48 χρόνια πέρασαν από τις 4 Σεπτεμβρίου του 1970, όταν ο Σαλβαδόρ Αλιέντε συγκεντρώνει το 36,63% των ψήφων στις προεδρικές εκλογές της Χιλής και με την υποστήριξη του υποψηφίου του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ραντομίρο Τόμιτς (που ήρθε τρίτος με 28,09%) στο Κογκρέσο αναδεικνύεται πρόεδρος της Χιλής. Ο Αλιέντε θα γίνει ο πρώτος μαρξιστής πρόεδρος που εκλέγεται δημοκρατικά σ’ ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο και στο πρόσωπό του οι εξαθλιωμένες μάζες θα δουν την περηφάνια και την ευκαιρία για χειραφέτηση.
Για τη Χιλή η εκλογή του Αλιέντε και η εφαρμογή από αυτόν ενός σοσιαλιστικού ριζοσπαστικού οικονομικού και κοινωνικού προγράμματος αποτέλεσε μια μικρή επανάσταση. Και όπως έγραφε και μια αφίσα της εποχής «δεν υπάρχει επανάσταση χωρίς τραγούδια».
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, του ’60 και του ’70 στην Χιλή εμφανίζεται ένα επαναστατικό φολκ μουσικό κίνημα που θα κρατήσει μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’70 και την δολοφονία του Αλιέντε. Το κίνημα θα ονομαστεί «La Nueva canción» και οι μουσικοί του θα τραγουδήσουν για την καταπίεση, τη φτώχεια και την κοινωνική αδικία, προκαλώντας «πονοκέφαλο» στη Δεξιά που θα δει το νέο μουσικό κίνημα ως απειλή. Απειλή γιατί τα τραγούδια τους θα στηρίξουν μετέπειτα την προεδρία Αλιέντε δίνοντας ακόμα και κομμάτια τους για την προεκλογική του καμπάνια.
Το 3pointmagazine θυμάται μερικούς από τους πρωτεργάτες του μουσικού επαναστατικού κινήματος της δεκαετίας του ’50 και ’60 και μερικά από τα επαναστατικά τραγούδια τους, που εμφύσησαν στο χιλιανικό λαό το όραμα για έναν αλλιώτικο κόσμο, μια αλλιώτικη κοινωνία με το λαό ενωμένο και μπροστά.
Canto al Programa
Venceremos – Sergio Ortega
Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε στην προεκλογική καμπάνια της Λαϊκής Ενότητας
Quilapayún
Unidad Popular – Angel Parra
Με την δολοφονία του Αλιέντε και την εγκαθίδρυση της πιο αιμοσταγούς δικτατορίας που γνώρισε η Λατινική Αμερική, απαγορεύονται όχι μόνο οι συγκεντρώσεις και οι συναυλίες αλλά και η δημιουργία μουσικής που έχει πολιτικό και επαναστατικό στίχο. Το μουσικό επαναστατικό κίνημα καταστέλλεται και κυνηγιέται. Οι μουσικοί του θα εξοριστούν, θα φυλακιστούν ακόμα και θα δολοφονηθούν από την δικτατορία του Πινοσέτ. Ένας από αυτούς ο Victor Jara, που πρωτοστάτησε στο κίνημα «La Nueva canción», στις 16 Σεπτεμβρίου του 1973, μετά από βασανιστήρια, ηλεκτροπληξία και με τους καρπούς του και τα οστά των χεριών του σπασμένα, πυροβολήθηκε 44 φορές από τους εντεταλμένους φασίστες του Πινοσέτ!
Στις τσέπες του, σ’ ένα κομμάτι χαρτί, ένα μισοτελειωμένο ποίημα…«Η σιωπή και οι κραυγές θα είναι το τέλος του τραγουδιού μου…».
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.