Εκρηκτική, ιδιότροπη, ο ορισμός της “rich black bitch” όπως η ίδια αποκαλεί τον εαυτό της (στο ντοκιμαντέρ του Netflix, What Happened, Miss Simone?), αλλά εξαιρετικά ευαίσθητη, παρ’ όλο που δεν άφησε ποτέ κανέναν να δει αυτήν την πλευρά της, ακτιβίστρια για τα πολιτικά δικαιώματα και τα δικαιώματα των μαύρων, με τις αφρικανικές ρίζες της να χτυπούν στις φλέβες της δυνατά, μα πάνω απ’ όλα, η Αρχιέρεια της Σόουλ. Αυτή ήταν η Nina Simone, ή καλύτερα, αυτή ήταν η Eunice Kathleen Waymon, η οποία δεν δίστασε να αλλάξει το όνομα της για να “τρυπώσει” στον καλλιτεχνικό χώρο, όπως δεν είχε κάνει βήμα πίσω ούτε όταν στο πρώτο της κονσέρτο οι δικοί της εκδιώχθηκαν γιατί κάθονταν σε “θέσεις λευκών”, ούτε όταν απορρίφθηκε από το Curtis Institute της Φιλαδέλφεια -για φυλετικούς όπως πίστευε εκείνη λόγους.
Σήμερα, σχεδόν 85 χρόνια μετά τη γέννηση της και άλλα 15 από το θάνατο της, η Nina Simone γνωρίζει άλλη μια δικαίωση όντας υποψήφια για ένταξη στο περίφημο Rock and Roll Hall of Fame πλάι σε ονόματα όπως οι Radiohead, Depeche Mode, Rage Against the Machine, Dire Straits, αλλά και την εξίσου σπουδαία και σημαντική για τη “μαύρη” μουσική, Sister Rosetta Tharpe, η οποία επίσης βρίσκεται για πρώτη φορά στη συγκεκριμένη λίστα.
Η Nina Simone θα αυτοσχεδίαζε, θα άλλαζε τόνο στη μέση ενός τραγουδιού, θα αναμείγνυε την κλασσική με τη τζαζ, τη γκόσπελ με τη σόουλ και τη φολκ. Ήταν ταραχοποιός, αλλά και μια πιανίστρια με κλασσική παιδεία και βραδινό φόρεμα και μαργαριτάρια, μια φανατική τελειομανής. Το πραγματικό της χάρισμα ήταν η ευστροφία της. Στο πνεύμα αυτής της ιδιοφυΐας, το 3pointmagazine διαλέγει έξι τραγούδια που αντανακλούν την ευρύτητα του ταλέντου της και μιλούν για την ισότητα, την ελευθερία και τα πολιτικά δικαιώματα. Εξάλλου, όπως κι η ίδια τραγουδά στο Mississippi Goddam, “δεν χρειάζεται να μένεις δίπλα μου/ απλά δώσε μου την ισότητα μου” και δηλώνει “θα σου πω τι είναι η ελευθερία για μένα. Η απουσία του φόβου”.
Mississippi Goddam
Γραμμένο και ερμηνευμένο από τη Nina Simone το 1963, ως απάντηση στη δολοφονία του Αφροαμερικανού ακτιβιστή από το Μισισίπι Medgar Evers και στο βομβαρδισμό της Εκκλησίας των Βαπτιστών στη 16η Οδό στην Αλαμπάμα, το τραγούδι καταδικάζει τις ρατσιστικές δράσεις στο Νότο.
Backlash Blues
“You give me second class houses / and second class schools / do you think that all colored folks / are just second class fools?” τραγουδά η Nina Simone, διαμαρτυρόμενη για την κοινωνική απομόνωση των μαύρων, σε αυτό το κομμάτι από το δίσκο Nina Simone Sings the Blues.
I Wish I Knew How It Would Feel to Be Free
Πόσο πιο ξεκάθαρο να γίνει από τον τίτλο ακόμα το αίσθημα της ελευθερίας που ταράσσει ολόκληρον τον κόσμο, όχι μόνο της Simone, αλλά όλων των κοινωνικά αδικημένων ανθρώπων που το μόνο που θέλουν είναι να μοιραστούν την αγάπη τους, χωρίς εμπόδια: “I wish I could share all the love that’s in my heart / Remove all the bars that keep us apart”.
Why? (The King of Love Is Dead)
“Δεν είμαι εναντίον της βίας” δήλωνε με νόημα η Nina Simone στον Martin Luther King Jr. καθώς του έσφιγγε το χέρι στην πρώτη τους συνάντηση, με τον ίδιο να απαντά πως “Είναι εντάξει, αδελφή μου. Δεν χρειάζεται να είσαι”. Το κομμάτι γράφτηκε από την ίδια και τον μπασίστα της, Gene Taylor, μετά τη δολοφονία του Dr. King το 1968.
Strange Fruit
Ερμηνευμένο αρχικά από τη Billie Holiday, ένα τραγούδι για τη βιαιότητα και την αγριότητα που επικρατούσε στο Νότο, σε μια εποχή που τουλάχιστον ο μισός πληθυσμός της χώρας της δεν δεχόταν οποιαδήποτε διαφορετική πολιτική άποψη. Η ερμηνεία της Nina Simone σε αυτή τη σκοτεινή ελεγεία για τα θύματα των ρατσιστικών δολοφονιών και απαγχονισμών είναι εξίσου ανατριχιαστική με εκείνη της Lady Day.
To Be Young, Gifted and Black
Ο τίτλος To Be Young, Gifted and Black ανήκει στο θεατρικό έργο – κύκνειο άσμα της στενής φίλης της Nina Simone, Lorraine Hansberry, η οποία ήταν και σύμμαχος της στο θέμα των πολιτικών δικαιωμάτων. Η Hansberry πέθανε πρόωρα στα 34 της, το 1965, με το έργο να κάνει πρεμιέρα μετά το θάνατο της. Όσο για το τραγούδι, αποτελεί κατά το ήμισυ μια ανάμνηση και φόρο τιμής από τη Nina Simone στη φίλη της και κατά το ήμισυ έναν ύμνο για τη μαχόμενη μαύρη νεολαία.
Διάβασε περισσότερα:
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.