μόνο η ρήση του de Niro, αλλά και η αντιστροφή της: αν δεν το δω στην τηλεόραση (ή online), δεν υπάρχει.
Έτσι λοιπόν, όταν τον προηγούμενο μήνα έγινε η αστυνομική επέμβαση στη Βίλα Αμαλίας, οι μεν τηλεθεατές της Κοσιώνη ενημερώθηκαν για το “τέλος της ανομίας”, οι δε “εναλλακτικοί” χρήστες των social media έμαθαν για την καταστροφή μιας σπουδαίας πολιτιστικής κοιτίδας. Αμφότεροι δεν κουνήθηκαν από τον καναπέ ή το πληκτρολόγιό τους. Κι έτσι, μετά από λίγο καιρό, τόσο τα δελτία των 8, όσο και ο Μήτσος ο blogger, βρήκαν άλλα θέματα να μας ζαλίζουν.
Οι εβδομάδες πέρασαν, οι συζητήσεις για το αν τα μπουκάλια και τα σκουπόξυλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως φονικά όπλα κόπασαν οριστικά. Όταν βεβαιώθηκαν ότι κανείς δεν ασχολείται πια με τις καταλήψεις, συνεργεία του Δήμου Αθηναίων έφτασαν ανενόχλητα στη Χέϋδεν, έχτισαν με τούβλα (!) πόρτες και παράθυρα, τοποθέτησαν συρματόπλεγμα στο φράκτη, και σφράγισαν οριστικά τη Βίλα Αμαλίας.
Το είδα online λίγα λεπτά αφ’ ότου συνέβη. Έφτιαξα ποπ κορν και περίμενα να απολαύσω την θύελλα αντιδράσεων στο Facebook. Φαντάστηκα ότι αφού το έμαθα εγώ από τις γνωστές “εναλλακτικές” ιστοσελίδες, θα το έμαθαν και όλοι όσοι είχαν πάθει αναρχο-αντιεξουσιαστο-ελευθεριακή υστερία το Γενάρη, και θα έκαναν βούκινο τη νέα αυταρχική επέμβαση εντός μισαώρου.
Αλλά στράφι πήγαν τα ποπ κορν – δεν κουνήθηκε φύλλο. Όλα ακολουθούσαν την καθημερινή ροή: οι καψούρες συνέχιζαν να ποστάρουν καψουροτράγουδα, οι φιλελεύθεροι τις κοτσάνες της Κωνσταντοπούλου και οι Συριζαίοι τις κοτσάνες του Άδωνι. Μα, πού ήταν τώρα όλοι αυτοί που χλεύαζαν τον Καμίνη, όταν έλεγε ότι η Βίλα θα ξαναγίνει σχολείο; Ψιτ, παιδιά, να! Εδώ είναι το επιχείρημά σας! Τη σφραγίζει, δεν την κάνει σχολείο – δείτε, έχει και φωτογραφίες! Κάντε ένα like! ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!
Όχι. Το γεγονός δεν μπορούσε να γίνει είδηση, γιατί το θέμα είχε μπαγιατέψει. Τόσα χρόνια κατακεραυνώναμε τους καναλάρχες, που έλεγχαν την επικαιρότητα -και τις συνειδήσεις πολλών – αναδεικνύοντας και “θάβοντας” θέματα κατά βούληση. “Δεν ‘πουλάει’ το θέμα πια”, έλεγαν οι αρχισυντάκτες, και έσβηναν με μια μονοκοντυλιά την είδηση από την επικαιρότητα. Μετά ήρθε το Διαδίκτυο και τα social media, όπου -υποτίθεται- τίποτα δε μένει κρυφό. Κι από παθητικοί τηλεθεατές, γίναμε, λέει, ενεργοί πολίτες, κοινωνοί της πληροφορίας. Πλάνη οικτρά. Χειρότεροι και από καναλάρχες γίναμε: οι πληροφορίες είναι όλες εκεί, απλά δεν μας ενδιαφέρουν, αν το θέμα δεν είναι “hot” (και δεν το συζητάνε και στο διπλανό timeline).
Tο “σφράγισμα” της Βίλας Αμαλίας δεν το είδα στο Facebook – άρα δεν υπάρχει.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.