Βίλα Αμαλίας, Χanadu, αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ, καταλήψεις Σκαραμαγκά και Λέλας Καραγιάννη. Μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα η κυβέρνηση έκανε επίδειξη δύναμης, προχωρώντας σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση με στόχο την εκκένωση αυτοδιαχειριζόμενων κοινωνικών χώρων σε όλη τη χώρα.
Και μπορεί το κτίριο της οδού Λέλας Καραγιάννη 37 στην Κυψέλη, που σημειωτέον τελούσε υπό κατάληψη από το 1988 (πρόκειται για την μακροβιότερη κατάληψη στην πρωτεύουσα), να ξαναπέρασε στα “χέρια” αντιεξουσιαστών – τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι αράδες – , ωστόσο σύμφωνα με εξαγγελίες της κυβέρνησης, υπάρχει σχέδιο που αφορά στην “ανακατάληψη” από την Αστυνομία περίπου 40 κοινωνικών στεκιών και αυτοδιαχειριζόμενων χώρων σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Το εύλογο ερώτημα που γεννάται είναι τι συνέβη και το κράτος “θυμήθηκε” ξαφνικά τα στέκια “ανομίας”, όπως εσχάτως χαρακτηρίζονται οι καταλήψεις από την πλειονότητα των αστικών ΜΜΕ. Η σημαντικότερη αιτία δεν είναι άλλη από την πρόθεση της κυβέρνησης να αποπροσανατολίσει τους πολίτες από την ουσιαστική ενασχόλησή τους με τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα και κυρίως από τον τρόπο με τον οποίο η ίδια τα διαχειρίζεται. Περικοπές μισθών και συντάξεων και νέες, ακόμα πιο βάρβαρες φορολογικές επιδρομές είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα τα οποία η άρχουσα τάξη προσπαθεί να υποβιβάσει στη λίστα θεμάτων της ημερήσιας διάταξης, με την πολύτιμη φυσικά συμβολή των εντεταλμένων κονδυλοφόρων της.
Οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια στοχεύουν βέβαια και στην αποδυνάμωσή τους αυτή καθ’ αυτή, καθώς αποτελούν χώρους εντός των οποίων δραστηριοποιούνται κινηματικές δυνάμεις οι οποίες αμφισβητούν και αντιμάχονται την κρατική εξουσία σε όλες της τις εκφάνσεις. Χτυπώντας τις καταλήψεις, η κυβέρνηση χτυπάει και τον ίδιο τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, ο οποίος στοχεύει στην ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.
Πλήγμα στον αντιφασιστικό αγώνα
Ωστόσο δεν θα πρέπει να αγνοούμε και το γεγονός ότι η αποδυνάμωση του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου αποτελεί πλήγμα για το αντιφασιστικό κίνημα, το οποίο (έπειτα από μεγάλες καθυστερήσεις που στοίχισαν), έχει κάνει σημαντικά βήματα προς τα μπρος τους τελευταίους μήνες, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ο αναρχικός χώρος είναι μέχρι στιγμής ένας από τους λίγους πολιτικούς χώρους, οι οποίοι εκτός από το πεδίο της λεκτικής αντιπαράθεσης, έχουν επιλέξει να αντιπαλεύουν και πρακτικά στον “έξω κόσμο”, τον φασισμό.
Ειδικά στις υποβαθμισμένες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, όπου “ζουν” κάτω από άθλιες συνθήκες χιλιάδες μετανάστες -οι οποίοι είναι τα κατ’ εξοχήν θύματα των επιθέσεων των χρυσαυγιτών, των λοιπών φασιστοειδών, αλλά και των αστυνομικών-, η συμβολή του αναρχικού κινήματος στην ανάπτυξη του αντιφασιστικού αγώνα είναι κάτι παραπάνω από σημαντική. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι και οι τέσσερις αυτοδιαχειριζόμενοι κοινωνικοί χώροι που χτυπήθηκαν πρόσφατα στην πρωτεύουσα, βρίσκονται σε συνοικίες του κέντρου. Με την επίθεση στους χώρους αυτούς, η κυβέρνηση στοχεύει, εκτός των άλλων, στο να αφήσει ελεύθερους τους νεοφασίστες και τους αστυνομικούς να “αλωνίζουν” εις βάρος των «φτωχοδιαβόλων» που ήρθαν στην Ελλάδα αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον.
“Δεξιά” συσπείρωση
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι “επιτυχημένες επεμβάσεις στις εστίες ανομίας” οξύνουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά μιας αρκετά μεγάλης μερίδας του κοινωνικού συνόλου. Ως αποτέλεσμα προκύπτει η συσπείρωση σημαντικού κομματιού ψηφοφόρων γύρω από τη “Νέα Δημοκρατία”, η οποία -με την αμέριστη φυσικά βοήθεια ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ- είναι η κύρια πολιτική δύναμη που έχει επωμιστεί τον “αγώνα” κατά των αυτοδιαχειριζόμενων κοινωνικών χώρων. Κι ας μην ξεχνάμε ότι, όπως όλα δείχνουν, οι επόμενες βουλευτικές εκλογές αναμένεται να πραγματοποιηθούν μέσα στους ερχόμενους μήνες…
Πολιτισμός κόντρα στο κυρίαρχο σύστημα
Ακόμη, είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί το γεγονός της απόκρυψης από το κράτος και τα αστικά ΜΜΕ, όλων εκείνων των κοινωνικών και πολιτισμικών δραστηριοτήτων που πραγματοποιούνται μέσα στα κατειλημμένα κτίρια. Εκτός από χώροι πολιτικής αντίστασης, οι καταλήψεις λειτουργούν και ως χώροι κοινωνικής και πολιτισμικής χειραφέτησης, μακριά από τα πρότυπα της κυρίαρχης ιδεολογίας του κεφαλαίου. Δανειστικές βιβλιοθήκες, σεμινάρια μουσικής, χορού και θεάτρου, μουσικές συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, συλλογικές κουζίνες, κινηματογραφικές προβολές κ.α., αποκρύπτονται εκ του πονηρού από την κυβέρνηση και τα τσιράκια της, αφού αν οι συγκεκριμένες δραστηριότητες γίνονταν ευρέως γνωστές σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, θα χαλούσε η εικόνα των «άντρων τρομοκρατίας» που με τόσο κόπο έχει “χτίσει” η αστική προπαγάνδα για λογαριασμό των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι όλα τα κτίρια τα οποία τελούν (ή τελούσαν πλέον) υπό κατάληψη, είχαν εγκαταλειφθεί από το κράτος και βρίσκονταν ομολογουμένως σε αχρηστία. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που οι ίδιοι οι καταληψίες προχώρησαν μόνοι τους σε εργασίες συντήρησης -ακόμα και αναστήλωσης, σε πολλές περιπτώσεις-, γλιτώνοντας τα κτίρια, για τα οποία τόσο πολύ ενδιαφέρεται η κυβέρνηση, από την κατάρρευση.
Fidel
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.