Πάντα μ’ άρεσε να διαβάζω ποίηση. Είναι μια συντροφιά όταν θέλεις να χαθείς στις σκέψεις σου και να νιώσεις τα συναισθήματά σου. Είναι λόγια παρήγορα όταν νιώθεις μόνος και βλέπεις ότι δεν είσαι ο μοναδικός που κάνει τέτοιες σκέψεις.
Ένα ακόμη πιο δύσκολο έργο είναι να μελοποιήσεις τις ποιητικές αυτές αράδες και να τις κάνεις να σου χαϊδεύουν τα αυτιά και να σου αποτυπώνονται στο μυαλό μαζί με μια ταιριαστή μελωδία. Μπορεί να ‘ναι μελαγχολική, μπορεί να ‘ναι χαρούμενη, ο στίχος θα την οδηγήσει εκεί που πρέπει.
Έτσι κι όταν άκουσα το δίσκο Αldebaran, με μελοποιημένα ποιήματα σε μουσική του Δημήτρη Κογιάννη και Ανδριανού Παπαμάρκου, ένιωσα μια νοσταλγία για όσα εσωτερικεύεις αλλά και μοιράζεσαι μέσα από ένα ποίημα. Άκουσα μουσικές που ντύνουν αρμονικά τα λόγια αγαπημένων ποιητών που μας συνοδεύουν για μια ζωή και έμεινα να τις σιγοτραγουδώ.
Ποιητικές δημιουργίες των Κώστα Βάρναλη, Κώστα Καρυωτάκη, Κλείτου Κύρου, Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Βύρωνα Λεοντάρη, Κώστα Ουράνη, Μαρίας Πολυδούρη και Ρώμου Φιλύρα γίνονται πηλός στα χέρια των δυο μουσικών και μας παρουσιάζουν μια συλλογή γεμάτη έμπνευση και μνήμη. Μια ωδή σε όσα αποτυπώθηκαν σε ένα κομμάτι χαρτί και έμελλε να αγγίξουν την ψυχή των αναγνωστών.
Κάποιοι από αυτούς αυτόχειρες, παιδιά της «καταραμένης» γενιάς, άνθρωποι γεμάτη θλίψη και μελαγχολία με μια ρομαντική διάθεση για το χαμένο και το ανεκπλήρωτο που τους βασάνιζε μια ζωή.
Ένα πάντρεμα μιας φρέσκιας μουσικής επένδυσης με μοναδικά έργα της ελληνικής ποίησης που είχαν πάρει τη θέση τους σε κάποιο σκονισμένο ίσως ράφι της βιβλιοθήκης μας. Στίχοι που ξεπήδησαν από άλλες εποχές και συνδέονται αρμονικά με μοντέρνες μουσικές συνθέσεις, μιλώντας για διαχρονικούς προβληματισμούς και αλήθειες που δύσκολα παραδεχόμαστε.
Όλα αυτά μέσα από τις μουσικές δημιουργίες του Δημήτρη Κογιάννη και του Ανδριανού Παπαμάρκου, καθώς και μέσα από τις εξαιρετικές ερμηνείες των Μίλτου Πασχαλίδη, Γιώτας Νέγκα, Καίτης Κουλλιά, Βασίλη Σκούλα, Ρίτας Αντωνοπούλου, Λένας Αλκαίου, Δημήτρη Καρρά, Μαρίας Κουταβά, Βιολέτας Φιλίππου, Απόστολου Ρίζου και Δημητράκη Ramone πήραν σάρκα και οστά στο δίσκο Αldebaran. Αυθεντικές φωνές και ένα μείγμα λαϊκών, ρεμπέτικων, ροκ, new wave, funk ακόμη και reggae ήχων μας μυούν στον κόσμο της ποίησης, ξεγυμνώνοντας την από τον λόγιο και ακαδημαϊκό της μανδύα.
Φέρνει στην επιφάνεια ιστορίες που διηγούνται ανεκπλήρωτους έρωτες, αέναους εσωτερικούς προβληματισμούς, αγώνες που δεν δόθηκαν ποτέ, στιγμές απόγνωσης και απελπισίας, συνδέοντας όλες αυτές με το στοιχείο του φαντασιακού και του ονείρου. Κι εκεί κολλάει και ο τίτλος του δίσκου. Αldebaran ονόμαζαν οι Άραβες τον αστέρα “α” του αστερισμού του Ταύρου, όπως μας πληροφορεί το ασπρόμαυρα εικονογραφημένο βιβλιαράκι με τους στίχους που συνοδεύει το cd.
Το Αldebaran μπορεί να μας ταξιδέψει, να μας κάνει να ονειρευτούμε και να μας οδηγήσει στα πιο ανεξερεύνητα μέρη του εαυτού μας, όπως οι χιλιάδες αστερισμοί που βρίσκονται εκεί πάνω και λίγα γνωρίζουμε γι’ αυτούς…
*Τα σχέδια είναι από το βιβλιαράκι του cd που επιμελήθηκε ο Δημήτρης Αποστολίδης.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.