Ζω και εργάζομαι στα Εξάρχεια 30 χρόνια, εδώ μεγαλώσαμε δυο παιδιά. Τον τελευταίο χρόνο συντελείται από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς της Δεξιάς ένα όργιο δυσφήμισης της γειτονιάς μας, καλλιεργώντας μύθους που καλύπτουν την πραγματικότητα. Ποια είναι όμως τα πραγματικά Εξάρχεια; Πάντως δεν είναι ούτε το άγριο Φαρ Ουέστ ούτε η Λωρίδα της Γάζας.
Τα δικά μας Εξάρχεια είναι η γειτονιά της οικειότητας και του σεβασμού στον Άλλον. Τα δικά μας Εξάρχεια είναι οι είκοσι καλημέρες που θ’ ανταλλάξουμε βγαίνοντας απ’ το σπίτι. Είναι ο πρωινός καφές στη θρυλική Ίντριγκα και στα στέκια της Πλατείας. Είναι η έγνοια για τον γείτονα. Τα Εξάρχεια είναι τα ψαγμένα μαγαζάκια, οι δημιουργίες της κυρίας Μαρίας στη Θεμιστοκλέους, τα βινύλια, τα βιολογικά, το Θυμάρι του Στρέφη, τα εναλλακτικά βιβλιοπωλεία, οι γκαλερί, εδώ και 150 χρόνια οι εκδόσεις, οι συγγραφείς, οι επιστήμονες, οι διανοούμενοι, οι καλλιτέχνες, ο Χρήστος που γράφει πάντα στο τραπεζάκι δίπλα στο παράθυρο, οι νοικοκυραίοι από την Αλβανία με τις νοστιμότερες κρέπες, τα λαχανικά από τα Χωράφια της Αλληλεγγύης, ο ανταλλακτικός χώρος του Σκόρου, η Σεβαστή με όλους τους ποιητές, ο κοινωνικός χώρος του Νοσότρος, οι μουσικές σκηνές, η πάντα γενναιόδωρη Μιλένα στο φαρμακείο, το Κ* Βοξ, οι συλλογικές κουζίνες, ο Αντρέας ο χρυσοχέρης, η Biblioteque της Πλατείας και τα ανταλλακτικά παζάρια, ο Σελίμ με το τεράστιο χαμόγελο, οι εκδηλώσεις της Λαϊκής Συνέλευσης και πολλών άλλων συλλογικοτήτων στην Πλατεία, προβολές και ομιλίες, χορεύουμε και τραγουδάμε, η Γαρυφαλλιά και η Δανάη, η Γεωργία με το γέλιο, η Δώρα, η Όλγα, οι παραγωγοί της Κυριακής τα πρωινά, το πράσινο σαπούνι της ΒΙΟΜΕ, ο Θανάσης αγκαλιά με τον Προυστ, τα πάμπολλα σινεμά μας με τις ταινίες Τέχνης, η Λυρική, η χαρά να περπατάς στους πεζοδρόμους μας με τα πανύψηλα δέντρα τους, η Εύη και η Έλλη, η Νομική και το Χημείο, το κρίκετ που παίζουν οι Πακιστανοί με χάρη στο Πεδίο του Άρεως, οι δάσκαλοι και οι γονείς του 35ου, η Μαρία και ο Αχιλλέας πάντα δίπλα μας, προφιτερόλ στο Σορολόπ, η ξακουστή Λαϊκή της Καλλιδρομίου, η Μουριά και οι παρέες του Σαββάτου, το στέκι της Πρωτοβουλίας Κατοίκων, το φιλόξενο καφενείο του Άρη, η υπέροχη, μαχητική Λούλα που σκάρωνε μαντινάδες για κάθε περίσταση, η Ρίκα με τα μέλια της. «Τα Εξάρχεια έχουν ιστορία», εδώ ιδρύθηκε το ΕΑΜ, εδώ και η ΕΠΟΝ, εδώ η πρώτη φοιτητική διαδήλωση στις αρχές του 20ού αιώνα, οι αριστερές οργανώσεις, η Λίνα κι ο Διονύσης, η Μπέκυ και η Βάνα και όλα τα παιδιά της Καλλιδρομίου.
Τα Εξάρχειά μας είναι το Πολυτεχνείο, κυριολεκτικά και συμβολικά, οι καθηγητές του, οι αρχιτέκτονες και τα γραφεία τους, ο Τάσης με τις ζωγραφιές και τα κείμενά του, τα χορτοφαγικά φαγάδικα, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές, οι συζητήσεις τους, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές, οι έρωτές τους προπαντός. Τα θέατρα, το Θέατρο Εξαρχείων μας, να το πω κι αυτό, πάντα ανοιχτό στη γειτονιά, οι βραδιές ποίησης, τα δεύτερης γενιάς Αλβανόπουλα στις μπασκέτες του Στρέφη, ο Θοδωρής, ο Αστέρας Εξαρχείων, οι ποδηλάτισσες, ρυζόγαλο από τον Ασημακόπουλο, το καλύτερο ζαχαροπλαστείο της πόλης, το Αρχαιολογικό Μουσείο και οι Κυριακάτικες ξεναγήσεις του, τα μπαράκια. Τα Εξάρχειά μας είναι ο τεράστιος αρχιτεκτονικός τους πλούτος, με τα νεοκλασικά και τα μεσοπολεμικά, είναι οι συνελεύσεις και τα γλέντια μας στο Κηπάκι της Τσαμαδού, οι δράσεις μας, οι κινητοποιήσεις μας, οι διεκδικήσεις μας, πολιτικές συζητήσεις και τα μαθήματα, η Λένα με τη χαρά της ζωής, είναι τα αυγά που βάψαμε όλοι μαζί Μεγάλη Πέμπτη στην Πλατεία, είναι ο Ηλίας στο περίπτερο, κι είναι βέβαια το θαύμα του Αυτοδιαχειριζόμενου Πάρκου Ναυαρίνου με τη μοναδική παιδική χαρά της ευρύτερης περιοχής, που η φήμη του έχει φτάσει στα πέρατα του κόσμου, είναι ο Γιώργος και η Αφροδίτη.
Ναι, τα Εξάρχεια είναι η ομορφότερη γειτονιά της Αθήνας, τα Εξάρχεια είναι ο Πολιτισμός, είναι η ζεστασιά των ανθρώπων.
Αυτά τα Εξάρχεια υπάρχουν και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν, όσο κι αν κάποιοι κάνουν τεράστιες προσπάθειες να τα αλώσουν και να μας διώξουν.
Οι κινήσεις τους μεθοδευμένες, μελανές, για να βρομίσουν τα Εξάρχειά μας, να τα φιμώσουν, να τα θάψουν. Χρόνια τώρα οι εκάστοτε δήμαρχοι σαμποτάρουν την καθαριότητα και τον φωτισμό, παραμελούν το πράσινο, που μόνον οι κάτοικοι κι οι επαγγελματίες φροντίζουμε. Με ιδιαίτερη λύσσα τους τελευταίους μήνες, η κυβέρνηση της Ν.Δ. στρώνει τον δρόμο στα συμφέροντα, πνίγοντάς μας στην καταστολή και στα ΜΑΤ, που σε κάθε ευκαιρία μάς ψεκάζουν εμάς με χημικά ενώ αφήνουν τους ναρκέμπορους ανενόχλητους να κάνουν τη μπίζνα τους. Ξεσπιτώσανε τους πρόσφυγες από τις καταλήψεις φιλοξενίας, τις σφραγίσανε, αρπάξανε τα προσφυγόπουλα από τους συμμαθητές τους κι από μας τους γείτονές μας. Με όλα αυτά επιδιώκουν μ΄ ένα σμπάρο τρία τρυγόνια: να απαλλαγούν από τις αριστερές συλλογικότητες και τους ενεργούς κατοίκους, να παραστήσουν τον καλό σερίφη και να μπουν εκείνοι μέσα στα «καθαρά» Εξάρχεια, με το ρίαλ εστέιτ, τις χρυσές βίζες και τη λαίλαπα του ανεξέλεγκτου Airbnb. Θέλουν έτσι να κερδοσκοπήσουν πάνω στην ομορφιά των Εξαρχείων. Όμως μια πεθαμένη κι έρημη γειτονιά, ένα άδειο κέλυφος, τα νεκρά κτήρια, δεν έχουν καμιά ομορφιά. Η ομορφιά είναι οι άνθρωποι, η δημιουργία, οι ιδέες, η αλληλεγγύη, οι αγώνες. Κι αυτά δεν μπορούν να μας τα πάρουν, γιατί είναι άπιαστα, άυλα.
Δεν θα καταφέρουν να μας διώξουν από τη γειτονιά μας. Γιατί με όλες τις δυσκολίες, με όλα τα εμπόδια που μας βάζουν, εμείς δεν θα πάψουμε ν’ αγωνιζόμαστε, δεν θα πάψουμε να δημιουργούμε, δεν θα πάψουμε ν’ αγαπιόμαστε και να περνάμε καλά στα Εξάρχειά μας.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.