“Οι λέξεις αδυνατούν να αποτυπώσουν την αυθεντικότητα και το μεγαλείο ενός ονείρου, που χαράχτηκε χωρίς να μας ρωτήσει. Χαίρομαι, που το ζω έχοντας παρέα τον αδερφό μου και πολύ καλούς φίλους. Ίσως αυτό που λέγαμε κάποτε για πλάκα, ένας μακρινός ευσεβής πόθος, να ήταν κι ο σπόρος του λουλουδιού που αντικρίζουμε σήμερα. Εύχομαι να μην φορτωθεί ποτέ την ταμπέλα του καχεκτικού και να μεγαλώσει όσο και όπως γουστάρουμε”, έγραφα στις 30/3/12.
Ένα χρόνο μετά, το 3point γιορτάζει τα πρώτα του γενέθλια στα gr…
Κι εγώ θυμάμαι…
*Τα βράδυ που κοίταζα τα ζωηρά μάτια της γλυκιάς μου Μαρίας κι αντί να τη φιλήσω, άρπαξα τον υπολογιστή κι άρχισα να γράφω το πρώτο άρθρο. «Ήρθε η ώρα να το κάνω!», μονολογούσα κι εκείνη χαμογελούσε, δείχνοντας ότι πίστευε κι εκείνη το ίδιο.
*Το τηλέφωνο του (ξ)αδέρφου μου κι η ιδέα του να γράφουμε μαζί. Οικογενειακή υπόθεση το blog. Ήταν η στιγμή που μπήκε πιο σημαντικό λιθαράκι. Η σκέψη για μια συλλογική προσπάθεια.
*Την αίσθηση να σοβαρεύει το πράγμα. Στο team μπαίνει κι ο Άρης, φίλος από σχολή. Τα κείμενα αυξάνονται, η διάθεση το ίδιο, σκεφτόμαστε τα επόμενα βήματα.
*Τη στιγμή που καταλάβαμε έστω κι από σπόντα με την Πακτίτη, ότι τελικά αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι ένα περιοδικό. Το πράγμα άρχισε να συμμαζεύεται.
*Την Μαρία Π. να μιλά πρώτη φορά για σάιτ και να την κοιτάζω με τρομαγμένο βλέμμα τύπου, που άκουσε κάτι που δεν περίμενε ποτέ, που δεν είχε φτάσει καν στο σημείο να το σκέφτεται ως μακρινό μελλοντικό ενδεχόμενο. Είμαστε ακόμα στον Δεκέμβρη του 2011…
*Τις πρώτες μας συναντήσεις. O κόσμος στο 3point αυξάνεται και πληθύνεται, τον Φλεβάρη η ιδέα του σάιτ μοιάζει πιο ελκυστική από ποτέ, αλλά δεν λείπουν οι αμφιβολίες. Ήταν τελικά το επόμενο απαραίτητο, όπως αποδείχτηκε, βήμα.
Δεν θα ξεχάσω ακόμα…
*Την αγωνία μας να προλάβει η Χριστίνα να τελειώσει το site, που της εμπιστευθήκαμε την τύχη του την τελευταία στιγμή, δύο εβδομάδες πριν την ημερομηνία που είχε ανακοινωθεί ότι θα ήταν έτοιμο. Το αποτέλεσμα ήταν φανταστικό και την ευχαριστούμε όσο δεν πάει, που ακόμα και σήμερα φροντίζει να πηγαίνουν όλα καλά.
*Την προετοιμασία που ρίξαμε για να ‘ναι όλα στην εντέλεια. Ατελείωτες ώρες μεταφοράς-επιλογής κειμένων, που θα περνούσαν στο νέο μας σπίτι, ατελείωτες συζητήσεις, αλλά και μεγάλη προσπάθεια για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα όχι μόνο σε τεχνικό επίπεδο, αλλά και σ’ επίπεδο περιεχομένου.
*Τη χαρά μας για κάθε νέα συνεργασία και το σχόλιο του ξάδερφου «Θες να μου πεις ότι θα γράφω στο ίδιο σάιτ με τον Ασπρούλια;»
*Λόγια που σου δίνουν δύναμη όπως «στο 3point ανακάλυψα ότι μ’ αρέσει να γράφω»
*Τη συνέντευξη με τον Μανώλη Φάμελλο και την ωραία συζήτηση που είχαμε, νιώθοντας ότι το 3point αρχίζει να δουλεύει με διαφορετικούς ρυθμούς, με διαφορετικούς στόχους και διαφορετική προετοιμασία, σαφώς καλύτερη.
*Το τηλεφώνημα από Ηλέκτρα και Μαρία Π. να φωνάζουν «είμαστε πάνω!» και την πρώτη μεγάλη συγκίνηση.
*Τις ομαδικές μας δράσεις και συμμετοχές. Τέσσερα άτομα, πήγαμε οι αθεόφοβοι στη συνέντευξη με τον Σταμάτη Κραουνάκη!
*Το γεμάτο δυσκολίες καλοκαίρι, που ξεπεράσαμε όμως, γράφοντας ακόμα και σε κάμπινγκ του Γυθείου ή στα λαγκάδια της Λευκάδας.
*Την πρώτη μας αποστολή στη Σάμο και τη συμμετοχή στο Ireon Music Festival, με τους Κώστα Χατσιανίδη και τη Χριστιάνα Βουκελάτου να δίνουν ρέστα και να κάνουν θεματάρες. Ακόμα τους ζηλεύω, που δεν ήμουν μαζί τους. Ακόμα με τσιγκλάνε για το πόσο ωραία πέρασαν.
*Την μέρα που μ’ άφησε μαλάκα ο Απίκος, με τις αδιανόητα καλά οργανωμένες ιδέες και σκέψεις του για τη συνολική βελτίωση του 3point.
*To πρώτο μας event και τη συγκλονιστική παρουσία του κόσμου. Περάσαμε όλοι μας καλά. Ήταν 26 Νοεμβρίου του 2012 και ήμουν ευτυχισμένος. Τα είχα όλα…
*Την περηφάνια που ένιωσα, όταν ο παιδικός μου φίλος Αλέξανδρος Βάκουλας μίλησε με τον Greg Ηοwe.
*Τους καβγάδες και τις γκρίνιες μας. Τις απογοητεύσεις και τα δάκρυα μας. Σε κάθε τέτοια στιγμή όμως, ένιωθα πόσο πολύ το αισθανόταν ο καθένας από εμάς δικό του.
*Τον αγώνα μας για να κτίσουμε κάτι από το μηδέν, χωρίς εμπειρία, χωρίς τεχνογνωσία, χωρίς κεφάλαιο, αλλά με όρεξη και διάθεση.
*Κι άλλα πολλά που έχουμε ζήσει κι άλλα πολλά που εννοούνται, αλλά δεν χρειάζεται να ειπωθούν όπως λέει κι η Χρύσα.
Θέλω προσωπικά να ευχαριστήσω τόσο αυτούς που συνεχίζουν την προσπάθεια μας όσο κι αυτούς που πέρασαν. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο συνέβαλαν να φτάσουμε στο σημείο να γιορτάσουμε τα πρώτα μας γενέθλια και να έχουμε ακόμα την διάθεση και την πίστη ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μέσο που θ’ αντέξει στο χρόνο και θα διατηρήσει τον αυθορμητισμό και την αυθεντικότητα του.
Συγκεκριμένα ήταν τιμή μου και χαρά μου που συνεργάστηκα με τους: Άρη Γάρο, Μίλτο Σακελλάρη, Μίρκα Μπούρα, Θανάση Ασπρούλια, Ηλία Ηλιάδη, Γεράσιμο Χιόνη, Νατάσα Παπανδρέου, Πάνο Κατηφόρη και Μαρία Πακτίτη.
Δηλώνω περήφανος για τους συνεργάτες και φίλους που είμαστε ακόμα μαζί, με άλλους να έρχονται αργότερα κι άλλους να βρίσκονται απ’ την αρχή στην προσπάθειά μας. Διότι 3pointmagazine δεν θα υπήρχε χωρίς την ακούραστη Χριστιάνα Βουκελάτου, τον πολυμήχανο Θέμο «Απίκο» Ρίζο, την εξαιρετικά παρατηρητική Χρύσα Βαϊνανίδη, την γεμάτη ενθουσιασμό Ηλέκτρα Χατζηκάλφα, τον καλύτερο στο είδος του Κώστα Χατσιανίδη, την πένα του Κώστα Σωτηρόπουλου, τη δυναμική του Νικόλα Αγγελίνου, τη σκέψη του Αλέξανδρου Βάκουλα, το πάθος της Κατερίνας Καραβία, την υπευθυνότητα της Μελίνας Βελιμέζη, τη φωνή λογικής της Σοφιάννας Μπονοβόλια, τους συνειρμούς της Χαράς Φρουδαράκη, τη θετική διάθεση της Σελήνας Διαμαντοπούλου, τη συνέπεια των Μίνα Κωστοπούλου και Μαρία Δελαγραμμάτικα, την τελειομανή Νίκη Μαυροειδή, αλλά και την υποστήριξη εξωτερικών συνεργατών που μας έχουν βοηθήσει χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα.
Ευχαριστώ από καρδιάς τον Βαγγέλη Μαρκαντώνη, ο οποίος ανήκει στην οικογένεια του 3point και ήταν αυτός που άνοιξε τον χορό των εκδηλώσεων του περιοδικού μας, τον Λευτέρη Μούτη, τον Απόστολο Λιόγκα, το Μαύρο Πρόβατο, τον Νίκο Γκολφινόπουλο, αλλά και τους Δέσποινα Γρίβα και Τάκη Μουζάκη που κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη σε θέματα επικοινωνίας. Ευχαριστώ επίσης τους Κώστα Καράμπελα, Νατάσα Παπαδημητροπούλου και Αδάμ Τσίκουρα, που δεν είναι καθημερινά μαζί μας σ’ αυτή την προσπάθεια, αλλά αγαπούν το περιοδικό και το εκτιμάμε απεριόριστα.
Σβήνοντας λοιπόν το πρώτο μας κεράκι, εύχομαι τέτοια μέρα του χρόνου να γράφουμε πάλι ευχές και να ανασύρουμε ευχάριστες αναμνήσεις απ’ το παρελθόν. Εύχομαι να μας διαβάζετε όλο και περισσότεροι, διότι χωρίς εσάς, τους αναγνώστες, ο δικός μας κόπος δεν θα είχε καμία αξία και κανένα νόημα.
Η πρώτη εκδήλωση του 3pointmagazine.gr. Από τ’αριστέρα προς τα δεξιά: Θέμος Ρίζος, Κώστας Παπαντωνίου, Μαρία Πακτίτη, Σελήνα Διαμαντοπούλου, Χρύσα Βαϊνανίδη, Χριστιάνα Βουκελάτου, μπλε, τρομαγμένος, αλλά κύριος Κώστας Χατσιανίδης.
Όταν κόψαμε την πίτα!
Όταν μάθαμε ότι δεν θα φάμε ποτέ ψωμί ως δημοσιογράφοι στην δεύτερη εκδήλωση-συζήτηση με προσκεκλημένους τους: Θάνο Σαρρή, Τάσο Παππά, Αγγέλα Νταρζάνου και Γιώργο Κουβαρά
Πάρτυ, ποτό και χαρά!
Όταν ξεκινούσε…
Σας αφήνω μ’ένα τραγουδάκι…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.