Υπολοχαγός κακοποιεί σεξουαλικά και δολοφονεί γυναίκες μετανάστριες.
Σε αυτό η πλειοψηφία των ΜΜΕ βλέπει ένα ψυχολογικά διαταραγμένο άνθρωπο, έναν serial killer και όχι έναν άνθρωπο που έκανε χρήση της εξουσίας του από κάθε θέση που βρίσκεται. Του άντρα, του ντόπιου, του στρατιωτικού.
Επιλέγοντας να μην πάρουν θέση απέναντι σε οπισθοδρομικές “σταθερές” της κοινωνίας μας, τα ΜΜΕ απονείμουν στα εγκλήματα χαρακτήρα τυχαιότητας και μεμονωμένου περιστατικού. “Έπειδή το έκανε ένας στρατιωτικός, δεν σημαίνει ότι όλοι οι στρατιωτικοί θα έκαναν το ίδιο”. “Οι στρατιωτικοί είναι αυτοί που μας φυλάνε, όχι αυτοί που μας βιάζουν και σκοτώνουν”.
Παρότι οι γυναικοκτονίες κι οι βιασμοί αποτελούν ιδιαίτερα συχνό φαινόμενο, τα συστημικά ΜΜΕ επιμένουν να εστιάζουν στη συγκυρία. Στην κακιά στιγμή, στον “πειραγμένο” στην προκειμένη, που έτυχε απλά να είναι και στρατιωτικός. Παρότι πριν λίγο καιρό πάλι στρατιωτικός δολοφόνησε γυναίκα.
Ούτε ελάχιστα δεν επιχειρούν να θίξουν το ζήτημα των σχέσεων εξουσίας, όπου ο άντρας αξιοποιεί προκαταλήψεις και δομές χρόνων για να επιβάλλεται μέσω του φύλου του. Στην προκειμένη και μέσω της επαγγελματικής ιδιότητας και εθνικότητάς του.
Στα μάτια του υπολοχαγού μια γυναίκα, ειδικά από τη στιγμή που είναι και μετανάστρια, μπορεί να βιαστεί και σκοτωθεί απλά για ικανοποίηση. Στα μάτια των ΜΜΕ αυτό είναι ένα δυσάρεστο συμβάν μεν, αλλά όχι ένα φαινόμενο που έχει από πίσω κοινωνικά και πολιτικά αίτια.
Εκτός κι αν η απάντηση για κάθε βιασμένη και σκοτωμένη γυναίκα είναι ότι κυκλοφορούν ανά τα χρόνια κάποιοι μανιακοί.
Ναι δεν είναι όλοι δίπλα μας βιαστές-δολοφόνοι-ρατσιστές. Ούτε όλοι οι στρατιωτικοί επίσης (αν και όλοι εκεί που υπηρέτησα τη θητεία μου ψήφιζαν χρυσή αυγή και ήταν μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός τους σεξιστές). Όσο όμως τα ΜΜΕ μιλούν απλά για τραγωδίες, τόσο θα συνεχίζονται να συμβαίνουν δίπλα μας βιασμοί και γυναικοκτονίες.
Όσο δεν εμβαθύνει συνολικά η κοινωνία να δει πως η πατριαρχική δομή είναι ακόμη παρούσα, αλλά και ότι από αυτή πηγάζει η βία στη γυναίκα, όσο δεν βλέπουμε στο σύνολό τους τα χαρακτηριστικά μιας ενέργειας, που μπορεί να περιλαμβάνει όπως τώρα ρατσιστικά κίνητρα, τόσο θα μετράμε θύματα.
Από την άλλη είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά από συστημικά ΜΜΕ. Είναι συστημικά. Συχνά τα προγράμματά τους ζέχνουν σεξισμό, ειδικά στις βραδινές ζώνες. Είναι όμως αναγκαίο να υπάρχει η μίνιμουμ αξιοπρεπής προσέγγιση σε τόσο κρίσιμα ζητήματα, κυριολεκτικά ζωής και θανάτου.
Μέχρι τότε, ας σκουπίσουν τουλάχιστον τα κροκοδείλια δάκρυα οι μεγαλοπαρουσιαστές και μεγαλοδημοσιογράφοι. Η εικόνα τους μας εξοργίζει.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.