31 Ιανουαρίου 2020 και η πορεία προς τη διαδικασία του Brexit ξεκινάει επίσημα. Ο κόσμος στην Σκωτία ακόμα μιλάει για το πόσο άδικη είναι η αποχώρηση τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), καθώς η πλειοψηφία τους ψήφισε το αντίθετο στο δημοψήφισμα, ενώ στη Βόρεια Ιρλανδία η συζήτηση είναι γύρω από το Αγγλικό τραύμα τους και τη σχετική ηρεμία που έφερε η συμφωνία της μεγάλης Παρασκευής. Στην δε Αγγλία βέβαια, με την εξαίρεση του Λονδίνου που είναι χώρα από μόνη της, οι δηλώσεις τύπου «Ας κάνουμε την Αγγλία μεγάλη ξανά» όλο κι αυξάνονται. Η Ουαλία δε διαφέρει από τη χώρα που συνορεύει έχοντας και η ίδια κατά πλειοψηφία διαλέξει την έξοδο από την ΕΕ.
Ταξιδεύοντας, ζώντας ή δουλεύοντας σε αυτές τις τέσσερις χώρες, παρατηρείς πολλές διαφορές και αρκετά κοινά σημεία μεταξύ τους, πέρα της κοινής Αγγλικής γλώσσας. Ένα από τα μεγαλύτερα πράγματα που ενώνει τις χώρες αυτές, άγνωστο σε εμάς στην Ελλάδα, είναι η πίστη σε μια στρατηγική, την εθνική στρατηγική πρόληψης της αυτοκτονίας και αυτοκτονικής συμπεριφοράς. Και τα τέσσερα υπουργεία αυτών των χωρών έχουν αναπτύξει κι ενισχύσει οικονομικά συγκεκριμένες στρατηγικές για την πρόληψη των αυτοκτονιών και την προστασία της ψυχικής υγείας των κατοίκων της. Η σύμπνοια αυτή βέβαια ήρθε πολύ πιο έντονα μετά την αύξηση αυτοκτονιών που είδαν και οι τέσσερις χώρες μεταξύ του 2008 και 2013, την περίοδο οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη.
Συνολικά το Ηνωμένο Βασίλειο (ΗΒ) την δεκαετία 2007-2017 έχει χάσει 65.507 ανθρώπους από αυτοκτονία*. Στην Αγγλία έχουν καταγραφεί 50.322 αυτοκτονίες, στην Σκωτία 8.542, στην Ουαλία 3.593 και στην Βόρεια Ιρλανδία 3.050. Για όσους αναρωτιούνται, για την ίδια δεκαετία στην Ελλάδα καταγράφηκαν επίσημα 5.088 αυτοκτονίες**.
Όταν μεταφράσουμε τους παραπάνω αριθμούς σε πόσους θανάτους έχουμε το χρόνο στην κάθε χώρα του ΗΒ, βλέπουμε την Αγγλία να έχει 4575 αυτοκτονίες (το χρόνο), τη Σκωτία 777, την Ουαλία 327 και την Βόρεια Ιρλανδία 277. Στην έρευνα, όταν πρόκειται για σύγκριση χωρών με διαφορετικό μέγεθος πληθυσμών, προτιμούμε να χρησιμοποιούμε δείκτες για τους θανάτους από αυτοκτονία και συνήθως ανά 100.000 άτομα. Στην ουσία αυτός ο δείκτης είναι ένας αριθμός που αντιπροσωπεύει τα άτομα που θα αυτοκτονήσουν σε έναν πληθυσμό 100.000 ατόμων. Η μεγάλη διαφορά λοιπόν μεταξύ αυτών των τεσσάρων χωρών είναι οι δείκτες αυτοκτονιών τους, με το μεγαλύτερο δείκτη του ΗΒ να το έχει η Βόρεια Ιρλανδία με 16.7 αυτοκτονίες ανα 100.000, έπειτα η Σκωτία (14.7/100.00), η Ουαλία (13.6/100.000) και τέλος η Αγγλία με 9.6/100.000.
Η κάθε χώρα του ΗΒ έχει κάτι ξεχωριστό που αυξάνει το ρίσκο αυτοκτονίας, ανάμεσα τους τα λεγόμενα Troubles της Β. Ιρλανδίας και το διαγενεακο τραυμα που έχει περάσει σε νεότερες γενιές, οι υποβαθμισμένες οικονομικά περιοχές της Γλασκώβης, η μοναξιά κι απομόνωση των ηλικιωμένων Άγγλων και Ουαλών, κλπ. Ίσως αυτό φαίνεται πιο καθαρά όταν δει κανείς ότι η κάθε χώρα του ΗΒ έχει διαφορετικές ηλικιακές ομάδες με υψηλό δείκτη αυτοκτονιών. Οι βορειο-Ιρλανδοί νέοι μεταξύ 15 και 29 ετών έχουν τον υψηλότερο δείκτη αυτοκτονιών από όλες τις χώρες του ΗΒ, ενώ στην Σκωτία όσοι διανύουν την δεκαετία των 40 έχουν τον υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από αυτοκτονία (μεταξύ 35-49). Η Αγγλία με την Ουαλία έχουν μια άλλη ηλικιακή ομάδα με το μεγαλύτερο δείκτη αυτοκτονιών, κι αυτή είναι η μεγάλης ηλικίας άνθρωποι από 85 ετών και άνω.
Το 2002 είναι η χρονιά όπου η Αγγλία και η Σκωτία άρχισαν να υλοποιούν σχέδια πρόληψης αυτοκτονιών σε κυβερνητικό επίπεδο, με την Β. Ιρλανδία να ακολουθεί το 2006 και την Ουαλία να ακολουθεί το 2009. Μπορεί η κάθε χώρα να υιοθέτησε στρατηγικές πρόληψης σε διαφορετική χρονική περίοδο αλλά ως σύνολο το Ηνωμένο Βασίλειο είναι από τις πρώτες Ευρωπαϊκές χώρες με εθνικό σχέδιο δράσης για την αυτοκτονία κι αντίστοιχα υπουργεία για την ψυχική υγεία. Για όσους αναρωτιούνται, η Ελλάδα ποτέ δεν είχε κάποια αντίστοιχη πρωτοβουλία σε κυβερνητικό επίπεδο και θεωρείται από τις λίγες Ευρωπαϊκές χώρες χωρίς εθνική στρατηγική πρόληψης αυτοκτονιών.
*http://documents.manchester.ac.uk/display.aspx?DocID=46558
Πηγές βοήθειας εντός/εκτός Ελλάδας https://www.iasp.info/resources/Crisis_Centres/
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.